အရႈံးမရွိေသာ ဒႆန

ဘာသာ၀င္အားလုံးအတြက္ အရႈံးမရွိေသာ ဒႆနတစ္ခုကို ေပးခ်င္ပါသည္။ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လုံးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ဘာသာေရးကိစၥတြင္ ကံစမ္းမဲႏႈိက္သလို ပစၥည္းတစ္မ်ဳိး မ်ဳိးေပါက္ခ်င္ေပါက္၊ မေပါက္ခ်င္ ဗလာဟု ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာမထားသင့္ေခ်။ ကံစမ္းမဲမွာ ဗလာျဖစ္သြား၍ မိမိအတြက္ ဘာမွ် မထိခုိက္ ေသာ္လည္း ဘာသာေရးတြင္ ဗလာျဖစ္သြားလွ်င္ကား မိမိအတြက္ တစ္သံသရာလုံး နစ္မြန္းရမည္ျဖစ္၏။

ကၽြန္ဳပ္တို႔ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားကားပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ၊ ရိုးရိုးသားသားပင္ ေဟာၾကားခဲ့၏။ သတၱ၀ါေတြ ေကာင္းတဲ့ေနရာ ေကာင္းတဲ့ဘုံဘ၀ေရာက္ေအာင္ ငါဘုရား မကယ္တင္ႏိုင္၊ ငါဘုရားသည္ လမ္းမွန္ကိုသာ ညႊန္ျပရုံသာ ရွိသည္။

ေကာင္းေသာအမႈကိစၥ ျပဳလုပ္ေသာသူမ်ားသည္ ေကာင္းေသာအက်ဳိးမ်ားကို ခံစားၾကရမည္။ မေကာင္းေသာအမႈကိစၥ ျပဳလုပ္သူမ်ားသည္ မေကာင္းေသာအက်ဳိးကို ခံစားၾကရမည္။

ခ်ဳိေသာမ်ဳိးေစ့ကို စိုက္ပ်ဳိးလွ်င္ ခ်ဳိေသာအသီးကို စားရမည္။ ခါးေသာမ်ဳိးေစ့ကို စိုက္ပ်ဳိးလွ်င္ ခါးေသာအသီးကို စားရမည္။ ထုိ႔အတူ ေကာင္းေသာအမႈကို ျပဳလုပ္ေလ့ရွိေသာသူသည္ ေကာင္းေသာအက်ဳိးကို ခံစားရမည္။ မေကာင္းေသာအမႈကို ျပဳလုပ္ေလ့ရွိေသာ သူသည္ မေကာင္းေသာအက်ဳိးကို ခံစားရမည္။

ဤကား ဗုဒၶ၏ ပြင့္လင္းျပတ္သားစြာ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ စကားျဖစ္သည္။ အဆိုပါ ဗုဒၶ၏ ေဟာၾကားခ်က္ကို လိုက္နာသူတို႔အတြက္ အရႈံးမရွိေသာ ဒႆနတစ္ခုပင္ ျဖစ္၏။ သူတစ္ပါးအား လွဴဒါန္းေပးကမ္းျခင္းဒါန၊ ေစာင့္ထိန္းထားအပ္ေသာ သီလ၊ အထပ္ထပ္အဖန္ဖန္ပြားမ်ားအပ္ေသာ ဘာ၀နာဟူေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကို ျပဳလုပ္ထားသူသည္ တမလြန္ ဘ၀သို႔ ေရာက္ေသာအခါတြင္ ကယ္ဆယ္ေသာ ဘုရား တကယ္ရွိသည္ဆိုလွ်င္လည္း ေကာင္းတာမ်ားကို ျပဳလုပ္ထားသူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေရွ႕ဆုံးက အကယ္ဆယ္ခံရမည္ျဖစ္သည္။

ထိုသို႔ ကယ္ဆယ္ေသာဘုရားမရွိပါကလည္း မိမိျပဳထားေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားက မိမိကိုျပန္လည္ ေစာင့္ေရွာက္မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အားငယ္စရာမရွိေပ။ ေနာင္တမလြန္ ဘ၀က်မွ ကယ္ဆယ္မည့္ ဘုရားကို အားကိုးၿပီး ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ မျပဳလုပ္ခဲ့ေသာသူသည္ တမလြန္ဘ၀ေရာက္လွ်င္ မိမိယူဆခဲ့သလို ဘုရားရွင္က လာမကယ္လွ်င္ကား ိမိသာ နစ္မြန္းေတာ့မည္ျဖစ္၏။

ယခု ဒႆနႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘုရားေဟာ ဇာတ္ေတာ္တစ္ပုဒ္ရွိပါသည္။ တစ္ခါက ကုန္သည္တစ္ေထာင္ တို႔သည္ သေဘၤာပ်က္၍ လူသူမနီးကၽြန္းႀကီးတစ္ကၽြန္းေပၚသို႔ ေရာက္သြားၾကသည္။ ကၽြန္းေပၚတြင္ အစားအစာႏွင့္ ေသာက္ေရေပါသျဖင့္ လူငါးရာစီ အုပ္စုခြဲၿပီး ေနၾကေလသည္။ အုပ္စုတစ္ခုကို ဘုရားေလာင္းပညာရွိက ဦးေဆာင္ၿပီး၊ က်န္တစ္စုကို ေဒ၀ဒတ္ေလာင္း လူမိုက္ကဦးေဆာင္သည္။

ကၽြန္းေပၚတြင္ေနစဥ္ သစ္သီးမ်ဳိးစုံးကို ေသရည္ခ်က္ၿပီး စိတ္ႀကိဳက္ေသာက္စားကာ ေနၾကေလသည္။ မူးရူးလာေသာအခါ အညစ္အေၾကးမ်ားကို ထင္သလို စြန္႔ပစ္ၾကသည္။ ကၽြန္းကိုေစာင့္ၾကပ္ေနထိုင္ေသာ နတ္မ်ားသည္ အလြန္ေဒါသထြက္ၿပီး လာမည့္ လျပည္ည ဒီေရတက္ခ်ိန္တြင္ ပင္လယ္ေရမ်ားကို ကၽြန္းဖုံးသည္အထိ တက္ေစၿပီး ကၽြန္းေပၚမွလူမ်ားကို သတ္ျဖတ္ပစ္ရန္ ဆုံးျဖတ္ၾကသည္။

ထိုအခါ သနားတတ္ေသာ နတ္သားတစ္ေယာက္က လူအမ်ားျမင္သာေအာင္ ကိုယ္ထင္ျပၿပီး လျပည့္ညတြင္ ပင္လယ္ေရမ်ား ကၽြန္းကိုဖုံးလႊမ္းလိမ့္မည္။ ယခုကတည္းက ေလွ၊ ေဖါင္မ်ား အသင့္ျပဳလုပ္ျပင္ဆင္ၾကပါဟု တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ၿပီး ေပ်ာက္သြားသည္။

တဖန္ ရက္စက္တတ္ေသာနတ္တစ္ေယာက္ကလည္း ကို္ယ္ထင္ျပကာ ဤကၽြန္းေပၚသို႔ ေရဖုံးလႊမ္းျခင္း ဟူသည္ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွ် မျဖစ္ဖူးခဲ့ေခ်။ ျဖစ္လည္းမျဖစ္ႏိုင္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သည့္ေလွ ၊ ေဖါင္မွ် အပင္ပန္းခံကာ လုပ္ေနစရာမလို၊ အရင္အတိုင္း လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနႏိုင္သည္ဟု ေျပာၿပီး ေပ်ာက္သြားျပန္သည္။

ဤတြင္ ကၽြန္းႀကီးတစ္ခုလုံး ေရဖုံးလႊမ္းမည္/ မဖုံးလႊမ္းမည္မွာ မေသခ်ာျဖစ္ေန၏။ လူအမ်ားမွာ မည္သည့္ နတ္သား၏စကားကို ယုံၾကည္ရမည္မသိျဖစ္ေန၏။ ေရလႊမ္းမည္/ မလႊမ္းမည္ မေသခ်ာေသာအခါ ေလွတို႔ ေဖါင္တို႔ လုပ္သင့္မလုပ္သင့္ မေရမရာျဖစ္ရျပန္သည္။ ေဒ၀ဒတ္အေလာင္း ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ေနာက္လိုက္မ်ားကား ဉာဏ္ပညာမရွိေသာေၾကာင့္ ဒုတိယနတ္သား၏ စကားကိုလက္ခံၿပီး ေလွမထြင္းပဲ၊ မလုပ္ပဲေနၾက၏။

ပညာရွိ ေခါင္းေဆာင္၏ ေနာက္လိုက္မ်ားကလည္း အျခားအဖြဲ႕ကဲ့သို႔ ေလွမထြင္း၊ ေဖာင္မဖြဲ႕ပဲ သက္သာစြာ ေနခ်င္ၾကသည္။ ထိုအခါ ဘုရားေလာင္းက ေသခ်ာေရရာသည့္ အရႈံးမရွိေသာ ဒႆနတစ္ခုကို ယခုလိုေပး၏။

နတ္သားႏွစ္ေယာက္တြင္ စကားႏွစ္ခြန္းျဖစ္ေန၍ မည္သူမွ် ေသခ်ာမသိႏိုင္၊ ထို႔ေၾကာင့္ လျပည့္ေန႔ည ေရာက္မွသာ ေရဖုံးလႊမ္းမည္/ မဖုံးလႊမး္မည္ကို ေသခ်ာစြာသိႏိုင္ၾကမည္။ ငါတို႔တစ္ေတြသည္ ဒုတိယနတ္သား စကားကိုယုံၾကည္ၿပီး ေလွမလုပ္ဘဲေနၾကလွ်င္ လျပည္ညေရာက္ပါက ေရမတက္လွ်င္ေတာ္ ေသးသည္။ ေရတက္လာလွ်င္ကား ငါတို႔တစ္ေတြသာ အသက္ဆုံးရႈံးၾကမည္ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေလွမလုပ္ေသာနည္းလမ္းသည္ အသက္အတြက္မေသခ်ာ မေရရာေသာနည္းလမ္း၊ အရႈံးရွိႏိုင္ေသာ နည္းလမ္းသာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပထမနတ္သား၏ သတိေပးစကားအတိုင္း ေလွလုပ္ၾကမည္။ ေလွ၊ ေဖာင္တို႔ကို ႀကိဳလုပ္ထားလွ်င္ လျပည့္ညတြင္ ေရမတက္ပါကလည္း ကိစၥမရွိ။ ေနာင္သြားေရးလာေရး ကိစၥမ်ားအတြက္ အသုံး၀င္မည္။  ေရတက္လာက ငါတို႔တစ္ေတြ၏ အသက္ကို ကယ္ဆယ္ႏိုင္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေလွ၊ ေဖာင္တို႔ကို ႀကိဳတင္လုပ္ထားျခင္းကား ငါတို႔တစ္ေတြအတြက္ အသက္မေသေစရန္ ေသခ်ာေသာနည္းလမ္းျဖစ္သည္။ အရႈံးမရွိေသာ နည္းလမ္းသာျဖစ္သည္။ ဟုေျပာကာ ေလွ ေဖါင္တို႔ကို ျပဳလုပ္ၾကသည္။

လျပည့္ေန႔ည ေရာက္ေသာအခါ ေရမ်ားတက္လာသျဖင့္ လူမိုက္ႏွင့္ အေပါင္းအပါမ်ားမွာ ေရနစ္ေသဆုံးၾကရၿပီး၊ ဘုရားအေလာင္းႏွင့္ အေပါင္းအပါမ်ားမွာ အသင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ ေလွ၊ ေဖာင္မ်ားေၾကာင့္ အသက္ခ်မ္းသာရာ ရၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္သည့္ဘာသာ၀င္မဆို ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာတည္းဟူေသာ ေလွ၊ ေဖါင္မ်ားကို ဧကန္မုခ် ျပဳလုပ္ထားသင့္ၾက၏။

ေရတက္မည္ မတက္မည္ဆိုသည္မွာ မေသခ်ာသကဲ့သို႔ ေသၿပီးေနာက္မွ မိမိဘာသာႏွင့္ဆိုင္ေသာ ဘုရားက ကယ္ဆယ္မည္/ မကယ္မည္ဆိုသည္မွာ မေသခ်ာမေရရာေသာ နည္းလမ္းျဖစ္သည္။ လက္ရွိကမာၻေပၚတြင္ လူဦးေရ သန္းေျခာက္ေထာင္ေက်ာ္တြင္ ေသၿပီးေနာက္မွ ဘုရားက ကယ္တင္မႈကို လက္ေတြ႕ႀကဳံဖူးသူ တစ္ေယာက္မွ မရွိေခ်။ စာေတြ႕ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တစ္ဆင့္ၾကားျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း ေဟာေျပာယုံၾကည္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ထိုသို႔ ေဟာေျပာယုံၾကည္သူကိုယ္တိုင္လည္း ဘုရားက ကယ္/မကယ္ဆိုသည္ကို ေသၿပီးေနာက္မွသာ ေသခ်ာေပါက္သိရမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာဟူေသာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္မ်ားကို ျပဳလုပ္မထားလွ်င္ ေသလြန္ေသာအခါ ဘုရားကကယ္မလွ်င္ ေတာ္ပါေသးသည္။ မကယ္လွ်င္ကာ မိမိသာ ဒုကၡေရာက္ရမည္ျဖစ္၏။ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာတရားမ်ားကို ျပဳလုပ္ထားလွ်င္ကား ဘုရားက ကယ္လွ်င္လည္း  သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ားကို မ်ားစြာျပဳလုပ္ထားသူျဖစ္၍ တျခားသူမ်ားထက္ ပို၍ ကယ္တင္ျခင္းကိုခံယူရမည္ျဖစ္၏။

ဘုရားက ကယ္တင္မႈမျပဳလွ်င္လည္း မိမိျပဳထားေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားက မိမိကို ျပန္လည္ကယ္တင္ ေစာင့္ေရွာက္မည္ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိအတြက္ အရႈံးမရွိေသာ နည္းလမ္းကာ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာဟူေသာ ကုသိုလ္တရားမ်ားကို ႀကိဳတင္ျပဳလုပ္ထားျခင္းသာ အေသခ်ာဆုံးေသာနည္းျဖစ္သည္။

အရႈံးမရွိေသာ ဒႆနျဖစ္သည္။

အရွင္ဇ၀န(ေမတၱာရွင္-ေရႊျပည္သာ)တရားေတာ္မွ ထုတ္ႏႈတ္တင္ျပပါသည္။