ေခမရဌ္သို႔ တစ္ေခါက္

အလုပ္က ကိစၥနဲ႔ ရၽွမ္းျပည္အေရွ႕ပိုင္းရဲ႕ၿမိဳ႕ေတာ္ က်ဳိင္းတုံကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ မေရာက္တာ တစ္ႏွစ္ေလာက္အတြင္း နည္းနည္းေတာ့ ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္။ ပထမဆုံးကေတာ့ လမ္းအသုံးျပဳခ ေကာက္ခံတဲ့ တိုးဂိတ္ေၾကးေတြ မ်ားလာပါတယ္။ အရင္က က်ဳိင္းတုံ-တာခ်ီလိတ္ ကားငယ္တစ္စင္းကို လမ္း အသုံးျပဳခ ၄၅၀၀က်ပ္ သာက်ပါတယ္။ အခုေတာ့ ၈၂၅၀ က်ပ္ က်ပါတယ္။ ႏွစ္ဆေလာက္တက္သြား ပါတယ္။

အဲလိုတိုးဂိတ္ေတြ သုံးခုျဖတ္ရပါတယ္။ တာခ်ီလိတ္အထြက္မွာတစ္ဂိတ္၊ တာေလမွာ တစ္ဂိတ္နဲ႔ က်ဳိင္းတုံ အ၀င္မွာတစ္ဂိတ္ျဖစ္ပါတယ္။

က်ဳိင္းတုံ-ေတာင္ႀကီး၊ က်ဳိင္းတုံ-မိုင္းလား၊ က်ဳိင္းတုံ-တာခ်ီလိတ္ လမ္းသုံးခြဆုံတဲ့ ၿမိဳ႕လယ္က လမ္းဆုံ

ကျပည္ေထာင္စုေက်ာက္တိုင္ပါ။

က်ဳိင္းတုံရဲ႕ တန္ခိုးႀကီးဘုရား မဟာျမတ္မုနိပါ။ တစ္ခါ၀င္ဖူးရင္ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ဖူးရပါတယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေရာက္တိုင္း၀င္ဖူးလို႔လားမသိပါ။ က်ဳိင္းတုံကို အနည္းဆုံးတစ္ႏွစ္တစ္ေခါက္ ေရာက္ပါတယ္။

ဒါကေတာ့ ေရႊေညာင္ပင္နားက က်ဳိင္းတုံေစာ္ဘြားရဲ႕ အုတ္ဂူပါ။ သမိုင္း၀င္ေနရာတစ္ခုေပါ့

ဒါကေတာ့ ဟိုး... ေစာ္ဘြားေခတ္က က်ဳိင္းတုံၿမိဳ႕ရိုး ေဟာင္း ၀င္ေပါက္ဂိတ္၀ ျဖစ္ပါတယ္။။

အခု ပ.ယ.က ရုံး(အရင္ေဆးရုံ)နားမွာပါ။ ခုေတာ့ၿမိဳ႕လယ္ျဖစ္ေနပါပီ။

ေနာင္တုံကန္နဲ႕ ေနာက္ကဘုရားကေတာ့ ရွမ္းတို႔ရဲ႕ သမိုင္း၀င္ စြန္ေတာင္းဘုရားျဖစ္ပါတယ္။

က်ဳိင္းတုံ-မိုးနဲ ရထားလမ္းစီမံကိန္းတစ္ေနရာပါ။ က်ဳိင္းတုံအထြက္နားက က်ဳိင္းေဖာင္းေခ်ာင္းနားမွာပါ။

အဲဒီက အျပန္ တကၠသိုလ္၀င္မလို႔ၾကည့္ေတာ့ ေက်ာင္းႀကီးက တိတ္ဆိတ္စြာပဲ တံခါးပိတ္ထားပါတယ္။ (သီတင္းကၽြတ္ေက်ာင္းပိတ္မို႔ထင္ပါသည္။)

ဗ်ာဒိတ္ေပး ရပ္ေတာ္မူဘုရားႀကီးပါ။ ဘုရားႀကီးကို၀တ္ခ်ၿပီး.......

ကိုယ္တည္းတဲ့၊ သူရဲေခ်ာက္တယ္နာမည္ႀကီးတဲ့၊ ေစာ္ဘြားေတြရဲ႕ ေဟာ္နန္းေဟာင္း ၊ က်ဳိင္းတုံဟိုတယ္သစ္ ကိုျပန္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။