ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ

-ျမတ္စြာဘုရား အဆုံးအမ၊ သာသနာ၏အႏွစ္အခ်ဳပ္မွာ -
     ဒါန၊ သီလ၊ သမထ-၀ိပႆနာဟု ဆိုၾကရာတြင္၊
    -ယခုဘ၀၌ပင္ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ကို ရက္တိုတိုႏွင့္ ရလိုေရာက္လိုသူသည္၊ ဒါနကို ျပဳ၍ ေနဖြယ္မရွိ၊
     ၀ိပႆနာအလုပ္ကိုသာ အပတ္တကုတ္ ပြားမ်ားအားထုတ္ရာ၏။

    -ေနာင္ လြယ္လြယ္ႏွင့္နိဗၺာန္ကို ရလိုေရာက္လိုသူတို႔မွာကား-
     ဒါနကိုလည္း ပြား၊ သီလကိုလည္း ပြား၊
     ၀ိပႆနာကိုလည္း ၾကားညႇပ္၍ ပြားမ်ားအားထုတ္ရာ၏။
  
- ဒါနမရွိလွ်င္          - ရိကၡာမပါေသာ ခရီးသြား၊
  ဒါနနည္းလွ်င္        - ရိကၡာနည္းေသာ ခရီးသြားႏွင့္ အလားတူ၏။
  
- သီလမရွိလွ်င္          - ေျခက်ဳိးေသာ ခရီးသြား၊
  သီလနည္းလွ်င္        - ေျခမသန္ေသာ ခရီးသြားႏွင့္ အလားတူ။
 
  - ၀ိပႆနာမရွိလွ်င္      - မ်က္စိမျမင္ေသာ ခရီးသြား၊
    ၀ိပႆနာနည္းလွ်င္    - မ်က္စိမြဲေသာ ခရီးသြားႏွင့္ အလားတူ၏။
  
- ဒါနျဖစ္ေစ၊ သီလျဖစ္ေစ၊ ဘာ၀နာျဖစ္ေစ၊ ကုသိုလ္မွန္လွ်င္-
  မိမိတို႔ ဆႏၵပဏိဓိအားေလ်ာ္စြာ၊ လိုရာအက်ဳိးကို ေပးႏိုင္၊ ရေစႏိုင္၊ ေရာက္ေစႏိုင္သည္သာ ျဖစ္ရကား။
 
  - နိဗၺာန္ကို ရလို ေရာက္လိုသူ မွန္လွ်င္-

    ဒါနကို ခင္သည္၊ သီလကို ခင္သည္၊ ၀ိပႆနာကို ခင္သည္၊

    ႏွစ္လုပ္စာရလွ်င္ စားသူရွိက တစ္လုပ္ကို ေပးေ၀ႏိုင္သည္သာလွ်င္တည္း။
                        ( ဒီပဲယင္းဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး)