31- details

သံုးဆယ္တစ္ဘုံအေၾကာင္း အက်ဥ္းမွ် ေရးသားၿပီးျဖစ္သည္။ ယၡဳ အနည္းငယ္ အေသးစိတ္၍ ဆက္လက္ ေရးသားပါမည္။

အပါယ္ (၄) ဘုံ

အပါယ္ ဆိုသည္မွာ အပ+အယ ဟူေသာ ပါဠိမွ ဆင္းသက္လာသည္။

အပ = ကင္းသည္။  အယ =ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကင္းေသာ ေနရာ၊ ဘုံဌာနဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။

အပါယ္ (၄) ဘုံတြင္ ငရဲဘုံသည္ အဆိုးဆုံးျဖစ္သည္။ ငရဲ ဆိုသည္မွာ နိရယ ပါဠိမွလာသည္။

နိရယ = ခ်မ္းသာသုခကင္းေ၀းျခင္း

နိရယမွတဆင့္ နိရယ္ - နိရဲ - ငရဲ ဟု အဆင့္ဆင့္ျမန္မာမႈျပဳလာၾကသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ငရဲဘုံသည္ ခ်မ္းသာမႈလုံး၀ကင္းေ၀းေသာ ဘုံဌာနျဖစ္သည္။

ငရဲႀကီး (၈) ထပ္

၁။ သဥၹီ၀ငရဲ

တရားေစာင့္ေသာလူ၊ ရဟန္းတို႔ကိုျပစ္မွားက က်ခံၾကရသည္။ ေသလိုက္ ရွင္လိုက္ႏွင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ခံရသည္။

ငရဲသက္တမ္းတစ္ရက္မွာ လူ႕ႏွစ္ျဖင့္တြက္ပါက အႏွစ္ကိုးသန္း ျဖစ္သည္။

ထိုငရဲတြင္ အလ်ံတေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္ေသာ သံေျမျပင္ရွိသည္။ ငရဲသားတို႔ အသေခ်ၤအနႏၱ ျပည့္ႏွက္က်ပ္တည္းစြာရွိသည္။ ငရဲထိန္းတို႔သည္ အလ်ံတေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ပေနေသာ ထန္းပင္လုံး ပမာဏရွိေသာ ဓားလွံလက္နက္တို႔ျဖင့္ ငရဲသားတို႔ကို ထိုးခုတ္ပစ္သတ္ၾကသည္။ ဦးေခါင္းကိုအပိုင္းပိုင္း ျဖတ္ၾကသည္။ လက္ေျခတို႔ကို ျဖတ္ေတာက္ၾကသည္။

သံေျမျပင္တြင္ လူးလဲေနၾကကုန္ေသာ ငရဲသားတို႔ကို ႀကီးစြာေသာ သံတင္းပုတ္ႀကီးျဖင့္ အတင္းထုႏွက္ၾကသည္။ အသား၊ အေရ၊ အေၾကာ၊ အရိုးတို႔သည္ ေၾကမြကုန္ၾကသည္။ ေသြးသား အရည္တို႔သည္ ေျမျပင္တြင္စီးၾကသည္မွာ လႈိင္းထသည္အထိျဖစ္သည္။ ထိုခဏ၌ သံေျမျပင္မွ မီးလုံးႀကီးတက္လာၿပီး ေလာင္ကၽြမ္းသည္မွာ အၾကြင္းအက်န္မရွိေအာင္ အပူရွိန္ျပင္း၍ အားလုံးေျပာင္သြား ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ငရဲသားတို႔သည္ ငရဲကိုယ္ျပန္ျဖစ္ခါ တဖန္အထုအနက္ အထိုးအခုတ္ ခံရျပန္သည္။ ေသသြားျပန္သည္။ တဖန္ျပန္ရွင္ကာ ခံရျပန္သည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ ငရဲသက္တမ္းမကုန္မခ်င္း ခံၾကရေလသည္။

၂။ ကာဠသုတ္ငရဲ

`ဤငရဲသို႔က်ေသာ သူမ်ားအား ကိုယ္၌မည္းနက္ေသာ မ်ဥ္းေၾကာင္းဆြဲၿပီးလွ်င္ ၄ေျမွာင့္၊ ၆ ေျမွာင့္၊ ၈ ေျမွာင့္ သစ္တုံးေရႊ သကဲ့သို႔ အလွီးအခုတ္ ခံၾကရေသာ င၇ဲျဖစ္သည္။

သူတစ္ပါးအား ညွဥ္းဆဲႏွိပ္စက္တတ္ေသာ လူသတ္၊ ေထာင္မွဴး၊ အရာထမ္း၊ အမႈထမ္းမ်ား၊ မိခင္ဖခင္ ရဟန္းသူေတာ္စင္တို႔အား ရုိတ္ပုတ္ညွဥ္းဆဲေသာသူမ်ား ၾကခံၾကရသည္။

ကာဠသုတ္ငရဲ၏ တစ္ရက္မွာ လူ႕ႏွစ္ျဖင့္တြက္လွ်င္ 36,000​​,000 ျဖစ္သည္။

၃။ သဃၤတငရဲ

ထိုငရဲက်ေသာသူတို႔၏ ခႏၶာကိုယ္မွာ ၇မိုင္ ၈မိုင္ပတ္လည္မွ်ရွိၿပီး တ၀က္က ငရဲသံေျမတြင္ ျမႈပ္ေနသည္။ ထိုအေျခအေနတြင္ အလြန္ႀကီးမားေသာ ေတာင္ႀကီးမ်ားက ဒလိမ့္တုံးလွိမ့္သလို လိမ့္လာကာ ငရဲသားတို႔အား ႀကိတ္ေျခသြားသည္။ အားလုံးေသေၾကသြားလွ်င္ သံေျမမွ ငရဲမီး တက္လာကာ အားလုံးကို ေျပာင္တလင္းခါေအာင္ ေလာင္ကၽြမ္းသြားျပန္သည္။ ထိုသို႔ ေသလိုက္ ျပန္ရွင္လိုက္ႏွင့္ ခံၾကရသည္။

သူတစ္ပါးအသက္ကို သတ္ျဖတ္ေသာ မေကာင္းမႈဒုစရိုတ္ျပဳလုပ္သူမ်ား ခံၾကရသည္။

သဃၤတငရဲ၏ တစ္ရက္မွာ လူ႕ႏွစ္ျဖင့္ 140,000,000 ျဖစ္သည္။

၄။ ေရာရု၀ငရဲ

ထိုငရဲတြင္ အလြန္ဆိုး၀ါးေသာ ပူေလာင္ေသာ၊ စပ္ေသာ အခုိးအေငြ႕တို႔ျဖင့္ျပည့္နက္ေနသည္။ အဆိပ္အခိုးအေငြ႔ မ်ားျဖစ္သည္။ က်ခံရသူမ်ားသည္ ထိုအေငြ႕တို႔ကို ရႈၾကရၿပီး လြန္စြာဆိုး၀ါးစြာ ခံၾကရ၍ ေအာ္ဟစ္ကာ မရပ္မနားငိုေၾကြးေနၾကရသည္။

ေတာမီးရႈိ႕သူ၊ ေရထဲတြင္မိုင္းခြဲသူ မုဆိုး တံငါမ်ား က်ခံၾကရသည္။

သက္တမ္းမွာ ထိုငရဲတစ္ရက္လွ်င္ လူ႕ႏွစ္ျဖင့္ 576,000,000 ျဖစ္သည္။

၅။ မဟာေရာရု၀ငရဲ

 ထိုငရဲတြင္ အဆိပ္အခုိးေငြ႕မ်ားအျပင္ မီးလွ်ံ မီးညႊန္႔ေငြ႕မ်ားရွိၿပီး အခုိးအေငြ႕ငရဲမီးလွ်ံမ်ားက ခႏၶာကိုယ္တြင္ ထိုးေဖာက္ကာ ေလာင္ကၽြမ္းၾကသည္ကို မခ်ိမဆန္႔ ခံစားၾကရသည္။

သီလ သမာဓိ ပညာႏွင့္ေနေသာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကို ျပစ္မွားေသာသူမ်ား က်ခံၾကရသည္။

ထိုငရဲတစ္ရက္လွ်င္ လူ႕ႏွစ္ျဖင့္ 2,300,000,000 ျဖစ္သည္။

၆။ တာပနငရဲ

ထိုငရဲတြင္ ငရဲသားတို႔သည္ သံေျမျပင္မွ ေပါက္ေသာ သံတံက်င္တို႔ျဖင့္ ထိုးလွ်ိဳထားျခင္းခံရသည္။ သံေျမျပင္ေပါက္မွ မီးလွ်ံမ်ား ထြက္လာကာ အလြန္ပူေလာင္ျခင္းကိုခံစားၾကရသည္။ တံက်င္ထိုးထားသျဖင့္ ပူေလာင္ေသာ္လည္း ထြက္ေျပး၍မရေခ်။ ငရဲထိန္းတို႔က သံပူျပားႀကီးျဖင့္လာလာ ကပ္သည္ကိုလည္း ခံၾကရေသးသည္။

ထိုငရဲတြင္ လင္ေယာက္်ားကို မရိုမေသ မေလးမစား ျပဳေသာမိန္းမမ်ား၊ လင္ေယာက္်ားအား ႏွိပ္စက္ေသာ မိန္းမမ်ား က်ေရာက္ခံစားၾကရသည္။

ထိုငရဲတစ္ရက္လွ်င္ လူ႕ႏွစ္ျဖင့္ 9,216,000,000 ျဖစ္သည္။

၇။ မဟာတာပနငရဲ

 တာပနငရဲထက္ ပိုမိုဆိုးရြားစြာ ခံစားရေသာငရဲျဖစ္သည္။

ေလာကုတၱရာဓမၼမ်ား မွားယြင္းပ်က္ျပယ္ေစေအာင္၊ မိစၦာဒိ႒ိ(အယူမွား)သို႔ေရာက္ေအာင္ လမ္းညႊန္ျပသူမ်ား က်ခံၾကရသည္။ ဓမၼကထိကမ်ား သတိျပဳဖြယ္ျဖစ္သည္။

သက္တမ္းမွာ အႏၱရကပ္၏ တ၀က္ ရွိပါသည္။

၈။ အ၀ီစိငရဲ

 အဆိုး၀ါးဆုံး ငရဲဘုံဟု ေခၚဆိုရမည္ျဖစ္သည္။ အက်ယ္ေရးလွ်င္ကား ဂူဂယ္၏ ဟာ့ဒက္စ္ ပင္မဆန္႔ရာ။ :D

ထိုငရဲတြင္ အမိသတ္သူ၊ အဖသတ္သူ၊ ရဟႏၱာသတ္သူ၊ သံဃာသင္းကြဲေအာင္လုပ္သူ၊ ဘုရားကို ေသြးစိမ္း တည္ေအာင္လုပ္သူဟူေသာ ပဥၥနႏၱိယကံျပဳလုပ္သူ တို႔ က်ခံၾကရသည္။

သက္တမ္းမွာ ၀ိ၀႗ဌာယီကပ္ တစ္ကပ္ၾကာသည္။