သီလ၀

ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ ထင္ရွားလူသိမ်ားခဲ့တဲ့ ျမိဳ႕စား နယ္စားတစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ စစ္တိုက္ေတာ္တယ္။ စစ္သားပီသတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ဖို႔ စိတ္မ၀င္စားပါဘူး။ သူ၀ါသနာပါတဲ့ ၾကက္တိုက္၊ ေတာလိုက္၊ ဆင္ဖမ္း အလုပ္ေတြနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကို ကုန္လြန္ေစခဲ့ပါတယ္။ လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ားကလည္း ေလးစား ေၾကာက္ရြံ႕ ၾကပါတယ္။ ေနာက္ ထင္ရွားတဲ့ သူ႕အမွတ္အသားက အၿပဳံအရယ္လုံး၀ မရွိပါဘူးတဲ့။
မွတ္တမ္းမ်ားအရ သူဟာ တစ္သက္လုံးမွာ (၃)ခါသာ ၿပဳံးရုံ ၿပံဳးပါသတဲ့။
အဲဒီ သူကေတာ့ ရမည္းသင္းၿမိဳ႕စား သီလ၀ပါပဲ။

တစ္ခါက ၿမိဳ႕ရိုး ေပၚကေန ၿမိဳ႕ျပင္ကိုၾကည့္ေနတုံး ဘုန္းႀကီးလူထြက္ တစ္ေယာက္က ၿမိဳ႕ျပင္က်ဳံးထဲမွာ ေရခ်ဳိးတာကို ေတြ႕သတဲ့။ အဲဒါကို ေတြ႕ၿပီး ၿပဳံးတာပါတဲ့။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အဲဒီ လူက သူ႕ကိုဘုန္းႀကီးလူထြက္မွန္း သူမ်ားေတြသိမွာေၾကာင့္ ေခါင္းမွာေပါင္းထားတဲ့ ေခါင္းေပါင္းကို မခၽြတ္ပဲနဲ႔ က်ဳံးထဲမွာ ေရငုတ္ေနလို႔ပါပဲ။ :)

တစ္ခါက ေတာလိုက္က အျပန္ အိမ္ေတာ္ေရာက္ေတာ့ သူ႕မယား ၿမိဳ႕စားကေတာ္က ေရႊခြက္နဲ႔ ေရခပ္ၿပီး ေျခေဆးေပးပါတဲ့။ အဲဒါကိုၾကည့္ၿပီး "အင္း ဒီေန႔ ငါ့မိန္းမ အေၾကာင္းထူးေတာ့ရွိရမယ္" လို႔ေတြးၿပီး ၿပဳံးတာပါတဲ့။ အေၾကာင္းကေတာ့ ရြာတစ္ရြာက သူႀကီးတစ္ေယာက္ ၾကက္တိန္ညင္တစ္ေကာင္ ကိုပိုက္ၿပီး ၿမိဳ႕စားအိမ္ကိုေရာက္လာၿပီး ၿမိဳ႕စားရွိ / မရွိ ေမးပါတယ္။ ၿမိဳ႕စားႀကီးေတာ့ မရွိပါဘူး၊ ကၽြန္မ ၿမိဳ႕စားကေတာ္ပဲ ရွိပါတယ္။ ေျပာစရာရွိတာ ေျပာလို႔ရပါတယ္လို႔ေျပာေပမယ့္ အဲဒီရြာသူႀကီးက ဘာတစ္ခြန္းမွ ျပန္မေျပာပဲ ၾကက္ကို ပိုက္ၿပီး အိမ္ေတာ္ေပၚမွ ဆင္းသြားပါတယ္။ ဒီေတာ့ ၿမိဳ႕စားကေတာ္လည္း "အင္း ငါတို႔မွာ ဘုန္းကံမရွိ၊ လူမေလးစား၊ ေယာကၤ်ား၏ ဘုန္းကံေပၚမွီခိုေနရတာပါလား " လုိ႔ ေတြးၿပီး ၿမိဳ႕စားႀကီး အျပန္မွာ ေရႊခြက္နဲ႔ ေရခပ္ၿပီး ေျခေဆးေပးတာပါတဲ့။

ေနာက္တစ္ခါက ရမည္းသင္းထန္းေတာထဲမွာ သီလ၀ႏွင့္ သူ႕စစ္သူႀကီး တိတလ တို႔ ၾကက္တိုက္ေနၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူပုန္တပ္မ်ား ၿမိဳ႕ကို ၀န္းရံလာေၾကာင္း ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္သားက ၿမိဳ႕စားအိမ္ေတာ္ကိုသတင္းပို႔ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ၿမိဳ႕စားကေတာ္ဟာ စိုးရိမ္တႀကီးနဲ႔ ငယ္သားေတြကို မခိုင္းပဲ သူကိုယ္တိုင္ ထန္းေတာကို အေျပးသြားၿပီး ၿမိဳ႕ကို သူပုန္၀ိုင္းဖို႔ လာေနပီလို႔ ေအာ္ဟစ္ေျပးသြားပီး သတင္းပို႔ပါသတဲ့။ ရင္ဘတ္စည္တီး ဖိုးရိုးဖားယားနဲ႔ ေျပးလာေနတဲ့ ၿမိဳ႕စားကေတာ္ကိုျမင္တဲ့ သီလ၀ဟာ ၿပဳံးရုံမကပဲ ၀ါးကနဲ ရယ္ေသာဟူ၏။