တန္ဖိုး

ဘယ္အရာ မဆို သူ႕တန္ဖိုးနဲ႔သူ ရွိၾကပါတယ္။ ပစၥည္းတိုင္း၇ဲ႕ တန္ဖိုးကို တန္ဖိုးသိသူေတြက ေစ်းသတ္မွတ္ေပးထားၾကပါတယ္။ ပစၥည္းတစ္ခုရဲ႕ တန္ဖိုးကို အဲဒီပစၥည္းအေၾကာင္းသိတဲ့သူမွသာ ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးရွိတယ္ဆိုတာ သိပါမယ္။ တန္ဖိုးမသိတဲ့သူ ပစၥည္းအေၾကာင္းနားမလည္တဲ့သူကေတာ့ အဲဒီပစၥည္းတန္ဖိုးကိုမသိတဲ့အတြက္ တန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္း ၊ ဘယ္ေလာက္တန္မွန္ မသိပါဘူး။

တန္ဖိုးသိမွလည္း တန္ဖိုးထားၾကပါတယ္။ တန္ဖိုးမသိသူကေတာ့ တန္ဖိုးမထားပါဘူး။

နာၾကားဖူးတဲ့ ေတာင္ၿမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရုံရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ေဟာတဲ့တရားတစ္ပုဒ္မွာ ျပည္တန္ပတၱျမားကို စတြ႕တဲ့ ၾကက္မႀကီးဟာ ေတြ႕စေတာ့ ရဲရဲေလးဆိုေတာ့ အစာမွတ္လို႔ ေကာက္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ အစာမဟုတ္မွန္းသိလို႔ ျပန္ခ်ၿပီး ေတာ္ေတာ္ရႈပ္တဲ့ဟာပဲ ဆိုၿပီး ယက္ထုတ္လိုက္ပါတယ္တဲ့။ 

ေနာက္ ဒုတိယေတြ႕တဲ့ ကေလးကေတာ့ ေက်ာက္ခဲနီနီေလးဆိုၿပီး ကစားဖို႔ေကာက္ယူထားပါတယ္။  ပတၱျမားနဲ႔ ကစားေနတာကိုေတြ႕တဲ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္က ကေလးဆီက မုန္႔ဖိုးေပးၿပီး၀ယ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ ပန္းထိမ္မွာသြားေရာင္းပါတယ္။ တစ္ေထာင္ေလာက္ရတယ္ဆိုပဲ။ 

တစ္ခါ ပန္းထိမ္သည္က ရတနာကုန္သည္ကို ျပန္ေရာင္းေတာ့ တစ္သိန္းေလာက္ရတယ္ဆိုပဲ။

ရတနာကုန္သည္က ျပန္ေရာင္းေတာ့ ေရႊေငြရတနာေတြ မေရတြက္ႏိုင္ေအာင္ရတယ္ဆိုပဲ။

ဒီလိုပါပဲ...

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ေတြကို တန္းဖိုးထားၾကပုံျခင္းမတူပါဘူး။ ကိုယ့္သႏၱာန္မွာ ရွိတဲ့ ဉာဏ္အလိုက္ ကြာျခားသြားပါတယ္။

တခ်ဳိ႕ဆို တန္ဖိုးရွိမွန္း အဖုိးတန္မွန္းေတာင္ မသိၾကပါဘူး။ ၾကက္မႀကီးလိုပါပဲ...

တခ်ဳိ႕က ကစားစရာေလာက္သာ မွတ္ထင္ၾကတယ္။ ကေလးလို အေတြးရွိေနသူေတြပါပဲ...။

တခ်ဳိ႕ကေတာ့... တန္ဖိုးရွိမွန္းေတာ့ သိတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္တန္မွန္းေတာ့ မသိၾကဘူး...။

တခ်ဳိ႕ကေတာ့ .. အဖိုးမျဖတ္နိုင္ေအာင္တန္မွန္းသိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႕ကိုယ္တိုင္ဘုရားေဟာအတိုင္း က်င့္ႀကံၾကလို႔ ေလာကမွ လြတ္ေျမာက္သြားၾကတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ တန္ဖိုးအသိဆုံးသူေတြပါပဲ။

သင္ေရာ... ဘုရားေဟာတရားဓမၼေတြရဲ႕တန္ဖိုးကို ဘယ္ေလာက္သိၿပီလဲ?