မ်က္စိလည္စရာ ကံအက်ဳိးေပး

      ေလာကတြင္ မေကာင္းမႈလုပ္လွ်င္ မေကာင္းက်ဳိးေပးမည္၊ ေကာင္းမႈလုပ္လွ်င္ ေကာင္းက်ဳိးေပးမည္ဟု... ဗုဒၶကေဟာေဖၚညႊန္ျပေပးခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဗုဒၶ၏အဆုံးအမကို "သတိ ဓာတ္လိုက္တတ္သည္၊ မကိုင္ရ" ဆိုသည့္ လွ်ပ္စစ္မီးႀကိဳးေလာက္ပင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားမယုံၾကေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မီးႀကိဳးကိုင္ပါက လက္ေတြ႕ ဓါတ္လိုက္မည္ျဖစ္ၿပီး ယခု မေကာင္းမႈလုပ္ေသာ္လည္း ခ်က္ခ်င္းမေကာင္းႀကိဳးေပး/မေပးကား မေသခ်ာေသာေၾကာင့္ "ကံႏွင့္အက်ဳိးေပး" ကို ဓာတ္ႀကိဳးေလာက္ မယုံၾကည္ မလိုက္နာၾကျခင္းျဖစ္သည္။
         ေလာကတြင္ လိမ္လည္လွည့္ျဖား၊ လူေပၚလူေဇာ္လုပ္၊ ကတုံးပေပၚထိပ္ကြက္၊ အကုသိုျဖင့္ အသက္ေမြးၿပီး ႀကီးပြားခ်မ္းသာေနၾကသူမ်ား ဒုနဲ႔ေဒး ရွိေနၾကပါသည္။ လက္ရွိ မိမိတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ပင္ အမ်ားအျပားေတြ႕ရွိႏိုင္ပါသည္။
          ဘ၀ကို ရိုးရိုးသားသားေနထိုင္၊ သီလကို လုံႏိုင္သမွ် လုံေအာင္ေစာင့္ထိန္း၊ သူတစ္ပါးအား မလိမ္ မညာ၊ မေကြ႕၊ မေကာက္ အဟုတ္အမွန္အတိုင္း က်င့္သုံးစီးပြားရွာေနသူမ်ား ဒုံရင္း ဒုံရင္းႏွင့္ပင္ ႏွစ္ပါးသြား ေနသူမ်ားလည္းရွိပါသည္။
       ထိုအခါ ဗုဒၶ၏ ကံႏွင့္ အက်ဳိးေပး ကို ေမးခြန္းထုတ္စရာအေျခအေနျဖစ္လာေနပါသည္။ လက္ရွိ ေခတ္ကိုက သိပၸံႏွင့္နည္းပညာေခတ္ ျဖစ္သျဖင့္ လက္ေတြ႕၀ါဒက လႊမ္းမိုးႀကီးစိုးေနသည္ျဖစ္ရာ ေခတ္လူမ်ားအေနျဖင့္ ပိုမို ေစာဒကတက္ဖြယ္ျဖစ္ေနပါသည္။
      ထိုသို႔ျဖစ္ေနရျခင္းမွာ ကံတို႔၏ အက်ဳိးေပးပုံႏွင့္ ကာလကို မသိေသာေၾကာင့္၄င္း၊ လက္ရွိဘ၀ တစ္ခဏကိုသာ ကြက္ၾကည့္ၿပီး သုံးသပ္ေသာေၾကာင့္၄င္း (တစ္နည္း) ဉာဏ္မ်က္စိတစ္ဆုံး မၾကည့္ေသာေၾကာင့္၄င္း ထိုသို႔ သုံးသပ္ကာ ဆုံးျဖတ္ေနၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။
   ျမတ္စြာဘုရားက အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီးကို ေဟာၾကားဆုံးမခဲ့ရာတြင္ -
ပါေပါပိ ပႆတိ ဘၿဒံ၊
ယာ၀ပါပံ န ပစၥတိ။
ယဒါ စ ပစၥတိပါပံ၊
အထ ပါေပါ ပါပါနိ ပႆတိ။
 အဓိပၸါယ္မွာ-
အကုသိုလ္ကံ အက်ဳိးေပးခ်ိန္ မေရာက္ေသးလွ်င္ မေကာင္းမႈျပဳသူသည္ ေကာင္းက်ဳိးကို ခံစားႏိုင္၊ ေတြ႕ျမင္ရႏိုင္သည္။ အကုသိုလ္ကံ အက်ဳိးေပးခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ကား မေကာင္းမႈျပဳသူသည္ မေကာင္းက်ဳိးကိုသာ ေတြ႕ျမင္ခံစားရေတာ့သည္ ဟုဆိုပါသည္။

ဆိုလိုသည္မွာ အကုသိုလ္ျဖင့္ စီးပြားလမ္းေျဖာင့္ေနသူမ်ားကို အားမက်အပ္၊ သူျပဳေသာ အကုသိုလ္ အက်ဳိးမေပးခင္သာ စီးပြားလမ္းေျဖာင့္ၿပီး ေကာင္းက်ဳိးကို ခံစားေနရျခင္းျဖစ္၏။ အကုသိုလ္ အက်ဳိးေပးခ်ိန္ ေရာက္လာလွ်င္ကား မေကာင္းက်ဳိးကိုသာ ခံစားရမည္ျဖစ္သည္။

ဘေျဒာပိ ပႆတိ ပါပံ၊
ယာ၀ ဘၿခံ န ပႆတိ။
ယဒါ စ ပစၥတိ ဘၿဒံ၊
အထ ဘေျဒာ ဘျဒာနိ ပႆတိ။
အဓိပၸါယ္မွာ-
ကုသိုလ္ကံ အက်ဳိးေပးခ်ိန္ မေရာက္ေသးလွ်င္ ေကာင္းမႈျပဳသူပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း မေကာင္းက်ဳိးကို ေတြ႕ျမင္ရ၊ ခံစားရႏိုင္သည္။ ကုသိုလ္ကံ အက်ဳိးေပးခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ကား ေကာင္းမႈျပဳသူသည္ ေကာင္းက်ဳိးကိုသာ ေတြ႕ျမင္ခံစားရေတာ့သည္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
ဆိုလိုသည္မွာ
 ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳလုပ္ပါလွ်က္ ဒုကၡဆင္းရဲေရာက္ေနသူ၊ စီးပြားပ်က္ေနသူမ်ားကို အထင္မေသးအပ္၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္လည္း အထင္မေသးရာ၊ သူျပဳေသာကုသိုလ္က ေကာင္းက်ဳိးမေပးခင္သာ ဒုကၡေရာက္ရျခင္း ျဖစ္၏။ ကုသိုလ္အက်ဳိးေပးခ်ိန္ ေရာက္လွ်င္ကား ေကာငး္က်ဳိးကိုသာ ခံစားရမည္ျဖစ္သည္။

အထက္ပါ ဘုရားေဟာ ပါဠိေတာ္ ႏွစ္ပုဒ္အရ ကံအရာကို ဉာဏ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္ၿပီး ေကာင္းမႈမ်ားကို ယုံႀကည္ပြားမ်ားႏိုင္ၾကပါေစ...။

ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ အႏုေလာမႏွင့္ အဓိပၸါယ္

အႏုေလာမ ပဋိစၥသမုပၸြါဒ္ ဥေဒၵသပါဠိေတာ္
   အ၀ိဇၨာ ပစၥယာ သခၤါရာ
   သခၤါရ ပစၥယာ ၀ိညာဏံ
   ၀ိညာဏ ပစၥယာ နာမရူပံ
   နာမရူပ ပစၥယာ သဠာယတနံ
   သဠာယတန ပစၥယာ ဖေႆာ
   ဖႆ ပစၥယာ ေ၀ဒနာ
   ေ၀ဒနာ ပစၥယာ တဏွာ
   တဏွာ ပစၥယာ ဥပါဒါနံ
   ဥပါဒါန ပစၥယာ ဘေ၀ါ
   ဘ၀ ပစၥယာ ဇာတိ
   ဇာတိ ပစၥယာ ဇရာမရဏံ ေသာက ပရိေဒ၀ ဒုကၡ ေဒါမနႆုပါယာသာ သမၻ၀ႏၱိ၊
   ဧ၀ ေမတႆ ေက၀လႆ ဒုကၡကၡႏၶႆ သမုဒေယာ ေဟာတိ။

      အဓိပၸါယ္
အ၀ိဇၨာ ပစၥယာ အဟုတ္အမွန္ကို မသိ မျမင္မႈ ဟူေသာ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္၊ သခၤါရာ ပစၥဳပၸန္အမႈ
သံသရာအမႈတို႔ကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ျခင္းတို႔သည္၊ သမၻ၀ႏၱိ ျဖစ္ပြားကုန္၏။
သခၤါရ ပစၥယာ ပစၥဳပၸန္အမႈ သံသရာအမႈတို႔ကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ျခင္းေၾကာင့္ ၀ိညာဏံ ဘ၀သစ္မွာ ၀ိညာဏ္သစ္ျဖစ္ေပၚမႈသည္ သမၻ၀ႏၱိ ျဖစ္ပြားကုန္၏။
၀ိညာဏ ပစၥယာ ဘ၀သစ္မွာ ၀ိညာဏ္သစ္ျဖစ္ေပၚမႈေၾကာင့္ နာမရူပံ နမ္အစု ရုပ္အစုတို႔သည္ သမၻ၀ႏၱိ ျဖစ္ပြားကုန္၏။
နာမရူပ ပစၥယာ  နမ္အစု ရုပ္အစုတို႔ျဖစ္ပြားမႈေၾကာင့္ သဠာယတနံ ဒြါရ(၆)ပါး (မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ
ကိုယ္၊ ဟဒယ)တို႔သည္ သမၻ၀ႏၱိ ျဖစ္ပြားကုန္၏။
သဠာယတန ပစၥယာ  ဒြါရ(၆)ပါး (မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာကိုယ္၊ ဟဒယ)တို႔ေၾကာင့္ ဖေႆာ အာရုံကိုေတြ႕မႈဟူေသာ ဖႆ(၆)ပါးသည္ သမၻ၀ႏၱိ ျဖစ္ပြားကုန္၏။
ဖႆ ပစၥယာ  အာရုံကိုေတြ႕မႈဟူေသာ ဖႆ(၆)ပါးေၾကာင့္ ေ၀ဒနာ အာရုံကို ခံစားတတ္ေသာ ေ၀ဒနာ( ဒုကၡ၊ သုခ၊ ေဒါမနႆ၊ ေသာမနႆ၊ ဥေပကၡာ) တို႔သည္ သမၻ၀ႏၱိ ျဖစ္ပြားကုန္၏။
ေ၀ဒနာ ပစၥယာ  အာရုံကို ခံစားတတ္ေသာ ေ၀ဒနာ( ဒုကၡ၊ သုခ၊ ေဒါမနႆ၊ ေသာမနႆ၊ ဥေပကၡာ) တို႔ေၾကာင့္ တဏွာ အာရုံကိုကပ္ၿငိေသာသေဘာ တို႔သည္ သမၻ၀ႏၱိ ျဖစ္ပြားကုန္၏။
တဏွာ ပစၥယာ  အာရုံကိုကပ္ၿငိေသာသေဘာေၾကာင့္ ဥပါဒါနံ ထိုအာရုံကိုစြဲလန္းျခင္းသည္ သမၻ၀ႏၱိ ျဖစ္ပြားကုန္၏။
ဥပါဒါန ပစၥယာ  အာရုံကိုစြဲလန္းျခင္းေၾကာင့္ ဘေ၀ါ ဘ၀သစ္အတြက္ ကံတရား ၀ိပါက္တရားအစုတို႔သည္ သမၻ၀ႏၱိ ျဖစ္ပြားကုန္၏။
ဘ၀ ပစၥယာ  ဘ၀သစ္အတြက္ ကံတရား ၀ိပါက္တရားအစုတို႔ေၾကာင့္ ဇာတိ တစ္ဖန္ပဋိသေႏၶမ်ဳိးေစ့သည္ သမၻ၀ႏၱိ ျဖစ္ပြားကုန္၏။
ဇာတိ ပစၥယာ  ပဋိသေႏၶမ်ဳိးေစ့ေၾကာင့္ ဇရာမရဏံ ရင့္ေရာ္အိုမင္းမႈ၊ ေသမႈတိုသည္၄င္း၊ ေသာက ပူပင္မႈ၊ ပရိဒ၀ ျပင္းစြာစိတ္ပူပင္မႈ၊ ဒုကၡ ဆင္းရဲမႈ၊ ေဒါမနႆ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း၊ ဥပါယာသ ျပင္းစြာငိုေၾကြးျခင္းတို႔သည္  သမၻ၀ႏၱိ ျဖစ္ပြားကုန္၏။
ဧ၀ံ ဤသို႔၊ ေက၀လႆ ခ်မ္းသာမဖက္ ဆင္းရဲသက္သက္သာျဖစ္ေသာ၊ ဧတႆ ဒုကၡကၡႏၶႆ ထိုဆင္းရဲျခင္းအစုတို႔၏ သမုဒေယာ ျဖစ္ပြားျခင္းသည္ ေဟာတိ ျဖစ္၏။