စြမ္ဟိန္းဂူ သို႔တစ္ေခါက္

တနဂၤေႏြေန႔(27.1.13) ကဆြမ္းေလာင္းရင္းနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အဲဒီဂူသြားဖို႔ အေၾကာင္းညီညႊတ္ လာခဲ့ပါတယ္။  အစီအစီအစဥ္မရွိပဲ ရုတ္တရက္ထလိုက္လာခဲ့တာေၾကာင့္ လမ္းမွာေတာ္ေတာ္ေလး  ေအးပါတယ္။ တာေလ နားတ၀ိုက္ ႏွင္းေတြအရမ္းက်ေနၿပီး ေရွ႕ကလာတဲ့ ယာဥ္ေတြ ျမင္ရေအာင္ ဆိုင္ကယ္ကို မီးဖြင့္ေမာင္းရပါတယ္။ တာေလေရာက္ေတာ့ ခဏနားၿပီး လက္အိတ္တို႔ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးတို႔ ဖေယာင္းတိုင္တို႔ ၀ယ္ရင္းနဲ႔ ေကာ္ဖီပူပူေလးတစ္ခြက္ေသာက္ေတာ့မွာ နည္းနည္းအခ်မ္းေျပသြားပါေတာ့တယ္။ ဆက္ထြက္လာၾကေတာ့ မနက္ ၉း၀၀ နာရီေလာက္ ရွိေပမယ့္ ေနေရာင္ မျမင္ရေသးပါဘူး ။ မိိုင္းျဖတ္ေရာက္ေတာ့မွာ ေနေရာင္ေတြျမင္ရၿပီး အခ်မ္းသက္သာလို႔ ဆိုင္ကယ္ကို နည္းနည္း အရွိန္ျမင့္ေမာင္းလို႔ရပါတယ္။ 

ဒါေပမယ့္ မိုင္းျဖတ္ကေန မိုင္းေယာင္းသြားတဲ့လမ္းက ေက်ာက္ခင္းေျမလမ္းဆိုေတာ့ ဖုန္တစ္လုံးလုံးနဲ႔ေမာင္းရပါတယ္။ 16 မိုင္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ျပည္ျငိမ္းေအးဆိုတဲ့ ေတာင္ေပၚ အာခါရြာတစ္ရြာေရာက္ပါတယ္။  အဲဒီရြာကေန ဂူရွိတဲ့ေနရာကို လမ္းခြဲသြားရတာပါ။

ေနပူေနေပမယ့္ ခ်မ္းေနတုံးပါပဲ။

21.027598, 100.119640
ဒါက google က မပညပါ။

မိုင္းျဖတ္-မိုင္းေယာင္းကားလမ္းကေန ဂူကိုေရာက္ဖို႔ 7 ကီလိုမီတာေလာက္ ေမာင္းရပါတယ္။ အသြားလမ္းကေတာ့ အဆင္းေတြခ်ည္းပဲ အတက္က ၂ ေတာင္ေလာက္ပဲရွိတယ္။

ေရာက္သြားေတာ့ အဲမွာ မိုင္းလင္းဆရာေတာ္သီတင္းသုံးခဲ့တဲ့ေက်ာင္းနဲ႔ ေဆာက္လက္စ သိမ္ တို႔ကိုေတြ႕ရပါတယ္။  အဲမွာပဲ ေန႔လည္စာစားၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ ေနၾကတဲ့ ရဟန္းနဲ႔ ကိုရင္၊ အလုပ္သမားေတြအားလုံး သတ္သတ္လြတ္ပဲ စားသုံးၾကပါတယ္။ ဘာအသားမွမပါေပမယ့္ ဆာေနလို႔လားမသိဘူး ထမင္း ၃ ပန္းကန္ေလာက္ အသာေလး၀င္သြားတယ္။ :D

၀င္ေပါက္ကေတာ့ ျမင္တဲ့အတိုင္း လူတစ္ေယာက္ ၀င္သာရုံပါပဲ။ အထဲမွာေတာ့ ပြဲေတာင္ကလို႔ရတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရေအာင္က်ယ္ပါတယ္။

  ထုလုပ္ေနဆဲ ေလ်ာင္းေတာ္မူဘုရားႀကီး

တင္ပလႅင္ေခြရုပ္ထုေတာ္ႀကီး (ၿပီးခါနီးေနပါၿပီ)

 မိုင္းလင္းဆရာေတာ္ရုပ္ထု

တခ်ဳိ႕ေနရာေတြက ေက်ာက္ေဆာင္ေတြနဲ႔မုိ႔ နည္းနည္း သြားရလာရ ခက္ပါတယ္။

မ်ားသာအားျဖင့္ေတာ့ အဲလို ေျမညီျပင္မွာပဲ သြားရတာမ်ားပါတယ္။

 အဲနားက ေက်ာက္ခ်ပ္ေတြကို တီးရင္ ေမာင္းသံထြက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာက္ေမာင္းလို႔ေခၚၾကတယ္

 ေက်ာက္ေညာင္ပင္

  ေက်ာက္ေညာင္ပင္

 ဂူေစာင့္ ဘီလူးမတဲ့... ။ (သူတို႔ေျပာျပတာ..)

 အဲလို တရုတ္စာလည္း ဂူထဲမွာေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ အဲေနရာေရာက္ဖို႔ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ေလွ်ာက္ရတယ္။

 ဒီေနရာကိုေရာက္ဖို႔ကေတာ့ မိနစ္ ၄၅ - ၅၀ မိနစ္ေလာက္သြားရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း အဲေနရာထိပဲ ေရာက္ခဲ့ၿပီး ျပန္လွည့္ခဲ့ရတယ္။ အျပန္ခရီး အခ်ိန္မမွီမွာစိုးလို႔ပါ။

 ေက်ာက္ဗုံ (တီးရင္ ေျခာက္လုံးပတ္က ဗုံအသံေတြအတိုင္းပဲ)

ေတာ္ေတာ္က်ယ္ၿပီး ျမင့္တဲ့ေနရာတစ္ခုပါ။

 ေက်ာက္ေရတံခြန္

 အဲလို ေရႊေရာင္ ေက်ာက္စက္ပန္းဆြဲေတြက ေရေတြ တစ္စက္စက္ က်ေနတယ္...။

 အထဲမွာ အလင္းေရာင္လုံး၀မရွိေတာ့ ဓာတ္ပုံေတြက သိပ္အားမရခ်င္ဘူး။ ကိုယ္ျမင္ရတဲ့အတိုင္း ဓာတ္ပုံမွာ မေပၚလြင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အထဲမွာ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးထိုးၾကည့္ရင္း  ေငးၿပီးသြားရတာ... အဲေလာက္လွတယ္။ အခ်ဳိ႕ေနရာေတြက ေပ ၆၀ x ေပ၂၀၀ ၀န္းက်င္ေလာက္က်ယ္တယ္။ လမ္းခြဲေတြလည္း ေလးငါးခုေလာက္ေတြ႕ရတယ္။ လမ္းျပသာမပါရင္ ျပန္ထြက္ဖို႔မလြယ္ဘူး။
အဲဒီဂူရဲ႕ အဆုံး(သို႔) ထြက္ေပါက္ကို ခုခ်ိန္ထိ ဘယ္သူမွ မေရာက္ဖူးၾကေသးဘူး။
            တခ်ဳိ႕ အသြား(၆)နာရီ အျပန္(၆)နာရီသြားဖူးတယ္...။ တခ်ိဳ႕ အသြားအျပန္ (၃)ရက္သြားဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဆုံး(သို႔) ထြက္ေပါက္ကိုမေတြ႕ရေသးဘူး ဆက္သြားလို႔ရေနေသးတယ္တဲ့။ ၀င္ေပါက္ကေန (၃)နာရီေလာက္သြားရင္ စမ္းေခ်ာင္းတစ္ခု ရွိပါတယ္တဲ့။ ဒ႑ာရီလို ပုံျပင္ေတြလိုလို ေတြလည္း အဲဒီဂူထဲမွာ ရွိပါတယ္တဲ့..။ တစ္ခါတစ္ေလ ကေလးငိုသံ၊ ေခ်ာ့သံ၊ စကားေျပာသံ၊ ၾကက္တြန္သံေတြ ၾကားရတယ္လို႔ အဲဒီမွာေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္ကေျပာျပပါတယ္။
           တစ္လစာ ရိကၡာနဲ႔ မီး(အလင္းေရာင္) ယူသြားႏိုင္ရင္ေတာ့ အဆုံးကိုသြားလို႔ေရာက္ႏိုင္တယ္လို႔ လည္းေဒသခံတစ္ဦး ေျပာျပပါတယ္။ ဒါလည္းသူ႕အထင္ကိုေျပာတာပါ..။ အထဲမွာ နန္းေတာ္သိုက္တစ္ခု ရွိၿပီး ဘီလူးေစာင့္တယ္လို႔လည္းေျပာၾကပါေသးတယ္။ အထဲ၀င္သြားလို႔ အဲဒီ ရတနာပုံႀကီးေတြ႕ရင္  မယူခဲ့နဲ႔တဲ့... ယူခဲ့ရင္ ဂူထဲမွာ မ်က္စိလည္ၿပီး ျပန္ထြက္လို႔မရေတာ့ဘူးလို႔လည္းေျပာၾကပါေသးတယ္...။ တစ္ခ်ဳိ႕ အဲလို ျဖစ္ရပ္ေတြနဲ႔ ႀကဳံခဲ့ၾကရတာေတြ လက္ေတြ႕ရွိပါတယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။

ဒီပုံႏွစ္ပုံက ဂူကေနျပန္တဲ့လမ္း မွာေတြ႕ရတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းပါပဲ။ အဲဒီေခ်ာင္းေရေတြ ေက်ာက္ဂူတစ္ခုထဲ စီး၀င္သြားၿပီး ျပန္ထြက္တဲ့အေပါက္မေတြ႕ရပါဘူး။

အဲလိုထူးဆန္းမႈေတြရွိတဲ့ေနရာကို တစ္ေခါက္ထပ္သြားဖို႔ေတာ့ စိတ္ကူးရွိပါတယ္။ အေၾကာင္း ညီညႊတ္လို႔ သြားဖို႔ အခြင့္အေရးရမယ္ဆိုရင္ ေျမေအာက္မွာသုံးတဲ့လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြယူၿပီး သြားပါဦးမယ္ .... :)။

PS; ခမ္းမအက်ယ္ႀကီးေတြ ရိုတ္ထားတဲ့ပုံေတြက ကင္မရာ flash အားနည္းလို႔ မည္းေမွာင္ေနတာနဲ႔ တင္တဲ့အထဲမပါေတာ့ပါ။