ေရွးဦးမွတ္ဖြယ္

      "ေမာင္ေက်ာ္သိန္း - မင္းတရားအားထုတ္ဖို႔ အခ်ိန္ေတာ္ၿပီ၊ အေသက ဦးသြားအုံးမယ္။ ငါသည္ ရခဲေသာ လူ႕ဘ၀ ႀကံဳႀကိဳက္ခဲလွေသာ ဘုရားသာသနာေတာ္ႀကီးနဲ႔ ေတြ႕ႀကံဳေနခ်ိန္မွာ၊ အို ၊ နာ၊ ေသ၊ မြဲ၊ ကြဲ ဆိုတဲ့ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ၀ိပႆနာ အက်င့္ျမတ္ကို အားထုတ္ေတာ့မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ပါ။

ၿပီးေတာ့ မင္းရဲ႕ အေရာင္းအ၀ယ္ အလုပ္ဆီကို လုံး၀စိတ္မေရာက္ရဘူး။ ပစၥည္းဥစၥာ သားမယားကို တစ္ခါတည္း ဥာဏ္န႔ဲစြန္႔ပစ္ထားပါ။ အဓိပတိ ၃-ပါး ဆိုတာက

- အတၱာဓိပတိ၊

- ေလာကာဓိပတိ၊

- ဓမၼာဓိပတိ  လို႔  ၃-မ်ဳိးရွိတယ္။"

(1) မိမိကိုယ္ကို အားထားၿပီး တရားအားထုတ္ရမယ္။ ငါဟာ စားစရာ ေနထိုင္စရာ မရွိလို႔ အားထုတ္တာမဟုတ္ဘူး။ အိုေဘး ၊ နာေဘး၊ ေသေဘး၊ မြဲ ကြဲတည္းဟူေသာ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲတို႔မွ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေအာင္လို႔ တရားအားထုတ္ျခင္းျဖစ္တယ္။ အဲဒါ 'အတၱာဓိပတိ' လို႔ေခၚတယ္။

(2) ေလာကႀကီးကိုလဲ အဓိပတိထားၿပီး အားထုတ္ရမယ္။ ငါသည္ တရားအားထုတ္တယ္လို႔ အမည္ခံၿပီး တရားအားထုတ္ခ်ိန္မွာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ တရားေတြ ဖုံးလႊမ္းၿပီး အေရာင္းအ၀ယ္ကိစၥေတြ စဥ္းစားေတြးေတာ မေနနဲ႔၊ ထိနမိဒၶလဲ မျဖစ္နဲ႔၊ ပ်င္းလဲ မပ်င္းနဲ႔၊ အိပ္လဲ မအိပ္နဲ႔ စိတ္ကလဲ ေလလြင့္ မေနနဲ႔၊ မေတာ္တာေတြ လုပ္ေနရင္ ကိုယ္ေစာင့္နတ္ႏွင့္ သမၼာေဒ၀နတ္ေကာင္း နတ္ျမတ္မ်ားကလဲ သိတယ္။ အဘိညာဥ္ရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကလည္းသိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေလာကႀကီးကို အဓိပတိထားၿပီး အားထုတ္လို႔  "ေလာကာဓိပတိ" လို႔ေခၚတယ္။

(3) တရားေတာ္ကိုလဲ အဓိပတိထားၿပီး ရိုေသေလးစားၿပီး တရားအားထုတ္ရမယ္။ တရားေတာ္ကို ၀ိပႆနာဥာဏ္နဲ႔ မျမင္ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ရမယ္။ တရားမျမင္ တရားမေပါက္တာဟာ တရားမရွိလို႔မဟုတ္ဘူး။ ငါက တရားေတာ္ကို မေလးစားလုိ႔ မျမင္တာလို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး တရားေတာ္ကို အဓိပတိထားၿပီး အားထုတ္ရမယ္။ အဲဒါကို "ဓမၼာဓိပတိ" လို႕ေခၚတယ္။

      ၿပီးေတာ့ တရားအားထုတ္တဲ့အခါ သဒၶါ၊ သတိ၊ သမာဓိ၊ ၀ီရိယ၊ ပညာနဲ႔ ႀကိဳးစားၿပီးလုပ္ရမယ္။ တရားအားထုတ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ရွစ္ပါးသီလကို အၿမဲေဆာက္တည္ရမယ္။ ၿပီးေတာ့-

"ယုံၾကည္၊ က်န္းမာ၊ စိတ္ေျဖာင့္စြာျဖင့္၊ လြန္စြာအားထုတ္၊ နာမ္နဲ႔ရုပ္ကို၊ ျဖစ္ခ်ဳပ္ဥာဏ္ျမင္၊ ဤငါးအင္ မွန္ပင္ မဂ္ရေၾကာင္း" ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ကို အရက်က္မွတ္ထားၿပီး အဲဒီအတိုင္း လိုက္နာက်င့္သုံးရမယ္။

တရားအားထုတ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ပုဗၺကိစၥ-၅ပါး (ဦးစြာလုပ္ေဆာင္ရမယ့္ ကိစၥ ၅-ခု) ကိုလုပ္ေဆာင္ရမယ္။
(1) တရားအားထုတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ မိမိခႏၶာကိုယ္ကို ဘုရားမွာလွဴထား၊

(2) ဆရာမိဘပုဂၢိဳလ္ျမတ္တို႔ကို ကံသုံးပါးျဖင့္ ျပစ္မွားမိက ထိုအျပစ္တို႔မွ ေပ်ာက္ပါေစျခင္းငွာ ေတာင္းပန္၀န္ခ်  ကန္ေတာ့ပါ၏ လို႔ဆို၊

(3) ကိုယ္ေစာင့္နတ္၊ အိမ္ေစာင့္နတ္၊ ၿမိဳ႕ေစာင့္နတ္၊ သာသနာေစာင့္နတ္နဲ႔တကြ သတၱ၀ါအားလုံးအား ေဘးရန္ကင္း၍ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစလို႔ ေမတၱာစိတ္ကို ပြားမ်ားေပးရမယ္။

(4) ေရွးဘ၀ယခုဘ၀ ငါျပဳသမွ်ေသာ ဒါနစတဲ့ ကုသိုလ္တို႔သည္ ငါအလိုရွိေသာ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ကို ေရာက္ေစျခင္းငွာ လ်င္ျမန္စြာ ေက်းဇူးျပဳပါေစသတည္း၊ လို႔ဆို၊

(5) မရဏာႏုႆတိ = ငါသည္ ဘ၀မ်ားစြာက ေသခဲ့တာမ်ားလွၿပီ၊ ယခုဘ၀မေသခင္မွာ တရားအားထုတ္မွပဲ လို႔ ေသျခင္းတရားကို ပြားမ်ားၿပီး အားထုတ္မႈအရွိန္ျပင္းထန္ေအာင္ မိမိကိုယ္ကို တိုက္တြန္းပါ။

         တရားအားထုတ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ေရွးဦးစြာ ရုပ္နဲ႔နာမ္ ခြဲတတ္ရမယ္။ ငါေျပာျပမယ္။ မင္းျမင္စရာအဆင္းနဲ႔ ျမင့္တဲ့ မ်က္စိက ရုပ္ပဲ။ သိမႈက နာမ္လို႔ေခၚတယ္။ အာရုံေျခာက္ပါးမွာ အဲဒီလို ရုပ္နဲ႔နာမ္ ဟာအၿမဲတြဲေနတာပဲ။

 ၿပီးေတာ့ တရားအားထုတ္ရာမွာ ပရိညာ(၃)ပါးနဲ႔ သိ- သိသြားရမယ္။

(၁) ဥာတပရိညာ- ျဖစ္ဆဲရုပ္နာမ္ကို ဒီဟာကရုပ္၊ ဒီဟာကနာမ္ဆိုတာ ခြဲျခားၿပီး သိ-သိသြားရမယ္။

(၂) တိရဏပရိညာ- ျဖစ္ဆဲရုပ္နာမ္တို႔၏ "အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ" သေဘာကို ပိုင္းျခားသိရမယ္။

(၃) ပဟာနပရိညာ- ရုပ္နာမ္တို႔အေပၚမွာ ၊ ငါ့ရုပ္ဆိုတဲ့ တဏွာစြဲ၊ ရုပ္ဟာငါပဲဆိုတဲ့ မာနစြဲ၊ ဒီရုပ္ဟာ ငါ့ကိုယ္ဆိုတဲ့ ဒိ႒ိစြဲ၊ ဒီအစြဲ ၃-ပါးကို မင္းသိေအာင္လုပ္ၿပီး ျပဳတ္ေအာင္ ျဖဳတ္ရမယ္။

       တရားအားထုတ္ရာမွာ မင္းရုပ္နာမ္ကို ပိုင္းျခားသိရမယ္။ ၿပီးေတာ့ စ်ာန္လမ္းေခၚတဲ့ သမထလမ္းကို မလိုက္ပဲ၊ သမာဓိရရုံေလာက္သာ သမထကို အားထုတ္ၿပီး၊ သမာဓိရလာတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ၀ိပႆနာကို ေျပာင္းၿပီးလုပ္ရမယ္။ ၀ိပႆနာကိုေျပာင္းတယ္ဆိုတာ မီးရထား ေခါင္းတြဲ လမ္းလႊဲသလို သမထ(သမာဓိ) လမ္းကေန ၀ိပႆနာ(ပညာ)လမ္းကို စိတ္လႊတ္ၿပီး ၊ ရုပ္နာမ္တို႔ရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ လကၡဏာကို ဆင္ျခင္တာပါပဲ။ အဲဒါကဉာဏ္က ဦးစီးတယ္လို႔မွတ္၊ အဲဒီေတာ့ မင္း အာနာပါန ကမၼ႒ာန္းကို အရင္လုပ္၊ အာနာပါနဆိုတာ ၀င္ေလထြက္ေလ(၀င္သက္-ထြက္သက္)ကိုေခၚတယ္။ ဒီ၀င္ေလထြက္ေလကို ရွဴရာမွာ ေလကို ၀ေအာင္ရွဴ။ ေလ်ာ့ၿပီးလည္းမရွဴရဘူး၊ သိပ္ျပင္းျပင္းထန္ထန္လည္းမရွဴရဘူး၊ မွန္မွန္ပဲ ရွဴရမယ္။ ရိႈက္ရမယ္။

ၿပီးေတာ့ မင္းစိတ္ကို ႏွာသီးဖ်ား၊ အထက္ႏႈတ္ခမ္း၊ ရင္ညႊန္႔ဆိုတဲ့ ၃-ေနရာမွာ ႀကိဳက္ရာေနရာမွာ ထားပါ။ သတိနဲ႔ကပ္ထားရမယ္။ မလစ္ေစရဘူး၊ ၀င္ေလ ထြက္ေလရွဴရွဳိက္တဲ့အခါမွာ ႏွာသီးဖ်ားမွာ ထိတာကိုသိရမယ္။ သူ႕သေဘာအတိုင္း မွန္မွန္ေလး (၀င္သက္- ထြက္သက္) ကို သိေနတဲ့ အာရုံမွတစ္ပါး တစ္ျခားဘယ္ကိုမွ မေရာက္ရဘူး။ အာရုံမျပဳရဘူး။

         အာနာပါနလုပ္ၿပီး သမာဓိအားေကာင္းလာတဲ့ ေယာဂီဟာ ရုပ္နာမ္ ၂-ပါးကို ပိုင္ျခားသိၿပီး ခႏၶာ ၅-ပါးဆိုတာလည္း ပိုင္းျခားသိရမယ္။ 

၁။ ရုပ္က ရူပကၡႏၶာ 

၂။ သိစိတ္က ၀ိညာဏကၡႏၶာ  

၃။ ခံစားမႈ ေ၀ဒနာက ေ၀ဒနကၡႏၶာ  

၄။ မွတ္သားမႈ သညာက သညကၡႏၶာ  

၅။ ေစ့ေဆာ္မႈ ဖႆေစတနာ စတဲ့ က်န္ေစတသိက္ ၅၀-က သခၤါရကၡႏၶာ  လို႔သိမွတ္ရမယ္။

           ဒါေတြသိၿပီးေနာက္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နည္းနဲ႔လဲ အေၾကာင္းအက်ဳိးခြဲၿပီး ဒိ႒ိခြါရဦးမယ္။ ဒီလိုသိမႈကို အရင္ေပးၿပီးမွ အလုပ္ကိုေပးလို႔ျဖစ္မယ္။ ဒီေတာ့ ခႏၶာ ၅-ပါးကိုပိုင္းျခားၿပီး သိျမင္ၿပီးရင္ ရုပ္နာမ္ခႏၶာကို ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ ေရွးကျဖစ္ၿပီးခဲ့တဲ့ အ၀ိဇၨာ(မသိျခင္း)၊ တဏွာ(အာရုံကပ္ၿငိျခင္း)၊ သခၤါရ(ျပဳျပင္မႈ)တို႔ဟာ အေၾကာင္းတရား၊ ဒီရုပ္နာမ္ ခႏၶာတို႔ဟာ အက်ဳိးတရားလို႔ အၾကမ္းအားျဖင့္ မင္းသိျမင္ရမယ္။

        ကဲ..... မင္းတရားအားထုတ္ဖို႔ ကမၼ႒ာန္းေတာင္း လိုက္ဆို၊

"ကမၼ႒ာနံ၊ ေမ ဘေႏၱ ေဒထ၊ သံသာရ၀ဋၬဒုကၡေတာ ေမာစနတၳာယ။"

ဘေႏၱ - အရွင္ဘုရား။

ေမ- တပည့္ေတာ္အား။

သံသာရ၀ဋၬဒုကၡေတာ- သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲအေပါင္းမွ။

ေမာစနတၳာယ - ထြက္ေျမာက္ပါေစျခင္းအက်ဳိးငွာ။

ကမၼ႒ာနံ - မဂ္ ဖိုလ္နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း အေကာင္းဆုံးျဖစ္တဲ့ ကမၼ႒ာန္းကို။

ေဒထ - ကရုဏာေရွ႕ထားေပးသနားေတာ္မူပါဘုရား။

              အဲဒါကို သုံးေခါက္ဆိုပါ။ ကဲ ငါေျပာသလို "အာနာပါန" ကိုသြား အားထုတ္ေခ်ေတာ့.....။

ဆက္ပါဦးမည္..