အပ်ဳိစင္ဘုရင္မ

အဂၤလိပ္သမိုင္းတြင္ `အယ္လစ္ဇဘက္ေခတ္` ဟူ၍ ထင္ရွားလွေပသည္။ အဂၤလိပ္တို႔သည္ ယၡဳအခါတြင္ စိုးစံ ေနေသာ ဒုတိယအယ္လစ္ဇဘက္ ေခတ္သို႔ ေရာက္မည္ မထင္ဘဲ ေရာက္လာၾကေသာအခါ ပထမ အယ္လစ္ဇဘက္ဘုရင္မကို သတိရၾကသည္။ သူမသည္ ထီးေမြခံမဟုတ္ခဲ့ေခ်။ သူ႕အစ္မေတာ္ ေမရီဘုရင္မ နတ္ရြာလားသည့္အတြက္ သူ႕အသက္ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္အရြယ္တြင္ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ နန္းတက္ လာရေလသည္။

သူ႕ကို တိုင္းသူျပည္သားမ်ားက (Virgin Queen) အပ်ဳိစင္ဘုရင္မဟု ေခၚၾကသည္။ သူ႕ေခတ္မတိုင္မီက တိုင္းျပည္ႏွင့္အ၀ွမ္း ေသာင္းက်န္းမႈမ်ား ေပၚေပါက္ေလေသာေၾကာင့္ သူနန္းတက္ေလေသာအခါ သူက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အဓိကျပဳပါသည္ဟု ေၾကညာ ေလရကား သူ႕ကို အမ်ားျပည္သူက ၾကည္ညိဳၾကကုန္၏။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အဓိကျပဳပါသည္ဟု ေၾကညာေသာ ဘုရင္မႀကီး၏ ေရႊထက္တြင္ပင္ ေသာင္းက်န္းမႈ ပိုမိုေထြျပား ေလေတာ့သည္။ စပိန္ျပည္ႏွင့္ ျဖစ္ေသာစစ္ႀကီးေၾကာင့္ အသက္မ်ားစြာစေတးလိုက္ရသည္။ အပ်ဳိစင္ ဘုရင္မႀကီး၏ ရႈပ္ေပြမႈကို ဦးတည္၍ နန္းတြင္း၌သာမက တိုင္းျပည္အ၀ွမ္း ကာမ ေသာင္းက်န္းမႈ အေထြေထြ ျဖစ္ေပၚ ေလသည္။

အယ္လစ္ဇဘက္ေခတ္ဟု သမိုင္းေမာ္ကြန္းတင္ေစႏိုင္ခဲ့ေသာ အပ်ဳိစင္ ဘုရင္မႀကီးသည္ စာေပအႏုပညာကို အားေပးခ်ီးျမင့္ေတာ္မူသည္ကား မွန္ေပ၏။ သို႔ေသာ္ အႏုပညာရွင္တို႔သည္ ဘုရင္မ၏ခ်ီးေျမွာက္မႈကို ရလိုပါမူ အႏုပညာလက္ရာျဖင့္ အစြမ္းျပ၍မရႏိုင္ၾကေခ်။ ဘုရင္မ၏ မ်က္ႏွာေတာ္ခ်ဳိ အလိုေတာ္က်ေအာင္ ခစားႏိုင္ပါမွ ဆုရၾကေလသည္။ ဘုရင္မ အခ်စ္ေတာ္အျဖစ္ ရရွိသူသာလွ်င္ ရာထူးရာခံႏွင့္ ဆုေတာ္လာဘ္ေတာ္ ရရွိႏိုင္ၾကသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အယ္လစ္ဇဘက္ေခတ္၌ အႏုပညာရွင္မ်ားႏွင့္ သူရဲေကာင္းတို႔သည္ ဘုရင္မအလိုက် ခစားႏိုင္ရန္ အလုအယက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကရေလသည္။

အပ်ဳိစင္ဘုရင္မ၏ အလိုက် ေဖ်ာ္ေျဖႏိုင္စြမ္းရွိေသာသူသည္ အမ်ားအေပၚ အာဏာတန္ခိုးျပႏိုင္ေပသည္။ အာဏာဆာေနေသာ အာဏာရူး မ်ားစြာတို႔သည္ အပ်ဳိစင္ဘုရင္မ၏ အသံုးေတာ္ခံ အခ်စ္ေတာ္ျဖစ္ေအာင္ တစ္ဦးကတစ္ဦးကို တိုက္ခိုက္ေက်ာ္နင္း၍ အပါးေတာ္တို႔ တိုးတက္ခစားၾကရေလသည္။

ထိုအာဏာဆာသူတို႕ အျမင္သာလွ်င္ အယ္လစ္ဇဘက္မွာ မက္ေမာဖြယ္ျဖစ္ေပသည္။ သာမန္လူတစ္ဦးအဖို႔ ေၾကာက္လန္႔စဖြယ္ ျဖစ္မည္မုခ်တည္း။ ပိုးဖဲကတၱီပါတို႕ျဖင့္ ၿပီးေသာ ၀တ္စားတန္ဆာမ်ားေအာက္၍ရွိေသာ ဘုရင္မ၏ကိုယ္ကာယတြင္ ေယာက္်ားတို႔ မက္ေမာစရာ တစ္ခ်က္စာမွ် မပါေခ်။ သူ႕အသားသည္ၾကမ္း၏။ သူ႕ကိုယ္ကာယသည္ ပိန္၏။ အေရထူ၏။ ရင္သားျပားခ်ပ္လွသည္။ ဆံပင္နီေၾကာင္ေၾကာင္ ၾကမ္းတမ္းတမ္းႏွင့္ ျဖဴေရာ္ေရာ္အသားေရာင္ရွိသည္။မ်က္ႏွာတြင္ႏွင္းေပ်ာက္ကြက္မ်ားရွိသည္။ ယင္းအေၾကာင္း ေၾကာင့္ သူ႕ကိုခ်စ္ပါသည္ဆိုေသာ ေယာက္်ားတို႔သည္ သူ႕ကိုခ်စ္၍ မဟုတ္ အာဏာကို ခ်စ္၍သာျဖစ္ေခ်သည္။

Queen Elizabeth I (1558-1603 AD)

တစ္သက္လုံး ၾကင္ဖက္မရွာပဲ ရာဇ၀င္တြင္ `အပ်ဳိစင္ဘုရင္မ` ဟုေမာ္ကြန္းတင္ေစေသာ 

အယ္လစ္ဇဘက္သည္ အခ်စ္ေတာ္မရွိလွ်င္မေနတတ္ေပ။ အခ်စ္ေတာ္မွာလည္း တစ္ဦး

တစ္ေယာက္တည္း မူတည္၍ထားသည္မဟုတ္။ တစ္ေယာက္ၿငီးေငြ႕လာသည္ႏွင့္ ဒုတိယက

အသင့္ရွိေလေတာ့သည္။ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္အလွည့္က် ထားေလသည္။

အခ်စ္ဆာေသာ အပ်ဳိစင္ဘုရင္မႏွင့္ အာဏာဆာေသာသူေကာင္း ၿမိဳ႕စား၊ နယ္စားမ်ားတို႔သည္ 

`အယ္လစ္ဇဘက္ေခတ္`ကို တည္ေထာင္သြားၾကေလသည္။ ေတာအရပ္ေဒသမွ လန္ဒန္

ၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ တက္၍ စြန္႔စြန္႔စားစား ေရွ႕ေတာ္ေရာက္ေအာင္ ႀကံေဆာင္ေသာ အခြင့္ေရးသမား

ဆာေ၀ါလ္တာရယ္ေလး ကဲ့သို႔ မိုက္ရူးရဲမ်ားလည္းရွိေသးသည္။

 မယားရွစ္ေယာက္ ဆက္ကာယူေသာ ဥေရာပတစ္ခြင္တြင္ အစားႀကီးသူ တစ္ဦးအျဖစ္ ေက်ာ္ေစာေသာ (Henry VIII)အ႒မေျမာက္ဟင္နရီဘုရင္ႀကီး၏ သမီးေတာ္ျဖစ္သည္။ သူ႕မယ္ေတာ္ အင္နီေဘာ္လင္း (Anne Boleyn) မွာ ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာလွေပသည္။ အယ္လစ္ဇဘက္ငယ္စဥ္တြင္ ကြပ္မ်က္ခံရသည္။ အခ်ဳိ႕ေသာ ရာဇ၀င္ဆရာတို႔က အင္နီေဘာ္လင္းမွာ စင္စစ္အားျဖင့္ ဟင္နရီဘုရင္ႀကီး၏ မ်ားလွစြာေသာ ေမာင္းမကိုယ္လုပ္ေတာ္အေပါင္းမွ ဖြားျမင္ေသာ မေရတြက္ႏိုင္ေသာ သားသမီးမ်ားထဲမွ တစ္ဦးျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ဟင္နရီမွာ သူ႕သမီးကို မမွတ္မိရွာ၍ေသာ္၄င္း၊ အင္နီ၏အလွကို မက္ေမာ၍သိမ္းပိုက္လိုက္ ေလသည္။ ကာလအတန္ၾကာလတ္ေသာ ၿငီးေငြ႕လာေလေသာေၾကာင့္ အျပစ္ရွာ၍ကြပ္မ်က္လိုက္သည္။ ဖြားျမင္လာေသာ သမီးကေလး အယ္လစ္ဇဘက္ကို နန္းေတာ္တြင္ထား၍ေမြးျမဴေစသည္။ တရား၀င္မိဖုရား ၏သမီးမဟုတ္ေလရကား အယ္လစ္ဇဘက္သည္ မယားငယ္သမီးမွ်သာ ျဖစ္ေလသည္။

ယင္းသို႔ဖခင္ႀကီးထံမွ ရလိုက္ေသာ လြန္က်ဴးမႈ၀ါသနာအထုံေၾကာင့္ သူ႕ေခတ္ အေရာက္တြင္ ေသာင္းက်န္း ေတာ့သည္။

ႏိုင္ငံျခားမွေရာက္လာေသာ သံတမန္တို႔အား ေန႔ခင္းေန႔လည္တြင္ ညီလာခံသဘင္၌ ေတြ႕ဆုံရရုံႏွင့္ အသိမွတ္မျပဳေပ။ ညပိုင္းတြင္ အေဆာင္ေတာ္သို႔ မ၀င္ေရာက္မခစားေသာ သံတမန္သည္ အဂၤလန္ျပည္၌ သံတမန္စစ္စစ္ မျဖစ္ေသးေခ်။ ဘုရင္မႀကီး၏ အေဆာင္ေတာ္သို႔ အခ်ိန္မေတာ္ ၀င္ေရာက္ခစားေသာ သံတမန္တို႕သည္သာလွ်င္ ႏွစ္ျပည့္တစ္ျပည္ ေရႊလမ္းေငြလမ္း ခင္းေသာ သံတို႔၏ ၀တၱရားေက်ပြန္ေပ ေတာ့သည္။

ဘုရင္မႀကီးကိုယ္တိုင္က စာရိတၱပ်က္စီးေနေသာ္ ေနာက္လိုက္ မွဴးႀကီးမတ္ရာ ေသနာပတိတို႔ကပါ ပ်က္စီးေတာ့သည္။  တိုင္းျပည္ႏွင့္အ၀ွမ္း စာရိတၱပ်က္ျပားမႈမွာ ထိုေခတ္က ဖက္ရွင္ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ေတာင္သူလယ္သမားတို႔သည္ အခြန္ႀကီးေလး ေသာေၾကာင့္ မိမိတို႔ပိုင္လယ္မ်ားကို မလုပ္ေတာ့ပဲ အသိမ္းခံ လိုက္သည္။ သိမ္းၿပီးအစိုးရထံတြင္ လခစားအျဖစ္ ျပန္လုပ္ၾကသည္။ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ျခင္းထက္ ပိုတာ၀န္ နည္းၿပီး ေငြေၾကးမွန္မွန္ရသျဖင့္ ပိုတြက္ေခ်ကိုက္သည္။

ဥပေဒတြင္ ျပည့္တန္ဆာကာကြယ္ေရးပုဒ္မမ်ားရွိပါ၏။ သို႔ေသာ္ ဥပေဒသည္ စာအုပ္ႀကီးထဲ၌သာရွိသည္။ ဘုရင္မႀကီးမွစ တိုင္းျပည္တစ္၀ွမ္းလုံးက လိုက္စားေနေသာ အေပ်ာ္တမ္းအလုပ္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ စာအုပ္ထဲမွ ဥပေဒသည္ ျပဴထြက္မလာ၀ံ့ရွာေခ်။ ယခုေခတ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား အငယ္အေျမွာင္ထားသည္ ဆိုသည္မွာ အယ္လစ္ဇဘက္ေခတ္က ၿငိမ္ေနသေလာက္သာရွိေခ်သည္ဟု ေျပာစမွတ္ျပဳၾကသည္။ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္းသည္ ထိုေခတ္က လူမႈ၀န္ထမ္းလုပ္ငန္းမ်ားကဲ့သို႔ မရွိမျဖစ္ေသာ လုပ္ငန္းတစ္ရပ္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

ထိုေခတ္က မိန္းမတိုင္းလိုလိုပင္ေမ်ာက္ေမြးသည္။ မေမြးေသာမိန္းမသည္ ေခတ္မမွီေခ်။ ဘုရင္မအနားတြင္ ကပ္ရပ္ခစားေနေသာ သူေကာင္းႀကီးငယ္တို႔သည္  မိန္းမဦးထုပ္ ဆိုင္ရွင္မ်ားႏွင့္ အဆက္လုပ္ထားၾကၿပီးလွ်င္ သြားလာ၀င္ထြက္ေနၾကသည္။ သူတို႔ မ်က္စိက်ေသာ မိန္းမကို နန္းေတာ္တြင္းသို႔ ေခၚသြင္းလာေလ့ရွိသည္။ အယ္လစ္ဇဘက္၏ နန္းရင္ျပင္၌ ထိုသို႔အခြင့္ေကာင္း ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနေသာ မိန္းမဦးေရသည္ မနည္းလွေခ်။

ထိုမွ်မကေသး လိင္တူခ်င္းသံ၀ါသျပဳမႈသည္ အလြန္ေပါမ်ားသည္။ အထက္တန္းစား သူေကာင္းႀကီးမ်ားတြင္ အခ်စ္ေတာ္ လက္ပါေစလူပ်ဳိကေလးမ်ားရွိတတ္သည္။ အဆိုပါ စိန္ေပါလမ္း၌ ေယာက္်ားျပည့္တန္ဆာ မ်ားသည္ မိန္းမျပည့္တန္ဆာမ်ားႏွင့္ ပခုံခ်င္းယွဥ္ကာ ဧည့္သည္ရွာေနၾကသည္ဟု ဆို၏။

ရွိတ္စပီးယားသည္ သူ႕ျပဇာတ္မ်ား၌ မိန္မလ်ာမ်ားကို မိန္းမဇာတ္ေကာင္ မ်ားအျဖစ္ အသုံးျပဳေလသည္။ သူကိုယ္တိုင္ ထိုမိန္းမလ်ာမ်ားႏွင့္ မကင္းရွင္းဟု သမိုင္းဆရာ အခ်ိဳ႕ကဆိုသည္။ ရွိတ္စပီးယားသည္လည္း အဲလစ္ဇဘက္ေခတ္က ဆိုးေပႀကီး တစ္ဦးျဖစ္ေပသည္။

ထိုေခတ္က အပ်ဳိစင္ဘ၀ကို အထူးအေလးထားေလးစားၾကသည္ကား မွန္ေပ၏။ အေၾကာင္းရင္းမွာကား အပ်ဳိစင္အလြန္ရွားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ကေလးမ်ား အသက္ ၇-၈ႏွစ္အရြယ္မွာပင္ ေစ့စပ္ထားၿပီး ၁၂-၁၃ အရြယ္ေရာက္ေသာ္ လက္ထပ္ေပးစားလိုက္ၾကသည္။ ေပးစားၿပီးမၾကာမီပင္ လင္ႏွင့္မယား ထင္ရာ စိုင္းၾကေတာ့သည္။ လင္က အေျမွာင္ထားၿပီး မယားက ေမ်ာက္ေမြးသည္မွာ မထူးဆန္းၾကေတာ့ေခ်။

အယ္လစ္ဇဘက္ဘုရင္မသည္ ရာဇ၀င္တြင္ အထင္အရွားတြဲခဲ့ေသာ သူေကာင္းမ်ားစြာ ရွိေလသည္။ နန္းမတက္မီ အပ်ဳိေဖာ္၀င္စက ေရတပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေလာ့ဒ္ဆီးမိုးႏွင့္တြဲသျဖင့္ သူ႕ကိုရုံးတင္စစ္ေဆးရန္ ေလာ့ဒ္ဆီးမိုး၏အစ္ကို နန္းရင္၀န္ႀကီး ေလာ့ဒ္ဒေလးက စီစဥ္လိုက္ေသးသည္။ ေနာက္မၾကာမီပင္လွ်င္ ရုံးတင္စစ္ေဆးမည့္ ေလာ့ဒ္ဒေလးသည္ သူ႕အလိုသို႔လိုက္ရေသာ အခ်စ္ေတာ္တစ္ဦး ျဖစ္သြားေလသည္။ သူနန္းတက္ၿပီးေသာအခါ ဥေရာပတိုက္ရွိ ထီးေဆာင္းမင္းတို႔က လက္ဆက္၍နွစ္ျပည္ေထာင္ ေရႊလမ္းေငြလမ္း ေဖာက္ရန္ ေတာင္းဆိုၾကေသးသည္။ သူက တစ္ဦးဦးႏွင့္လက္ထပ္ ထိမ္းျမားလိုက္ပါမူ သူ႕ၾသဇာ ပ်က္ျပားမည္ကို ႀကိဳတင္သိရွိသည့္အေလ်ာက္ တစ္သက္တာတြင္ မည္သူ႕ကိုမွ် စုလ်ားရစ္ပတ္ ထိမ္းျမားျခင္းမျပဳေတာ့ပါဟု ေၾကညာထားလိုက္ေလသည္။ ထိုသို႔ေၾကညာခ်က္အရ သူ႕အား (Virgin Queen) အပ်ဳိစင္ဘုရင္မ ဟူေသာ ဘြဲ႕နာမျဖင့္ ေမာ္ကြန္းတင္ၾကကုန္၏။

မည္သုိ႕ပင္ ဆိုေစကာမူ အဂၤလန္ျပည္သည္ ထိုေခတ္က စာေပအႏုပညာအရပ္ရပ္တို႔ အထြန္းကားဆုံး ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကိုလိုနီနယ္သစ္မ်ားရရွိခဲ့သည္။ စီးပြားေရးတိုးတက္ရန္ လမ္းစမ်ား ပြင့္ခဲ့သည္။

တက္တိုး၏ ကမၻာ့ဆိုးေပႀကီးမ်ားစာအုပ္မွ တင္ျပပါသည္။