Saturday, November 12, 2011

စရုိက္

စရုိက္ဆိုသည္မွာ ပင္ကိုယ္ရိုးရာ သူတကာျဖစ္ေနက်ထက္ လြန္လြန္ကဲကဲ ျဖစ္တတ္သည္ကိုေခၚပါသည္။
စရိုက္ (၆)ပါး
   စရိုတ္သည္ (၆)ပါး အျပားရွိသည္။
၁။ ရာဂစရိုက္
    ၀တၳဳကာမ၊ ကိေလသာကာမတို႔၌ လြန္ကဲစြာ ကပ္ၿငိတတ္ေသာအက်င့္၊
၂။ ေဒါသစရိုက္
    အာဃာတ၊ ဣသာ၊ ပစၦရိယ စသည္တို႔၌ လြန္ကဲသည့္အက်င့္၊
၃။ ေမာဟစရိုက္
    ထိုင္းမႈိုင္းေတြေ၀ျခင္း လြန္ကဲသည့္အက်င့္၊
၄။ သဒၶါစရိုတ္
    ယုံၾကည္လြယ္ေလ့ရွိေသာစရိုတ္၊
၅။ ၀ိတက္စရိုက္
    စိတ္ကူးယဥ္တတ္ေသာအက်င့္၊
၆။ ပညာစရိုက္
    အရာရာ၌ အေၾကာင္းအက်ဳိး အေကာင္းအဆိုးတို႔ကို ဆင္ျခင္တတ္ေသာအက်င့္၊

မိမိစရိုက္ကို ဆန္းစစ္ရန္လိုအပ္ျခင္း
      လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ စရိုက္ကို ဆန္းစစ္ရန္မွာ ထိုသူ၏ အသြားအလာ၊ အေနအထိုင္၊ အေျပာအဆို၊ ဣရိယာပုထ္ကိုလည္းေကာင္း၊ လုပ္မႈကိုင္မႈကိစၥ၊ စားေသာက္မႈေဘာဇဥ္၊  ၾကည့္ျခင္း ဒႆန စသည္တို႔ကို  ၾကည့္ရႈအကဲခတ္ျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း သိႏိုင္သည္။
      ထိုးစရိုက္ (၆)ပါးတို႔တြင္ ရာဂႏွင့္ သဒၶါ၊ ေဒါသႏွင့္ပညာ၊ ေမာဟႏွင့္၀ိတက္ စရိုက္တို႔သည္ သေဘာအားျဖင့္ တူသလိုလိုရွိတတ္သည္။
    ရာဂႏွင့္သဒၶါစရိုက္ရွိေသာသူသည္ ပကတိသြားၿမဲ သြားသည္ရွိေသာ္ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း တင့္တင့္တယ္တယ္ရွိသည္၊ ျဖည္းျဖည္းသာ ေျခကိုခ်သည္၊ ညီညီၾကြသည္၊ လုပ္မႈကိုင္မႈ ယဥ္ေက်းေသသပ္သည္။ အခ်ိဳအဆိမ့္ စားေသာက္ဖြယ္တို႔ႏွင့္ အေမႊးအႀကိဳင္တို႔ကို ႀကိဳ႕ႏွစ္သက္တတ္သည္။
        ရာဂစရိုက္ရွိေသာသူသည္ ကာမဂုဏ္အာရုံမ်ားကို စြဲမက္တတ္သည္၊ ပရိယာယ္မာယာ အလိမ္အေကာက္မ်ားသည္၊ မာနႀကီးသည္၊ လိုခ်င္ေလာဘမ်ားသည္၊
        သဒၶါစရိုက္ရွိသူသည္ စြန္႔ႀကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းေလ့ရွိသည္၊ ဘုရားကိုပူေဇာ္ျခင္း၊ တရားေတာ္ကို နာယူျခင္း၊ သံဃာေတာ္မ်ားကို ၀ပ္တြားဆည္းကပ္ အေလးအျမတ္ျပဳျခင္းတို႔ကို ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည္။
        ေဒါသႏွင့္ပညာစရိုက္ရွိေသာသူသည္ အသြားအလာ၊ အေနအထိုင္၊ အေျပာအဆို ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ကတိုက္ကရိုက္ရွိရွိသည္၊ လုပ္မႈ၊ ကိုင္မႈတို႔၌ ယဥ္ေက်းေသသပ္ျခင္း မရွိလွ၊ အခ်ဥ္၊ အငန္၊ အစပ္၊ အခါး စူးရွေသာ အစာအာဟာရတို႔ကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တတ္သည္။ မေကာင္းေသာ အဆင္း၊ အသံစသည္တို႔ႏွင့္ႀကံဳေတြ႕ေသာအခါ သည္းခံခ်ဳပ္တည္းနိုင္ျခင္းမရွိဘဲ ဆဲဆိုေငါက္ငမ္း ၾကမ္းတမ္း စိတ္တိုလြယ္သည္။
       ေဒါသစရိုက္ရွိေသာသူသည္ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕မႈ၊ ျငဴစူမႈ၊ သူတပါးဂုဏ္ကို ဖ်က္ဆီးလိုမႈ၊ ဂုဏ္တုဂုဏ္ၿပိဳင္ျပလိုမႈ၊ အဆုံးအမခက္ခဲမႈတို႔ ျဖစ္ေလ့ရွိသည္။
         ပညာစရိုက္ရွိေသာသူသည္ စားေသာက္ဖြယ္တို႔၌ ႏႈိင္းႏိႈင္းခ်ိန္ခ်ိန္ စားေသာက္ေလ့ရွိသည္။ သံသရာ ေနာင္ေရးကို သတိပညာျဖင့္ ေကာင္းစြာေျမာ္ျမင္ေလ့ရွိရကား ဂတိေကာင္း၍ ထက္ထက္ျမက္ျမက္ရွိေအာင္ ပါရမီကုသိုလ္မ်ားကို လုံ႔လသန္သန္ျဖင့္ မွန္မွန္ႀကိဳးစားေလ့ရွိသည္။
      ေမာဟႏွင့္ ၀ိတက္စရိုက္ရွိေသာသူသည္ ယမ္းဖယ္ယမ္းဖယ္ သြားေလ့ရွိသည္။ ေၾကာက္ရြံ႕လွ်က္ ေျခကိုခ်သည္၊ ၾကြသည္၊ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ရွိသည္။ လုပ္ငန္းကိစၥ ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြး ေပြေပြလိမ္လိမ္ရွိသည္။ စားေသာက္မႈ၌လည္း ဘယ္အစားအစာကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တတ္သည္ဟူ၍မရွိ  မိမိအစြမ္းျဖင့္ မည္မည္ရရ ေျပာေလာက္ဆိုေလာက္ေအာင္ ၿပီးေျမာက္သည္ဟူ၍ မရွိတတ္၊ အေၾကာင္းအက်ဳိး အေကာင္းအဆိုးကို ႏႈိင္းခ်ိန္ခြဲျခား၍ မသိတတ္၊ အရပ္ရပ္ကိစၥမွာ သူတကာ၏ေနာက္လိုက္သာ ျဖစ္ရသည္။ သူမ်ားခ်ီးမြမ္းသည္ကို ေနာက္ကလိုက္၍ ခ်ီးမြမ္းတတ္သည္။ သူမ်ားကဲ့ရဲ႕သည္ကိုလည္း ေနာက္ကလိုက္၍ ကဲ့ဲရဲ႕တတ္သည္၊ သတိပညာကင္းလ်က္ ထိုင္းမိႈင္းျခင္း၊ ပ်ံ႕လြင့္ျခင္းတို႔ႏွင့္သာ အခ်ိန္ကုန္လြန္ေစသည္။ ထိုစရိုက္နွစ္ပါးသည္ ထူးမျခားနားျဖစ္၍ ထိုထို အမႈကိစၥ၌ စကားေတြေပါလ်က္ ကိစၥမေခ်ာပဲ ေမ်ာ၍သာေနတတ္သည္။ လူေပၚေက်ာ့၊ လူေလ၊ လူလြင့္တို႔ႏွင့္ေပ်ာ္ေမြ႕ကာ အႀကံမ်ားလ်က္ အလကားလူပို ေတြသာျဖစ္တတ္သည္။

စရိုက္အလိုက္ႏွလုံးေသြးျဖစ္တတ္ပုံ
         ရာဂစရိုက္ရွိေသာသူသည္ ႏွလုံးေသြးနီသည္။
         ေဒါသစရိုက္ရွိေသာသူသည္ ႏွလုံးေသြးညိဳသည္။
         ေမာဟစရိုက္ရွိေသာသူသည္ အမဲသားေဆးေသာ ေရေလာက္သာ ႏွလုံးေသြးေရာက္ေဖ်ာ့သည္။
         သဒၶါစရိုက္ရွိေသာသူသည္ ႏွလုံးေသြး၀ါသည္။
         ပညာစရိုက္ရွိေသာသူသည္ ပတၱျမားေၾကာင္မ်က္ရြဲကဲ့သို႔ ႏွလုံးေသြးၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ရွိသည္။ ျဖဴသည္။
         ၀ိတက္စရို္က္ရွိေသာသူသည္ ပဲျပဳတ္ေရ အဆင္းကဲ့သို႔ ႏွလုံးေသြးေရာင္ရွိသည္။
ထိုစရိုက္တို႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ ေရွးကံအေၾကာင္း မကင္းေပ၊ ေရွးဘ၀က ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳလုပ္ေသာအခါ -
ေလာဘၿခံရံ၍ ျပဳလုပ္ခဲ့လွ်င္ ေလာဘစရိုက္ ရွိတတ္သည္၊
ေဒါသၿခံရံ၍ ျပဳလုပ္ခဲ့လွ်င္ ေဒါသစရိုက္ရွိတတ္သည္။
ေမာဟၿခံရံ၍ ျပဳလုပ္ခဲ့လွ်င္ ေမာဟစရိုက္ရွိတတ္သည္။
သဒၶါတရားၿခံရံ၍ ျပဳလုပ္ခဲ့လွ်င္ သဒၶါစရိုက္ရွိတတ္သည္။
သတိ  ပညာၿခံ၇ံ၍ ျပဳလုပ္ခဲ့လွ်င္ ပညာစရိုက္ရွိတတ္သည္။
မေကာင္းေသာအႀကံအစည္ ေထြေထြလာလာျဖင့္ျပဳလုပ္ခဲ့လွ်င္ ၀ိတက္စရိုက္ရွိတတ္သည္။
         ထို႔ေၾကာင့္ ေနာင္အနာဂတ္ဘ၀တို႔၌ စရိုက္ဆိုးမ်ား မျဖစ္ရေအာင္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ ျပဳလုပ္ေသာအခါမွာ သတိ ပညာတို႔ျဖင့္ ၿခံရံ၍ျပဳလုပ္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔မွသာ ေနာင္ျဖစ္လတၱံ႕ေသာ ဘ၀တို႔၌ စရိုက္ေကာင္းမ်ား ျဖစ္ႏိုင္၍ ေကာင္းမႈကုသိုလ္တိုးပြားေပမည္။

စရိုက္(၆)ပါးႏွင့္ သင့္ေလွ်ာ္ေသာ ကမၼ႒ာန္း
၁။ ရာဂစရိုက္ရွိေသာသူသည္ အသုဘ (၁၀)ပါး၊ ကာယဂတာသတိ ဤ ၁၁-ပါးေသာကမၼ႒ာန္းတို႔ႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္ေပသည္။
၂။ ေဒါသစရိုက္ရွိေသာသူသည္ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာဟူေသာ အပၸမညာ(ျဗဟၼစိုရ္) ၄-ပါး၊ နီလ၊ ပီတ၊ ေလာဟိတ၊ ၾသဒါတ ဟုဆိုအပ္ေသာ ၀ဏၰကသိုဏ္း ၄-ပါး၊ ဤ ၈-ပါးေသာ ကမၼ႒ာန္းတို႔ႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္သည္။
၃။ ေမာဟႏွင့္ ၀ိတက္စရိုက္ရွိေသာသူသည္ ထြက္ေလ၀င္ေလကို ႏွာသီးဖ်ား၌ ရႈမွတ္ေသာ အာနာပါနႆတိကမၼ႒ာန္းႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္သည္။
၄။ သဒၶါစရိုက္ရွိေသာသူသည္ ဗုဒၶါႏုႆတိ၊ ဓမၼာႏုႆတိ၊ သံဃာႏုႆတိ၊ သီလာႏုႆတိ၊ စာဂါႏုႆတိ၊ ေဒ၀ႏုႆတိ၊ ဤ ၆-ပါးေသာ ကမၼ႒ာန္းတို႔ႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္သည္။
၅။ ပညာစရိုက္ရွိေသာသူသည္ မရဏာႏုႆတိ၊ ဥပသမာႏုႆတိ(နိဗၺာန္ကိုအာရုံျပဳျခင္း)၊ စတုဓာတု၀၀တၳာန္(ဓာတ္ႀကီးေလးပါးရႈမွတ္ျခင္း)၊ အာဟာေရပဋိကူလသညာ၊ ဤေလးပါးေသာ ကမၼ႒ာန္းတို႔ႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္ပါသည္။
          ထိုသို႔ အထက္ပါ ကမၼ႒ာန္း (၃၀)မွ က်န္ေသာ ပထ၀ီ၊ အာေပါ၊ ေတေဇာ၊ ၀ါေယာ၊ အာကာသ၊ အာေလာက ဟုဆိုအပ္ေသာ ကသိုဏ္း ၆-ပါး၊ အာရုပၸ ၄-ပါး၊ ဤ ၁၀-ပါးတို႔သည္ အလုံးစုံေသာ စရိုက္တို႔ႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္သည္။
       ကသိုဏ္းတို႔တြင္ ေသးငယ္ေသာ ကသိုဏ္း၀န္းတို႔သည္ ၀ိတက္စရိုက္ရွိသူအား သင့္ေလ်ာ္သည္။
      ႀကီးေသာ ကသိုဏ္း၀န္းတို႔သည္ ေမာဟစရိုက္ရွိသူအား သင့္ေလ်ာ္သည္။
       ရာဂ ကိုပယ္ျခင္းငွာ အသုဘကမၼ႒ာန္းကို ပြားအပ္သည္။
       ေဒါသကို ပယ္ျခင္းငွာ ေမတၱာကို ပြားအပ္သည္။
       ၀ိတက္(ေတာင္ေတာင္အီအီႀကံစည္ေနျခင္း)ကိုပယ္ျခင္းငွာ အာနာပါနႆတိ ကိုပြားအပ္သည္။
       မာနကို ပယ္ျခင္းငွာ အနိစၥသညာကို ပြားအပ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ကမၼ႒ာန္းအားထုတ္သူတို႔သည္ အထက္ပါျပဆိုခ်က္မ်ားကိုဖတ္ရႈၿပီး မိမိစရိုက္ကို ဆန္းစစ္ၿပီး မိမိစရိုက္ႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ ကမၼ႒ာန္းကို ရႈမွတ္ပြားမ်ားပါက တရားရလြယ္ေသာေၾကာင့္ ေက်းဇူးမ်ားၾကပါေစေသာ၀္....။

Wednesday, November 9, 2011

ပလိေဗာဓ

ပလိေဗာဓ ဆိုသည္မွာ  ကမၼ႒ာန္း ၀ိပႆနာကို အားထုတ္ဆဲအခါ ျဖစ္ေပၚလာတတ္ေသာ ပူပန္စရာ စိုးရိမ္စရာ ေၾကာင့္ၾကစရာ(အေႏွာင္အဖြဲ႕) မ်ဳိးကိုဆိုလိုပါသည္။ ထိုပူပန္စရာ စိုးရိမ္စရာ ေၾကာင့္ၾကစရာ ျဖစ္ေသာ ပလိေဗာဓကို ကမၼ႒ာန္း၀ိပႆနာ အားထုတ္ရာ၌ ၀င္ေရာက္ေႏွာက္ယွက္ျခင္း မရွိေစျခင္းငွာ ေရွးဦးစြာ ရွင္းလင္း ကင္းျပတ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ထားရမည္ဟု ဆိုလိုသည္။ ထိုသို႔ ပူပန္စရာျဖစ္ေသာ ပလိေဗာဓမ်ားမွာ (၁၅)ပါးရွိပါသည္။ ယင္းတို႔အနက္ ပလိေဗာဓႀကီး(၁၀)ပါးႏွင့္ ပလိေဗာဓငယ္(၅)ပါးဟု ထပ္မံခြဲျခားျပထားပါသည္။

ပလိေဗာဓႀကီး(၁၀)ပါး
၁။ အာ၀ါသ ပလိေဗာဓ
         ေက်ာင္းေနရာ အရိပ္အာ၀ါ အတြက္ မၿပီးစီးသျဖင့္ ပူပန္စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကေနရျခင္း၊
၂။ ကုလပလိေဗာဓ
         အလုပ္အေကၽြး၊ အေစအပါး၊ ဒါယကာ၊ ဒါယိကာမမ်ားအတြက္ စိတ္လက္မခ် ေသာကပိုေနရျခင္း၊
၃။ လာဘပလိေဗာဓ
         ရရွိၿပီးေသာ ပစၥည္းဥစၥာ၊ ရလတၱံ႕ေသာ ပစၥည္းဥစၥာလာဘ္လာဘတို႔အတြက္ ေၾကာင့္ၾကေနရျခင္း၊
၄။ ဂဏပလိေဗာဓ
         ႏွစ္သက္ ခ်စ္ခင္ ေမတၱာ၀င္၍ မိတ္သဂၤဟျဖစ္သျဖင့္ အတူတကြ စားေသာက္ေနထိုင္ဖူးေသာ သီတင္းသုံးေဖာ္စသည့္ အေပါင္းအသင္း(ဂိုဏ္း) မ်ားအတြက္ ငဲ့ကြက္ပူပင္ေနရျခင္း၊
၅။ ကမၼပလိေဗာဓ
        ေ၀ယ်ာ၀စၥ၊ အမႈႀကီးငယ္၊ အသစ္တို႔အတြက္ ရႈပ္ေထြးစိတ္မေအးေနရျခင္း၊
၆။ အဒၶါနပလိေဗာဓ
        အေ၀းအနီး ကိစၥႀကီးငယ္ အသြယ္သြယ္ေၾကာင့္ သြားလာရန္လမ္းခရီးမ်ားေသာေၾကာင့္ ေၾကာင့္ၾကေနရျခင္း၊
၇။ ဉာတိပလိေဗာဓ
        ဆရာ၊ တပည့္၊ မိဘ၊ ဘိုးဘြား ညီအစ္ကိုေဆြးမ်ဳိးတို႔အတြက္ ပူပင္ေနရျခင္း၊
၈။ အာဗာဓပလိေဗာဓ
       အနာေရာဂါ တစ္ခုခု စြဲကပ္ေနေသာေၾကာင့္ ေနထိုင္စားေသာက္မေကာင္းသျဖင့္ ပူပင္ေနရျခင္း၊
၉။ ဂႏၳပလိေဗာဓ
       စာေပက်မ္းဂန္မ်ားကို သင္အံပို႔ခ်ျခင္း၊ ေရးသားျပဳစုျခင္း၊ ေဟာေျပာသင္ၾကားေနရျခင္း စသည္တို႔အတြက္ အလုပ္မ်ားေနရျခင္း၊
၁၀။ ဣဒၶိပလိေဗာဓ
       ပုထုဇဥ္ ပုဂၢိဳလ္တို႔ ရရွိထားေသာ စ်ာန္အဘိညာဥ္စေသာ တန္ခိုးဣဒၶိပါဒ္အတြက္ ငဲ့ကြက္ပူပန္ေနရျခင္း၊
ေဆာင္ပုဒ္။      ။ အာ  ကု  လာဘ  ဂုိဏ္း  ကိစၥ ၊ ပထ ဉာ အနာ ။
                      က်မ္းဂန္ တန္ခိုး ၊ ဤဆယ္မ်ဳိး ျဖတ္ရိုး ၀ိပသ္မွာ။ (အရွင္ဇာဂရ- ၀ိပႆနာေၾကးမုံက်မ္း)

ပလိေဗာဓငယ္(၅)ပါး
၁။ ရွည္ေသာဆံပင္၊ မုတ္ဆိတ္၊ လက္သည္း၊ ေျခသည္းစသည္တို႔ကို ပယ္အပ္သည္။
၂။ ေဆြးေျမ့ စုတ္ျပတ္ေသာ သကၤန္း၊ အ၀တ္စသည္တို႔ကို ခိုင္ျမဲေအာင္ ဖာေထးခ်ဳပ္ျခင္းကို ျပဳအပ္သည္။
၃။ ေဟာင္းႏြမ္းညစ္လြန္းေသာ သကၤန္း၊ အ၀တ္တို႔ကို သန္႔စင္ေအာင္ေလွ်ာ္ဖြပ္ အပ္သည္။
၄။ အညစ္အေၾကးတင္ေသာ သပိတ္မ်ားကိုလည္း စင္ၾကယ္ေအာင္ ျပဳအပ္သည္။
၅။ အိပ္ရာ၊ ခုတင္၊ အင္းပ်ဥ္၊ ေညာင္ေစာင္း စသည္တို႔ကို ျပဳျပင္အပ္သည္။

Monday, October 24, 2011

အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီးအေၾကာင္း

          အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီးသည္ သာ၀တၳိျပည္က သုမနသူေဌးႀကီးရဲ႕သားျဖစ္ပါတယ္။ ငယ္နာမည္မွာ သုဒတၱဟု ေခၚပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငယ္စဥ္ကပင္ အားကိုးရာမဲ့ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူတို႔အား လြန္စြာေပးကမ္းစြန္႔က်ဲတတ္ေသာေၾကာင့္ "အနာထပိဏ္သူေဌး" ဆိုတဲ့ အမည္နာမသာ တြင္ခဲ့ပါတယ္။အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီးဟာ ရာဇၿဂိဳဟ္သူေဌးႀကီးနဲ႔ ေမာင္လွယ္ နွမလွယ္ေတာ္စပ္ၾကပါတယ္။ ေမာင္လွယ္ ႏွမလွယ္ဆိုတာကေတာ့ အနာထပိဏ္သူေဌးက ရာဇၿဂိဳဟ္သူေဌးရဲ႕ ႏွမကိုယူထားတယ္။ ရာဇၿဂိဳဟ္သူေဌးကလည္း အနာထပိဏ္သူေဌးရဲ႕ ႏွမကို ယူထားတယ္။ ဒါကို ေမာင္လွယ္ ႏွမလွယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အနာထပိဏ္သူေဌးကလည္း သူ႕ၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ ကုန္ေတြကို ရာဇၿဂိဳလ္သူေဌးထံ ယူလာၿပီးေရာင္းခ်တယ္။ ရာဇၿဂိဳဟ္သူေဌးကလည္း သူ႕မွာရွိတဲ့ကုန္ပစၥည္းေတြကို အနာထပိဏ္သူေဌးရဲ႕ သာ၀တၳိၿမိဳ႕မွာယူလာၿပီးေရာင္းခ်တယ္။
       တေန႔ေတာ့ အနာထပိဏ္သူေဌးဟာ ကုန္ေတြကိုယူၿပီး ရာဇၿဂိဳဟ္မွာေရာင္းဖို႔လာတယ္။ ခါတိုင္း အနာထပိဏ္သူေဌးလာတယ္ဆိုရင္ ရာဇၿဂိဳဟ္သူေဌးက ထြက္ၿပီးႀကိဳေနက်၊ ဒီေန႔က်ေတာ့မွ ထြက္မႀကိဳပဲ သူ႕အိမ္မွာရွိတဲ့သူေတြကို " ထမင္းေတြခ်က္ၾကဟဲ့၊ ဟင္းေတြခ်က္ၾကဟဲ့ "  နဲ႔ ခိုင္းေစေနတာကို အနာထပိဏ္သူေဌးက အိမ္ေရွ႕ကေနၾကားရတယ္။ ၾကားရေတာ့ "ဒီသူေဌးဟာ ခါတိုင္း ငါလာတယ္ဆိုရင္ ထြက္ၿပီးႀကိဳေနက် ဒီေန႔ ထြက္မႀကိဳပါလား၊ ဧကႏၱ ဒီသူေဌးမွာ အာ၀ါဟ ၀ိ၀ါဟ မဂၤလာမ်ားရွိေနလို႔လား၊  ဒါမွမဟုတ္ ဗိမၺိသာရမင္းႀကီးနဲ႔စစ္သည္ေတာ္ေတြကိုမ်ား ထမင္းဖိတ္ေကၽြးမလို႔လား" နဲ႔ ေတြးၿပီး အိမ္ထဲ၀င္သြားပါတယ္။
        ဒီေတာ့မွ ရာဇၿဂိဳဟ္သူေဌးကလဲ ထြက္ၿပီး ခရီးဦးႀကိဳဆိုမႈျပဳႏို္င္တယ္။ အနာထပိဏ္သူေဌးကလည္း ခုနက သူ႕စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္းေျပာလိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ ရာဇၿဂိဳဟ္သူေဌးက မဟုတ္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဗုဒၶျမတ္စြာအမွဴးရွိေသာ သံဃာေတာ္ေတြကို ဆြမ္းကပ္မည့္အေၾကာင္းေျပာျပလိုက္ေတာ့ အနာထပိဏ္သူေဌးဟာ ေမ့သြားတယ္။
ေနာက္သတိျပန္ရၿပီး "ေနစမ္းပါဦး သူေဌးႀကီး၊ ခုနက သင္ဘာေျပာလိုက္တာလဲ" လို႔ ထပ္ေမးတဲ့အခါ ရာဇၿဂိဳဟ္သူေဌးကလည္း "ဗုဒၶ" လို႔ေျပာလိုက္ပါတယ္။ တစ္ခါ ထပ္ေမ့သြားျပန္တယ္။ သုံးႀကိမ္သုံးခါတိုင္ေအာင္ ေမ့သြားၿပီးေတာ့မွ ျပန္သတိရတဲ့အခ်ိန္မွာ-
"အဲဒီ ဗုဒၶထံ က်ဳပ္သြားခ်င္ပါတယ္။"
လို႕ ေျပာေတာ့ -
"အခုေတာ့ အခ်ိန္မဟုတ္ေသးဘူး၊ မနက္ျဖန္ဆိုရင္ ဗုဒၶျမတ္စြာ ၾကြလာပါလိမ့္မယ္။၊ အဲဒီက်မွ ဖူးေျမာ္ပါ " လို႔ေျပာလိုက္တယ္။
       အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီးဟာ ဘုရားဆိုတဲ့ အသံကိုၾကားတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး (အာရမၼဏပစၥည္း) အဲဒီ အာရုံနဲ႔ေနလိုက္တာ တစ္ညလုံးပဲ၊ ဒီလိုဘုရားအာရုံ ၾကပ္ၾကပ္ထုံလာေတာ့(အာေသ၀နပစၥည္း) ခႏၶာကိုယ္က အေရာင္အ၀ါေတြ ထြက္လာတယ္။ ပထမညဥ့္ဦးယံမွာ ခႏၶာကိုယ္က အေရာင္အ၀ါေတြထြက္လာေတာ့ မိုးလင္းၿပီးအထင္နဲ႔ ထလိုက္တာ အျပင္ဘက္ထြက္ၾကည့္ေတာ့မွ ေစာေနေသးမွန္းသိလို႔ အခန္းထဲ ျပန္အိပ္ျပန္တယ္။ ေနာက္ အရုဏ္မတက္ခင္ တစ္ခါနိုးလို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အလင္းေရာင္ေတြက ထြက္ေနျပန္တယ္။ ဒီတစ္ခါက်ေတာ့ မုိးလင္းၿပီးဆိုၿပီး ထသြားတယ္။
        ဒီလိုနဲ႔ အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီး တျဖည္းျဖည္းနဲ႔သြားလိုက္တာ ၿမိဳ႕တံခါးေရာက္သြားတယ္၊ ၿမိဳ႕တံခါးေစာင့္နတ္ေတြကလည္း တံခါးေတြဖြင့္ေပးၾကတယ္။ ၿမိဳ႕ျပင္ေရာက္ေတာ့ သူေသအေလာင္းေတြကို တက္နင္းမိတယ္။ (ေရွးေခတ္ အိႏၵိယထုံးစံက အေလာင္းကို ေျမမျမႈပ္ပဲ ၿမိဳ႕ျပင္မွာပဲ ပစ္ထားေလ့ရွိတယ္။) ဒီလိုအေလာင္းကိုတက္နင္းမိေတာ့ လန္႔သြားၿပီး ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါေတြလည္း ေပ်ာက္ကုန္တယ္။ ဒီေတာ့ သုသာန္ေစာင့္နတ္က "သတံ ဟတၳီ သတံ အႆာ ...." အစရွိတဲ့ ဂါထာနဲ႔ အားေပးပါတယ္။
      "သူေဌးႀကီး ... ေရွ႕ကိုသာ တိုးသြား၊ ေရွ႕ကိုသာတိုးသြား၊ သင့္ရဲ႕သြားျခင္းဟာ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ဘူး၊ ဆင္တစ္သိန္း၊ ျမင္းတစ္သိန္း၊ အႆထိုရ္ျမင္းတစ္သိန္း ကယွဥ္ထားတဲ့ ရထားေပၚမွာ တန္ဆာဆင္ထားတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္သိန္းတို႔ရဲ႕ တန္ဖိုးနဲ႔ သင္သူေဌးႀကီး ဘုရားထံသြားတဲ့ ေျခတစ္လွမ္းေလာက္ တန္ဖိုးမရွိပါဘူး" လို႔ေျပာေတာ့မွ သူေဌးႀကီးလည္း တစ္ဖန္အားတက္ၿပီး ေရွ႕ကိုဆက္သြားျပန္တယ္။ ဒီပဲ သုံးႀကိမ္သုံးခါတိတိျဖစ္ၿပီး သြားလိုက္တာ မိုးလင္းသြားတယ္။
      ဒီလိုနဲ႔ အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီးဟာ ဘုရားနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းေရာက္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုရားဆိုတိုင္း မယုံေသးေတာ့ သူစဥ္းစားပါတယ္။ ဘယ္လိုစဥ္စားသလဲဆိုေတာ့ ဧကႏၱ ဘုရားဆိုရင္ ငါ့ရဲ႕နာမည္အရင္းဟာ သုဒတၱ၊ ငါ့နာမည္ကို ငါ့မိဘမွတစ္ပါး ဘယ္သူမွမသိၾကဘူး၊ ငါ့နာမည္အရင္ကို ဧကန္ဒိ႒သိရင္ေတာ့ တကယ့္ဘုရားပဲလို႔ ေတြးၿပီးသြားတယ္။
       ျမတ္စြာဘုရားရွင္လည္း သိေတာ္မူတာနဲ႔ "ဧဟိ သုဒတၱ (သုဒတၱ လာခဲ့၊ သုဒတၳ လာခဲ့) " လို႔ေခၚေတာ္မူေတာ့ သူဟာ ၀မ္းေျမာက္၀မး္သာနဲ႔ ဘုရားေျခေတာ္ရင္းမွာ သြားၿပီး ၀တ္ခ်တယ္။ ျမတ္စြာဘုရားတရားေဟာလိုက္ေတာ့ ေသာတာပန္ျဖစ္သြားတယ္။  ေလာကုတၱရာရတနာကို ပိုင္ဆိုင္သြားတာပါ။ ဘယ္ေတာ့မွ မေပ်ာက္ပ်က္ေတာ့ပါဘူး။
        သာသနာကိုလည္း အထူးေထာက္ပံ့ခ်ီးေျမာက္ပါေတာ့တယ္။ ျမတ္စြာဘုရားကို (၅၄)ကုေဋတန္ေသာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ကိုေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းပါတယ္။ ေက်ာင္းေရစက္ခ်ပြဲကို သုံးလတိုင္တိုင္ (၁၈)ကုေဋအကုန္အက်ခံလွဴကာ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေန႔စဥ္ -
၁။ စာေရးတံဆြမ္း ငါးရာ
၂။ လဆန္းလဆုပ္တို႔၌ အထူး၀တ္ထား၍လွဴေသာ ပကၡိကဆြမ္းငါးရာ
၃။ စာေရးတံ ယာဂုဆြမ္း ငါးရာ
၄။ လဆန္းလဆုပ္တို႔၌ အထူး၀တ္ထား၍လွဴေသာ ပကၡိကယာဂုဆြမ္းငါးရာ
၅။ ပုဂၢလိက နိစၥဘတ္ဆြမ္း ငါးရာ
၆။ အာဂႏၱဆြမ္းငါးရာ
၇။ ဂမိကဆြမ္းငါးရာ
၈။ ဂိလာနဆြမ္းငါးရာ
၉။ ဂိလာႏုပ႒ကဆြမ္းငါးရာ
၁၀။ ေနကထိုင္ငါးရာ............... စသည္တို႔ျဖစ္ပါသည္။
        ထို႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က လွဴဒါန္းေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲျခင္းအရာ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ၾကသည့္ ငါဘုရား၏ ဥပါသကာတို႔တြင္ အနာထပ႑ိက အမည္ရေသာ သုဒတၱသည္ အသာလြန္ဆုံးဟု ဧတဒဂ္ဘြဲ႕ထူးျဖင့္ ခ်ီးေျမွာက္မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။

Friday, October 21, 2011

အစစ္ကို ဘာကြယ္ေနသလဲ?

         ေရွးလူႀကီးေတြက ဘုန္းႀကီးကိုေျပာဖူးတယ္။
ဘုရားအစစ္ကို ဆင္းတုေတာ္ေတြက ဖုံးေနတယ္။
တရားအစစ္ကို အခ်ဳိ႕ တရားေဟာဓမၼကထိကေတြနဲ႔ က်မ္းစာေတြက ဖုံးေနတယ္။
သံဃာအစစ္ကို တို႔ ဘုန္းႀကီးေတြက ဖုံးေနတယ္။ ... တဲ့။
          ဘုန္းႀကီးက ဒါေတြကို ကိုးကြယ္လို႔ အျပစ္ရွိတယ္လို႔ မဆိုလိုပါဘူး၊ အစစ္ကိုေရာက္ေအာင္ အာရုံမျပဳႏိုင္လို႔ ေျပာတာပါ။ အစစ္ကို အာရုံမေရာက္ေတာ့ အက်ဳိးေပးနည္းတာေပါ့။ ေနာင္လာမယ့္ႏွစ္ ကေလးေတြက ဘာသာကိုမယုံတာက အစစ္အမွန္ကို မေတြ႕ရလို႔ မယုံတာ၊ အစစ္အမွန္ကို ေတြ႕ဖို႔ကလဲ အဖိုးအဖြားေတြက အေရးႀကီးတယ္။
          တစ္ခါက ဇာတ္ပြဲတစ္ခုထဲမွာ လူတစ္ေယာက္က ရေသ့လို၀တ္ၿပီး တပည့္တစ္ေယာက္နဲ႔ ထြက္ခဲ့ရာ ဆိုင္းကတီးေတာ့ ရေသ့ႀကီးေကြးေနေအာင္က ၿပီး ေမာေတာ့ ကုလားထိုင္ေပၚပစ္ထိုင္လိုက္တယ္။ ေနာက္တပည့္က "တို႔ဆရာႀကီး ဒါေလာက္ေတာင္ ႀကိဳးစားတာ စ်ာန္မဂ္ဖိုလ္ မရတာ နာလိုက္ေလကြာ " တဲ့။
 အခုလည္း တို႔ သာသနာကို ဘာသာျခားေတြက မဖ်က္ပါဘူး၊ တို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြကပဲ ဖ်က္ေနတာ၊ မပ်က္လို႔ေတာ္ေသးတာေပါ့၊ သာသနာ ဘာသာဆိုတာ တို႔က အခ်ဳိးမက်ရင္ ပ်က္ေတာ့မွာ၊ ဘုန္းႀကီးက ဒါေၾကာင့္ ေျပာေနတာ၊ ဘုန္းႀကီးကလည္း ကိုယ္ေတာ္တို႔စိတ္ မသိ၊ ကိုယ္ေတာ္တို႔ကလဲ ငိုက္ခ်င္သလို ငိုက္ေနၾက၊ မသိ, မသိခ်င္းဆိုေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္ဘူးေပါ့။
(ေတာင္ၿမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္)

Friday, October 7, 2011

ေမတၱာသုတ္ သမိုင္း

 ေမတၱာသုတ္ ျဖစ္ေပၚလာရျခင္းအေၾကာင္းရင္းကို မသိေသးသူမ်ားသိရွိႏိုင္ပါေစျခင္းအက်ဳိးငွာ...

         သာ၀တၳိျပည္ ၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းတြင္ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား သီတင္းသုံးေနစဥ္ (၅၀၀)ေသာ ရဟန္းအစု တစ္စုသည္ ၀ါ၀င္ခါနီးကာလ၌ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ဖူးေျမာ္ရွိခိုး၍ တရားအားထုတ္နည္းမ်ား ေလွ်ာက္ထားေတာင္းယူကာ ေတာအုပ္တစ္ခုတြင္ ကမၼ႒ာန္းတရားအားထုတ္ၾကေလသည္။
       ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ေတာအုပ္အနီး ရြားမ်ားတြင္ နံက္ဆြမ္းခံၿပီး ညအခါ ေတာအုပ္အတြင္းရွိ သစ္ပင္ႀကီး မ်ားကိုမွီခိုကာ တစ္ပင္လွ်င္ တစ္ပါးက် သီတင္းသုံး တရားက်င့္ေတာ္မူၾကေလ၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သစ္ပင္ေပၚမွ ရုကၡစိုးမ်ားသည္ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ အထက္တြင္ မေန၀ံ့ၾကသျဖင့္ ေျမျပင္တြင္ဆင္း၍ ဒုကၡခံကာ ေနထိုင္ၾကရေလသည္။
      အခ်ဳိ႕ရုကၡစိုးမ်ားမွာ ကေလးငယ္မ်ားရွိၾကသျဖင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ား တစ္ေန႔ျပန္ႏိုး တစ္ရက္ျပန္ႏိုးျဖင့္ ေစာင့္စားပါေသာ္လည္း မျပန္ၾကသျဖင့္ အခ်င္ခ်င္း ညွိႏႈိင္းကာ ငါးရာေသာရဟန္းတို႔ ေၾကာက္လန္႔ ထြက္ေျပးေစရန္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ဘီလူးႀကီး၊ နဂါးႀကီးသ႑ာန္ျပ၍၄င္း၊ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ရာ အသံနက္ အသံဆိုးႀကီးမ်ားျပဳ၍၄င္း၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္ရာ အပုပ္နံ႔ႀကီးမ်ားျဖင့္၄င္း ေျခာက္လွန္႔ ၾကေလသည္။
      ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ တစ္ပါးစီ ေျခာက္လွန္႔ခံၾကရသည္ျဖစ္ရာ ကမၼ႒ာန္း ဘာ၀နာကို အားထုတ္ရာတြင္ သမာဓိမရသည့္အျပင္ ေၾကာက္လန္႔ၾက၍ ေခါင္းေဆာင္မေထရ္ႀကီးအား အသိေပးေလွ်ာက္ထားကာ ျမတ္စြာဘုရားရွိရာ သာ၀တၳိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သို႔ ျပန္လာခဲ့ၾကေလသည္။
        ဘုရားရွင္ေရွ႕ေမွာက္၌ ျဖစ္ပ်က္ပုံ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေလွ်ာက္ထားသည့္အခါ ျမတ္စြာဘုရားက ရဟန္းငါးရာတို႔ကို ေမတၱာကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းၾကေစရန္ ေမတၱာသုတ္ေတာ္ ေဟာေျပာသင္ၾကားေပး၍ အဆိုပါ ေတာအုပ္သို႔ပင္ ျပန္လည္ေစလြတ္လိုက္ေလသည္။
        ေမတၱာကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္း၍ ေမတၱာသုတ္ေတာ္ကို ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္သြားၾကေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ရုကၡစိုးနတ္တို႔က မနာလိုစိတ္မ်ားေပ်ာက္ကြယ္၍ လူအသြင္ဖန္ဆင္းကာ ခရီးဦးႀကိဳသူႀကိဳ၊ ဆြမ္းကိစၥလုပ္ေကၽြးသူက လုပ္ေကၽြးၾကေလသည္။ ေအးခ်မ္းစြာ တရားအားထုတ္ၾကရ၍ သီတင္း၀ါကၽြတ္သည့္အခါ ရဟန္းငါးရာတို႔မွာ ေကာင္းစြာတရားထူးရၾကေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ေမတၱာသုတ္ ျဖစ္ေပၚကာ ရြတ္ဖတ္ခဲ့ၾကပါသည္။
ေမတၱာပြားပုံ
၁။ သတၱ၀ါမ်ားအားလုံး ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
၂။ အသက္ရွိေသာသတၱ၀ါမ်ား ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
၃။ ေၾကာက္တတ္ေသာ သတၱ၀ါမ်ား ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
၄။ တည္ျငိမ္ေသာ(မေၾကာက္တတ္ေသာ) သတၱ၀ါမ်ား ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
၅။ ခႏၶာကိုယ္ရွည္ေသာ သတၱ၀ါမ်ား ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
၆။ ခႏၶာကိုတိုေသာ သတၱ၀ါမ်ား ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
၇။ ခႏၶာကိုယ္ မတိုမရွည္ေသာ သတၱ၀ါမ်ား ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
၈။ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးေသာ သတၱ၀ါမ်ား ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
၉။ ခႏၶာကိုယ္ ေသးငယ္ေသာ သတၱ၀ါမ်ား ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
၁၀။ ခႏၶာကိုယ္ မႀကီးမေသးေသာ သတၱ၀ါမ်ား ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
၁၁။ ၀ေသာ သတၱ၀ါမ်ား ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
၁၂။ ပိန္ေသာ သတၱ၀ါမ်ား ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
၁၃။ မပိန္မ၀ေသာ သတၱ၀ါမ်ား ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
၁၄။ ျမင္ရေသာ သတၱ၀ါမ်ား ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
၁၅။ မျမင္ရေသာ သတၱ၀ါမ်ား ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
၁၆။ အေ၀းရွိ သတၱ၀ါမ်ား ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
၁၇။ အနီးရွိ သတၱ၀ါမ်ား ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
၁၈။ သတၱ၀ါအခ်င္းခ်င္း စိတ္မဆိုးပဲ သည္းခံႏိုင္ၾကပါေစ။
၁၉။ ဘ၀ဇာတ္ဆုံးၿပီးေသာ(ရဟႏၱာ) သတၱ၀ါမ်ား ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
၂၀။ ဘ၀ဇာတ္မဆုံးေသးေသာ(ပုထုဇဥ္၊ ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္) သတၱ၀ါမ်ား ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
၂၁။ သတၱ၀ါအခ်င္းခ်င္း မညွဥ္းဆဲပဲ အက်ဳိးကိုေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၾကပါေစ။
၂၂။ သတၱ၀ါအခ်င္းခ်င္း ရန္ၿငိဳးမထားဘဲ ခ်စ္ခင္ၾကပါေစ။
၂၃။ သတၱ၀ါအခ်င္းခ်င္း ေလးစားၾကည္ညိဳႏိုင္ၾကပါေစ။
၂၄။ သတၱ၀ါအခ်င္းခ်င္း ဆင္းရဲဒုကၡမေပးပဲ ခ်မ္းသာသုခ ေပးႏိုင္ၾကပါေစ။
၂၅။ သတၱ၀ါအခ်င္းခ်င္း ေမတၱာပြားႏိုင္ၾကပါေစ။

 ေမတၱာပြားရာတြင္ တစ္ဦးတည္းေသာသားကေလးအေပၚ သူ႕မိခင္ကထားရွိေသာ ေမတၱာကဲ့သို႔ သတၱ၀ါအားလုံးအေပၚတြင္ တန္းတူထားရွိ ေမတၱာပို႔ၾကရပါမည္။ သို႔မွသာ မိမိ၏ ေမတၱာသည္ စူးရွသက္ေရာက္ပါလိမ့္မည္။

.... ေရးသားေဖၚျပလိုက္ရပါသည္။ :)

Saturday, October 1, 2011

ခ်​စ​္ျ​ခ​င​္း ႏွ​င​့္ ေ​မ​တၱာ​

'ေမတၱာ' ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို အမ်ားသူငါ သုံးစြဲၾကပါတယ္။
ေနာက္ "ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ" လို႔လည္း ေပါင္းစည္းသုံးစြဲၾက နားလည္ၾက ေယ်ဘူယ်သိရွိၾကပါသည္။
အမွန္တကယ္မွာမူကား ခ်စ္ျခင္းနွင့္ ေမတၱာသည္ ဆန္႔က်င္ဘက္သေဘာ အဓိပၸါယ္ေဆာင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မ်ားေသာအားျဖင့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ သေဘာတူ၊ အနက္တူ၊ အဓိပၸါယ္တူဟု သိရွိနားလည္ထားၾကပါသည္။
ခ်စ္ျခင္းကိုပင္လွ်င္ ေမတၱာ၊
ေမတၱာကိုပင္လွ်င္ ခ်စ္ျခင္းဟု ယူဆထားၾကပါသည္။ ကၽြန္ဳပ္လည္း ထိုသေဘာအတိုင္းပင္။ ဆရာႀကီးေဒါက္တာမင္းတင္မြန္၏ ေမတၱာႏွင့္သစၥာအဖြင့္ စာအုပ္ဖတ္လိုက္မွပင္ ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ ေမတၱာ သည္ သေဘာတရားဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေနသည္ကို ဂဃနဏ သိရွိခဲ့ရေသာေၾကာင့္ျပန္လည္မွ်ေ၀ပါသည္။
ေကာင္ေလးႏွင့္ေကာင္မေလး သေဘာက်ႏွစ္သက္လွ်င္ "ခ်စ္ႀကိဳက္ေနၿပီ" "ေမတၱာရွိေနၿပီ" ဟု ေျပာၾကပါသည္။
ထုိ႔အတူ မိခင္၏ သားသမီးအေပၚ ခ်စ္သည္ကိုလည္း ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟု သုံးႏႈံးၾကပါသည္။
ဘုရားရွင္မ်ား၏ သတၱ၀ါအမ်ားအေပၚထားရွိေသာ သေဘာထားကိုမူ မဟာဂရုဏာေတာ္ေမတၱာဟု သုံးၾကပါသည္။
ထိုသို႔သုံးႏႈံးၾကရာတြင္ ေရွးဆရာႀကီးမ်ား၏ ဉာဏ္ႀကီးမားမႈ၊ ေ၀ါဟာရေရြးခ်ယ္မႈတို႔ကို ခ်ီးက်ဴးရမည္ျဖစ္ပါသည္။
ေကာင္ေလးႏွင့္ေကာင္မေလးတို႔၏အခ်စ္သည္ ကိုယ္ခ်စ္သလို သူကလည္ျပန္ခ်စ္ေစလိုသည္။ မခ်စ္ပါက ပူေလာင္ကာ ေဒါသျဖစ္ရသည္။
မိဘႏွင့္ သားသမီးတို႔သည္လည္း ကိုကေတာ့ ခ်စ္လိုက္ရတာ၊ ေကၽြးေမြးလို္က္ရတာ ႀကီးလာေရာ ေျခစုံကန္သြားၿပီး လွည့္ေတာင္မၾကည့္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အေတြး၀င္ခ်ိန္ကေတာ့ သားသမီးအေပၚခ်စ္ခဲ့ျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးေပးခ်ိန္ေပါ့၊ သူ႕ဟာနဲ႔သူအဆင္ေျပေနတာပဲ ၀မ္းသာလွပါပီ၊ အဲဒါ က်မသား/သမီးေပါ့လို႔ ၾကည္ႏူးရတဲ့ အခ်ိန္ကေတာ့ ေမတၱာရဲ႕ အက်ဳိးေပးခ်ိန္ေပါ့။
ခ်စ္ႀကိဳက္ျခင္း ႏွင့္ ေမတၱာရွိျခင္း တို႔သည္ အဓိပၸါယ္တူသေယာင္ေယာင္ႏွင့္ သေဘာခ်င္းကြဲလြဲၾကပါသည္။ ခ်စ္ႀကိဳက္ျခင္း ဆိုသည္တြင္ လိုခ်င္တပ္မက္သည့္ သေဘာပါ၏။ ေမတၱာတြင္ လိုခ်င္မႈမပါ၊ ေအးၿငိမ္းေစလိုေသာ၊ ခ်မ္းသာေစလိုေသာ ေစတနာသာပါ၏။
ခ်စ္ႀကိဳက္ျခင္းတြင္ ကိုယ့္အတြက္ေလာဘပါ၏။ ေမတၱာတြင္ ကိုယ့္အတြက္ေလာဘမပါ။
ခ်စ္ျခင္းသည္ တဏွာႏြယ္၍ ေလာဘ ေစတသိက္ျဖစ္၏။ 
ေမတၱာသည္ သူတစ္ပါးအားေအးၿငိမ္းေစလိုေသာေစတနာျဖစ္၍ အေဒါသ ေစတသိက္ျဖစ္၏။
ေလာဘ ေစတသိက္သည္ အကုသိုလ္ တရားျဖစ္၏။
အေဒါသ ေစတသိက္သည္ ကုသိုလ္တရားျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ ေမတၱာသည္ ဆန္႔က်င္ဘက္တရားမ်ားျဖစ္ၾက၏။
ပုထုဇဥ္မ်ားသည္ ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ေမတၱာေရာေထြးေနၾကသည္။ တစ္ခါတရံ ေမတၱာသက္သက္စိတ္ျဖစ္လိုက္ တစ္ခါတစ္ရံ ခ်စ္ျခင္းျဖစ္လိုက္နွင့္ ကုသိုလ္ႏွင့္အကုသုိလ္ ေရာေထြးစြာျပဳလုပ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေၾကာင္းမရွင္းခဲ့ေသာေၾကာင့္ အက်ဳိးမွာလည္း မသန္႔စင္ပါ။
ခ်စ္ျခင္းနွင့္ ေမတၱာကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္သေဘာေပါက္ပါက ကုသိုလ္တရားျဖစ္သည့္ ေမတၱာမ်ားမ်ား ထားႏိုင္ၾကပါေစေသာ၀္....။

Sunday, August 28, 2011

ကံအက်ဳိးျပ

တိုတိုနဲ႔ ထိမိတဲ့ ကဗ်ာေလးမို႔ပါ...။ အမရပူရၿမိဳ႕(ေတာင္ၿမိဳ႕ဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ) ေရးစပ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးျဖစ္ပါတယ္။

၁။ သူမ်ားအသက္၊ သတ္သည့္တြက္၊ အသက္ကိုယ့္မွာ တို။
၂။ မသတ္ေရွာင္ရွား၊ ထိုသူမ်ား၊ ရွည္လ်ားအသက္ ကို။
၃။ ႏွိပ္စက္ကလူ၊ ညွဥ္းဆဲမူ၊ ေျပာထူ ေရာဂါဆို။
၄။ သနားစိတ္သြင္း၊ မႏွိမ္ႏွင္း၊ ကင္းရွင္းေရာဂါကို။
၅။ ထန္ျပင္းေဒါသ၊ ႀကီးတတ္က၊ အလွပ်က္မည္ဆို။
၆။ ေဒါသကင္းစင္၊ ေမတၱာယွဥ္၊ ၾကည္လင္လွသကို။
၇။ မနာလိုျပန္၊ ဣႆာထန္၊ ေျခြရံကင္းမည္ဆို။
၈။ ဣႆာမထား၊ ၀မ္းေျမာက္ျငား၊ ေပါမ်ားေျခြရံကို။
၉။ မလွဴမဒါန္း၊ မေပးကမ္း၊ ေျခာက္ခမ္းဥစၥာကို။
၁၀။ စြန္႔ႀကဲေလ့တုံ၊ ျပဳပါကုန္၊ ကုံလုံၾကြယ္၀လို။
၁၁။ မာန္မာနၾကြယ္၊ ထိုသူ၀ယ္၊ မ်ဳိးႏြယ္ညံ့မည္ဆို။
၁၂။ ထိုက္သူရိုက်ဳိး၊ မာန္ကိုခ်ဳိး၊ အမ်ဳိးျမတ္သကို။
၁၃။ သိဖြယ္ဟူသမွ်၊ မေမးက၊ ဖ်င္းအပညာဆို။
၁၄။ ၾကားျမင္မ်ားေအာင္၊ ေမးေလ့ေဆာင္၊ ခုေနာင္တတ္သိလို။
                                                     (မဟာဂႏၶာရုံဆ၇ာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ)

Thursday, August 11, 2011

ဟာသ

ညက တရားပြဲမွာ ဆရာေျပာျပတဲ့ ဟာသပုံျပင္ေလးေတြပါ...

   တစ္ခါက စိတၱဇေဆးရုံတစ္ခုမွာ ေ၀ဒနာရွင္တစ္ဦးက သစ္ပင္ေပၚကိုတက္ၿပီး ဟိုး သစ္ကိုင္းအဖ်ားမွာသြားထိုင္ေနတယ္။
     အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဆရာ၀န္ေရာက္လာၿပီး သူ႕လူနာကိုျမင္ပီး လိမ့္က်မွာစိုးရိမ္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ သူ႕ကို ေအာက္ကို ျပန္ဆင္းဖို႔ ေခၚတာေပါ့။ အမ်ဳိးမ်ဳိးေခ်ာ့ေခၚေပမယ့္လည္း ေခါင္းရမ္းပဲျပေနတယ္၊ ဆင္းမလားဘူး၊ ဒါနဲ႔ ျခိမ္းေခ်ာက္ေခၚေတာ့လည္း ဆင္းမလားဘူး။ အႀကံတစ္ခုထပ္ရၿပီး ဓားတစ္ေခ်ာင္းသြားရွာလာၿပီး အေပၚက လူနာကို မင္းဆင္းမွာလား မဆင္းဘူးလား ဆင္းမလာရင္ သစ္ပင္ကိုခုတ္ခ်လုိက္မယ္လို႔ တကယ္သစ္ပင္ကို ခုတ္မဲ့ဟန္နဲ႔ျခိမး္ေျခာက္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အေပၚက ေ၀ဒနာရွင္ကေတာ့ ဆင္းမလာဘူး၊ ေခါင္းပဲရမ္းျပေနတယ္။ 
        ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေ၀ဒနာရွင္တစ္ဦး သူတို႔အနားေရာက္လာၿပီး ဘာျဖစ္ေနတာလဲဆရာလို႔ ေမးပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဆရာ၀န္လည္း သစ္ပင္ေပၚက ေ၀ဒနာရွင္ကို လိမ့္က်မွာစိုးလို႔ ေအာက္ကိုေခၚတာ ေခၚမရလို႔ သူစိတ္ညစ္ေနတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ေ၀ဒနာရွင္က ဒါမ်ားအလြယ္ေလး ကၽြန္ေတာ္ဆင္းေအာင္ လုပ္ေပးမယ္လို႔ေျပာၿပီး၊ ဆရာ၀န္လက္ထဲက ဓားကိုယူၿပီး သစ္ပင္ေပၚကိုၾကည့္ကာ "ေဟ့ေကာင္ ဆင္းမလား၊ မဆင္းဘူးလားလို႔" ေအာ္ေမးတဲ့အခါ သစ္ပင္ေပၚက ေ၀ဒနာရွင္က ခ်က္ခ်င္းပဲ ဆင္းမယ္ဆင္းမယ္ဆိုၿပီး ေၾကာက္လန္႔တၾကား ဆင္းခ်လာပါတယ္။
      ေျမျပင္ေပၚေရာက္ေတာ့ ဆရာ၀န္လည္း မေက်မနပ္နဲ႔ အဲဒီ သစ္ပင္ေပၚက ဆင္းလာတဲ့လူနာကိုေမးတယ္တဲ့။ ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ္ေခၚတုံးက ဆင္းမလားပဲနဲ႔ ဘာလုိ႔ ဟိုတစ္ေယာက္ေခၚမွ ဆင္းလာတာလဲလို႔ ေမးတယ္တဲ့။
    ဒီေတာ့ လူနာက 
"ဟာ... ဆရာက လူေကာင္း တကယ္မလုပ္ဘူးေလဗ်ာ၊ ဟိုေကာင္က အရူး တကယ္လုပ္မွာဗ်"  ဟူသတည္း :)

         တစ္ခါက စိတၱဇေဆးရုံတစ္ခုမွာ စိတ္အေျခအေနျပန္ေကာင္းလာတဲ့ လူနာေတြကို အိမ္ျပန္ပို႔ဖုိ႕အတြက္ စစ္ေဆးတဲ့ စမ္းသပ္မႈတစ္ခု ျပဳလုပ္တယ္တဲ့။
        အခန္းတစ္ခန္းမွာ စားပြဲ ကုလားထိုင္ေတြ ခ်ထားၿပီး လူနာေတြကို ထိုင္ခိုင္းပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္ဖက္ရည္ခြက္ေတြနဲ႔ ကိတ္ပန္းကန္ကို ဘာမွမပါပဲ လာခ်ပါတယ္။ ေနာက္ ခရာအိုးအလြတ္တစ္ခုကို တစ္ေယာက္ယူလာၿပီး လက္ဖက္ရည္ခြက္ထဲကို လက္ဖက္ရည္ေတြငဲ့ေပးဟန္ျပဳပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ စားပြဲထိပ္က ဆရာ၀န္က ကဲ ကဲ.. လက္ဖက္ရည္နဲ႔ မုန္႔သုံးေဆာင္ၾကပါဦး လို႔ ေျပာၿပီး သူလည္း စားဟန္ ေသာက္ဟန္ျပဳပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ က်န္တဲ့ ေ၀ဒနာရွင္ေတြလည္း ဘာမွ မပါတဲ့ ခြက္ေတြကိုကိုင္ၿပီး အားရပါးရ စားၾကေသာက္ၾကတာေပါ့။
           အဲ.. တစ္ေယာက္ကေတာ့ ခပ္တည္တည္ထိုင္ေနတယ္တဲ့ ဘာမွမလုပ္ဘူးတဲ့။ ဒါန႔ဲ စားပြဲထိပ္က ဆရာ၀န္က "အင္း... ဒီလူနာေတာ့ ေကာင္းသြားပီ၊ သူ႕ကို ဆင္းခြင့္ေပး လိုက္ေတာ့မယ္လို႔ " ေတြးမိတယ္တဲ့။
           ဒီလိုနဲ႔ စမ္းသပ္မႈၿပီးေတာ့ ဘာမွမစားတဲ့လူနာကိုခ်န္ထားၿပီ က်န္လူနာေတြကိုျပန္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ စမ္းသပ္ဆရာ၀န္ အဖြဲ႕လည္း သူတို႔ ကုလို႔ တစ္ေယာက္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ၿပီဆိုၿပီး ၀မ္းသာေနၾကတယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ အဲဒီလူနာကို ေမးၾကတယ္တဲ့ "ခင္ဗ်ား ခုနင္က ဘာလို႔ ေကာ္ဖီနဲ႔ မုန္႔ေတြ မစားတာလဲ"လို႔ေပါ့။
ဒီအခါလူနာက " ဟာ... ဒီေလာက္ ပူေနတဲ့ဟာ သြားေသာက္ရင္ လွ်ာကၽြတ္သြားမွာေပါ့ဗ်"  
ဟူသတည္း :D

Friday, July 15, 2011

မွန္တာ​တစ္ခု​သ​စ​ၥာ​ျ​ပဳ​၍ေ​ဆး​ကု​သူ​တ​စ​္ေ​ယာက္အေ​ၾ​ကာ​င​္း

       သီ​ေ​ပါ​မ​င​္း ပါ​ေ​တာ​္​မူ​ၿ​ပီး​ေ​နာ​က​္ (၁​၀)ႏွ​စ​္​၀​န​္းက်​င​္ေ​လာက္ရွိ​ေ​သာ​အခါ​တြ​င​္ မႏ​ၱေ​လး​ၿ​မိ​ဳ​႕ သက်​သီ​ဟ​ဘုရား​အနီး​၌ နာမ​ည​္ေက်ာ​္​ၾ​ကား​သ​ည​့္ သမား​ေ​တာ​္​တ​စ​္​ဦး ေ​ပ​ၚ​ထြ​န​္း​ခဲ့​၏။ ထို​သမား​ေ​တာ​္​သ​ည​္ ေ​ဆး​လြယ္အိတ္မ​ရွိ၊ ေ​ဆး​၀ါး​တစ္မႈ​န​္​႔မွ်​မ​သုံး၊ ေ​သာ​က​္ေ​ရ​တစ္ခြက္ကို ေ​ဆး​အျ​ဖစ္သုံး​၍ ေ​ဆး​ကု​ရာ လူ​နာ​ေ​တာ​္ေ​တာ​္မ်ားမ်ား ေပ်ာက္က​င​္း​ၾ​က​၏။ ထို​႔ေ​ၾ​ကာ​င​့္ ထို​သမား​ေ​တာ​္​အား အပ​င​့္​အဖိတ္မ်ား​၏။
         သမား​ေ​တာ​္​၏​အိမ္အ​နီး​၀န္းက်​င​္​၌ ေ​န​ထို​င​္​ၾ​ကေ​သာ ေ​ခတ္ပ​ညာ​သ​င​္​ၾ​ကား​ေ​န​ၾ​က​သ​ည​့္ ေက်ာ​င​္း​သား​တစ္စု​သ​ည​္ ဆရာ​ႀ​ကီး​ က မည္သ​ည​့္​န​ည​္းျ​ဖ​င​့္ ေ​ဆး​ကု​သ​သည္ကို အလြန္သိ​လို​ေ​န​ၾ​က​၏။ တ​စ​္ေ​န​႔​တြ​င​္ ေက်ာ​င​္း​သား​တ​စ​္ေ​ယာက္သ​ည​္ ဆရာ​ႀ​ကီး​ ႏွ​င​့္ ရ​င​္းႏွီးေ​အာ​င​္​ႀ​ကိ​ဳ​စား​ၿ​ပီး​ေ​နာ​က​္ ဆရာ​ႀ​ကီး​ အား ေ​ဆး​ကု​သ​ည​့္​န​ည​္း​ကို ေ​မး​ျ​မန​္း​၏။
     "ငါ.... သ​စ​ၥာ​နဲ​႔ ေ​ဆး​ကု​တ​ယ​္" ဟု ဆရာ​ႀ​ကီး​က တို​တု​ိ​ပ​င​္ေျ​ဖ​၏။
"ဆရာ​ႀ​ကီး​ခင္ဗ်ား၊ အဒီ​ပညာ ကို​က​ၽြ​န​္ေ​တာ့​ကို သ​င​္ေ​ပး​ပါ့​လား"
"ငါ့ ပညာ​ကို သ​င​္ေ​ပး​ဖို​႔ မ​တြ​န​္​႔​တို​ပါ​ဘူး၊ သ​င​္ေ​ပး​ဖို​႔​လဲ မ​ခဲ​ယ​ဥ​္း​ပါ​ဘူး၊ အခု​သ​င​္ေ​ပး​ရ​င​္ အခု​တတ္သြား​မွာ​ပဲ၊ ဒါ​ေ​ပ​မ​ယ​့္ ယုံ​ဖို​႔​က ခက္တယ္ကြဲ​႕၊ မ​ယုံ​ရင္လဲ ေ​ဆး​က မ​စြ​မ​္း​ဘူး​ကြဲ​႕"
" ဆရာ​ႀ​ကီး​ရဲ​႕ ပညာ​ကို က​ၽြ​န​္ေ​တာ​္​ယုံ​ၾ​က​ည​္ေ​လး​စား​ပါ​တ​ယ​္၊ က​ၽြ​န​္ေ​တာ့​ကို​သ​င​္ေ​ပး​ပါ​ေ​နာ​္၊ က​ၽြ​န​္ေ​တာ​္ ပညာ​ယူ ထားခ်င္လို​႔​ပါ"
"ေ​အး.... ပညာ​လိုခ်င္တာ​ၾ​ကား​ရ​လို​႔ ၀​မး​္​သာ​ပါ​တ​ယ​္၊ ေ​မာင္တို​႔​လူ​င​ယ​္ေ​တြ​က ေ​ခတ္ပ​ညာ​ကို​သာ အထ​င​္​ႀ​ကီး ေ​န​ၾ​က​တ​ယ​္၊ ျ​မန္မာ့​ရိုးရာ​ပညာ​ေ​တြ​ကို​ေ​တာ့ အထ​င​္ေ​သး​တ⁠တ​္​ၾ​က​တ​ယ​္။ အမွန္က ျ​မန္မာ့​ေ​ဆး​ပညာ​ေ​တြ​လ​ည​္း အစြ​မ​္း​ထက္တာ​ပဲ၊ ပညာ​ဆို​တာ န​ည​္းမ်ား​မ​ဟူ အသုံးခ်​တတ္ရ​င​္ အက်ဳ​ိး​ရွိ​တာ​ပဲ၊ ၾ​ကြ​က​္ေ​သ​တစ္ခု​အရ​င​္းျ​ပဳ​ၿ​ပီး ၾ​ကြယ္မႈ​တတ္ဆုံး သူ​ေ​ဌး​ထုံး​ကို ႏွ​လုံး​မူ​ရ​မယ္လို​႔ ဆို​ထား​တ​ယ​္ မ​ဟုတ္လား"

"မွန္ပါတယ္ ဆရာႀကီး ၊ ဆရာႀကီးပညာကို ေက်းဇူးျပဳၿပီး ...."
"ေအး... ေအး.... ေမာင္ရင္လိုခ်င္ရင္ ငါသင္ေပးပါ့မယ္၊ ဒီပညာမွာ ကိုယ္တိုင္ယုံၾကည္ဖို႔က သိပ္အေရးႀကီးတယ္ကြဲ႕၊ လူနာကလဲ ယုံၾကည္ဖို႔လိုတယ္၊ ယုံၾကည္မႈမရွိရင္ မေအာင္ျမင္ဘူးကြဲ႕၊ ငါေတာင္ လူဆယ္ေယာက္ကုရင္ သုံးေယာက္ေလာက္က မေပ်ာက္တတ္ဘူးကြဲ႕။"
"ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆ၇ာႀကီး"
 "ေအး.... ေျပာျပရတာေပါ့၊ အဲဒီမေပ်ာက္တဲ့ သုံးေယာက္အနက္က တစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ႕အတြက္ ငါက စိတ္မထက္သန္လို႔ မေပ်ာက္ဘူးကြဲ႕၊ ေနာက္္တစ္ေယာက္က ငါသစၥာဆိုၿပီး ေဆးကုတာ သူ႕ေရာဂါေပ်ာက္မယ္လို႔ မယုံၾကည္တဲ့အတြက္ မေပ်ာက္ဘူးကြဲ႕၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ငါကလဲ စိတ္ထက္သန္ပါရဲ႕၊ သူကလဲ ယုံၾကည္ပါရဲ႕၊ ဒါေပမယ့္ ေရာဂါ မေပ်ာက္ဘူးကဲြဲ႕၊ ဒါကေတာ့ အတိတ္ကံေၾကာင့္ လို႔ ဆိုရမွာေပါ့ကြယ္"
"မွန္ပါတယ္ ဆရာႀကီး၊ ဆရာႀကီး သစၥာဆိုၿပီး ေဆးကုပုံကို ေျပာျပပါဦး"
"ငါ့ပညာက မခက္ပါဘူးကြယ္၊ လူမမာက အမ်ဳိးသမီးျဖစ္တယ္ဆိုပါေတာ့ လူမမာအိမ္ေရာက္ရင္ ေသာက္ေရ တစ္ခြက္ေတာင္းယူၿပီး သစၥာဆိုရတယ္၊ ဘယ္လို ဆိုမလဲဆိုေတာ့ -"
 "ငါသည္ ငါ့အေမရဲ႕သားမွန္၏၊ သူသည္ သူ႕အေမ၏သမီးမွန္၏။ ဤမွန္ကန္တဲ့ သစၥာစကားေၾကာင့္ ဤသစၥာေရ သူ႕၀မ္းထဲေ၇ာက္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ သူ႕ကိုယ္ထဲမွာရွိတဲ့ ေရာဂါအားလုံး ေပ်ာက္ကင္းပါေစသတည္း။"
"ဒါပဲကြဲ႕ ၊ သစၥာဆိုတာ မွန္ရတယ္၊ အေဖ့သား၊ အေဖ့သမီးလို႔ ေျပာရင္ မွားခ်င္မွားေနဦးမယ္၊ အေမ့သား အေမ့သမီး ဆိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မမွားႏိုင္ဘူးေပါ့။ အဲ ... မွန္ကန္ရင္ သစၥာအစြမ္းက ေရာဂါကို ေပ်ာက္ကင္းေစတာပါပဲ"
"သစၥာဆိုၿပီးေရကို ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ဆရာႀကီး"
"သစၥာေရကို လူနာကို တိုက္ရမယ္၊ လိမ္းလဲ လိမ္းေပးႏိုင္တယ္၊ မ်က္စဥ္းလဲ ခပ္ေပးႏိုင္တယ္။"
ေခတ္လူငယ္က ေဆးကုနည္းကို ၾကားရသည့္အခါ ယုံရခက္၊ မယုံရခက္ျဖစ္ေန၏။ ရယ္လည္းခက္ ၊ မရယ္လည္းခက္ျဖစ္ေန၏။ ရိုးသားေသာဆရာႀကီးက တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ စိတ္ပါလက္ပါ ေျပာျပေနသည့္အတြက္ ရယ္ရန္လည္းခက္ေန၏။ သိပ္ရယ္ခ်င္ေနသည့္အတြက္ မရယ္ရ၍လည္းခက္ ေန၏။
 ေဆးကုနည္းကို သိၿပီးသည့္ေနာက္ ေခတ္လူငယ္က အသုံးမခ်ျဖစ္ပါ။ အထင္မႀကီး၍ပင္ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ဆရာႀကီးကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္တြင္ အိမ္နီးခ်င္း မိန္းကေလးတစ္ဦးသည္ သားဦးေမြးဖြားရန္ခက္ခဲေနသျဖင့္ ကၽြမ္းက်င္သည့္ ၀မ္းဆြဲဆရာမႀကီးတစ္ဦးကိုေခၚ၏။ မေမြးဖြားႏိုင္ပဲ အလြန္နာက်င္ေနသည့္အတြက္ မိန္းကေလးသည္ ဆယ္အိမ္ကိုးအိမ္ၾကားေအာင္ေအာ္ဟစ္ကာ ငိုေၾကြးေနရေလ၏။
ထိုေအာ္ငိုသံကို ေခတ္လူငယ္က အတိုင္းသားၾကားေနရသျဖင့္ သနားၾကင္နာလာ၏။ မည္သည့္အကူအညီမ်ား ေပးႏိုင္မည္နည္းဟု စဥ္းစားရာ မိမိတတ္သိခဲ့သည့္ပညာကို အသုံးခ်ၾကည့္၇န္ စိတ္ကူးေပၚလာ၏။ ထို႕ေၾကာင့္ ထိုအမ်ဳိးသမီးအိမ္သို႔သြားၿပီး ေသာက္ေရတစ္ခြက္ေတာင္းယူ၏။ ဘုရားစင္ေရွ႕၌ သရဏဂုံႏွင့္တကြ ငါးပါးသီလကိုခံယူေဆာက္တည္၏ ဟု သီလခံယူၿပီး အိမ္ေစာင့္နတ္ႏွင့္ သတၱ၀ါမ်ားကို ေမတၱာပို႔၏။ ထို႔ေနာက္ ေရခြက္ကိုင္ၿပီး ဆရာႀကီးသင္ျပေပးခဲ့သည့္အတိုင္း ခုနစ္ႀကိမ္သစၥာဆို၏။
ထိုသစၥာေရကို အမ်ဳိသမီးအားေပး၏။ "ဒီသစၥာေရကို ယုံယုံၾကည္ၾကည္ ေလးေလးစားစားနဲ႔ မီးဖြားေဆးအျဖစ္ ေသာက္ပါ၊ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ မီးဖြားပါလိမ့္မယ္။"
 မိန္းကေလး၏ မိဘေဆြမ်ဳိးမ်ား မိတ္သဂၤဟမ်ားက စိတ္၀င္စားစြာ ၾကည့္ေနၾက၊ နားစြင့္ေနၾက၏။ အားကိုးရာမဲ့ ျဖစ္ေနေသာ အမ်ဳိးသမီးက သစၥာေရကို ယုံယုံၾကည္ၾကည္ ေသာက္ခ်လိုက္၏။ မၾကာမီ ကေလးငိုသံၾကားရ၏။
"အား.... ဒီဆရာေလးက တယ္ေတာ္ပါလား" "သူ႕ေဆးကသိပ္စြမ္းပါလား" "ေက်းဇူးၾကီးလွပါတယ္ကြယ္" ဟု ခ်ီးမြမ္းသံမ်ား လွ်ံထြက္လာၾက၏။
ေခတ္လူငယ္သည္ တစ္မုခ်င္းပင္ ေဆးဆရာျဖစ္သြားေပေတာ့၏။
ယုံၾကည္ေသာစိတ္တြင္ အနႏၱတန္ခိုးစြမ္းအင္ ရွိ၏။ သစၥာတြင္လည္း အနႏၱတန္ခိုးရွိ၏။ ဤတန္ခိုးမ်ားကို ယုံၾကည္ေသာ္ ေရတစ္ခြက္သည္လည္း အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္သည့္ ေဆးစြမ္းေကာင္းတစ္လက္ျဖစ္လာသည္ သာတည္း။

(ဆရာႀကီးေဒါက္တာမင္းတင္မြန္၏ ေမတၱာႏွင့္သစၥာအဖြင့္ မွ လြန္စြာႏွစ္သက္ေသာေၾကာင့္ မွ်ေ၀ပါသည္။)


Tuesday, July 5, 2011

မုသာ၀ါဒ ဘယ္ကစ

ကမၻာဦးကာလမွာ လူေတြဟာ ကတိသစၥာတည္ၾကည္ၾကလို႔ မုသားစကားကို မၾကားဖူးဘူး။ အဲဒီေခတ္ကလူေတြဟာ အစားအေသာက္ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြကို မပင္မပန္းပဲ လြယ္လြယ္ကူကူ စိုက္ပ်ဳိးလို႔ ရၾကပါသည္။ မိုးေလ၀သ ရသီဥတုမွန္ကန္ပါသည္။ အဆုံးစြန္ ႏြယ္ပင္ျမက္ပင္မ်ားပင္ ေဆးဖက္၀င္သည္ဟု ဆိုထားပါသည္။
"ကတိသစၥာ၊ တည္ေသာခါကား၊ ၾသဇာေလးနက္၊ ေပၚဆီတက္၍၊ ႏြယ္ျမက္သစ္ပင္၏။"
အဲလို ေခတ္ႀကီးမွာ ပထမဆုံး မုသားေျပာဆိုသူကေတာ့ ေစတိယဆိုတဲ့ ရွင္ဘုရင္တစ္ပါးျဖစ္ပါတယ္။ ေစတိယမင္း လိမ္ညာေျပာမယ္ဆိုတဲ့သတင္း ပ်ံ႕ႏွံ႕လာေတာ့ ႏိုင္ငံတစ္ခုလုံး လႈပ္လႈပ္ရြရြ ျဖစ္သြားပါတယ္။ လိမ္ေျပာတယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုမွန္းမသိၾကေတာ့ အားလုံးစိတ္၀င္စားသြားၾကတာေပါ့။
ေစတိယမင္း ဘာေၾကာင့္လိမ္ေျပာရသလဲဆိုေတာ့---
သူတကၠသိုလ္မွာ ပညာသင္ၾကားစဥ္က ပေရာဟိတ္ႀကီးရဲ႕ညီျဖစ္သူ ေကာရလမၺ နဲ႔ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးၿပီး သူရွင္ဘုရင္ ျဖစ္တဲ့အခါ ေကာရလမၺကို ပုေရာဟိတ္ရာထူးေပးမယ္လို႔ ကတိျပဳခဲ့ပါတယ္။
သူမင္းျဖစ္လာတဲ့အခါ လက္ရွိ ပုေရာဟိတ္ႀကီးကို ရာထူးမွ မခ်ႏိုင္ပါဘူး။ ထုံးတမ္းစဥ္လာအရ ပုေရာဟိတ္ရာထူးကို ေနာင္ေတာ္ျဖစ္တဲ့ပုေရာဟိတ္ကသာ ဆက္ခံခြင့္ရွိၿပီး ေနာင္ေတာ္က မလႊဲေျပာင္းေပးရင္ ညီေတာ္က ဒီရာထူးကို မရႏို္င္ပါဘူး။ ဘုရင္ကလည္း အတင္းလႊဲေျပာင္းေပးလို႔မရပါဘူး။
      လက္ရွိပုေရာဟိတ္ႀကီးက ေကာရလမၺရဲ႕အစ္ကို သူ႕သားႀကီးကို ပုေရာဟိတ္ရာထူးလႊဲေပးၿပီး သူကေတာ့ ရေသ့၀တ္သြားပါတယ္။ ေကာရလမၺဟာ ပုေရာဟိတ္ရာထူးကို မရတဲ့အတြက္ ေနာင္ေတာ္ကို မၾကည္ပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းဘုရင္နဲ႔ သူပေရာဟိတ္ျဖစ္ဖို႔ တိုင္ပင္ပါတယ္။
      ေစတိယမင္းကလည္း ေက်ာင္းတုံးက ေပးထားတဲ့ ကတိစကားအရ ကူညီဖို႔သေဘာတူပါတယ္။
"ေကာရလမၺ ... ရာထူးအတြက္မပူနဲ႔၊ ငါကို္ယ္တိုင္ ပရိတ္သတ္အလယ္မွာ သင့္ကို အစ္ကိုႀကီး၊ သင့္ရဲ႕ေနာင္ေတာ္ကို အငယ္လို႔ လိမ္ေျပာမယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ သင္ကအႀကီးျဖစ္တဲ့အတြက္ ရာထူးဆက္ခံခြင့္ရသြားပီ" လို႔အႀကံရၿပီး သေဘာတူၾကတယ္။
မင္းႀကီး ဘယ္ေတာ့ေျပာမွာလဲလို႔ ေမးေတာ့..
ဒီေန႔ကစၿပီး ေနာက္ခုနစ္ရက္ေျမာက္မွာေျပာမယ္ လို႔ မင္းႀကီးကသေဘာတူတယ္။
ဒီသတင္းဟာ တစ္ၿမိဳ႕လုံးပ်ံ႕ႏွံ႕သြားေတာ့ ဘုရင္ကေျပာမယ့္မုသားစကားဟာ ဘယ္လိုပါလိမ့္၊ ျဖဴျဖဴလား၊ မဲမဲလား ဆိုၿပီးစိတ္၀င္စားလို႔ အဲဒီေန႔မွာ လူေတြႀကိိတ္ႀကိတ္တိုး စည္ကားစြာနဲ႔ လာၾကည့္ၾကတယ္။
မုသားေျပာမယ့္ေန႔ေရာက္ေတာ့ ရေသ့၀တ္သြားတဲ့ ပုေရာဟိတ္ေဟာင္းကလည္း စ်ာန္အဘိညာဥ္ရထားၿပီျဖစ္လို႔ ေကာင္းကင္ခရီးျဖင့္ ေရာက္ရွိလာတယ္။ သူကပဲ စေမးပါတယ္။
အရွင္မင္းႀကီး အငယ္ကိုအႀကီး၊ အႀကီးကိုအငယ္လို႔ လိမ္ေျပာမယ္ဆိုတာ ဟုတ္ပါသလားလို႔ ေမးပါတယ္။
မွန္ပါတယ္ လို႔ မင္းႀကီးကေျဖပါတယ္။
   "မင္းျမတ္ ... မုသာ၀ါဒဟာ အလြန္အျပစ္ႀကီးပါတယ္။ ရွိသမွ်ဂုဏ္ကိုဖ်က္ဆီးတတ္တယ္၊ အပါယ္သို႔လည္ခ်တတ္တယ္။ မုသားေျပာသူုကို ကိုယ္ေစာင့္နတ္ေတြက မေစာင့္ေရွာက္ဖူး၊ ခံတြင္းက အပုပ္နံ႔လည္းထြက္တတ္ပါတယ္။ ရာထူးစည္းစိမ္မွလည္းေလွ်ာက်တတ္ပါတယ္" လို႔ ရေသ့ကဆုံးမပါတယ္။
      ဒီစကားကို ရွင္ဘုရင္ၾကားရေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ေၾကာက္ရြံ႕သြားတယ္။ သူ႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ေကာရလမၺက မေၾကာက္ဖို႔အားေပးတယ္။ ဒီေတာ့မွ ဘုရင္လည္း၇ဲတင္းလာကာ ...
"အရွင္ရေသ့ အရွင္က အငယ္၊ ေကာရလမၺကအႀကီးျဖစ္တယ္" လို႔ေျပာခ်လိုက္ပါတယ္။
ဒီစကားဟာ ယခုကမၻာမွာ ပထမဦးဆုံးေပၚလာတဲ့ လိမ္ေျပာတဲ့စကားျဖစ္ပါတယ္။
အဲလို မုသားေျပာလိုက္တာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ ဘုရင္ကိုေစာင့္တဲ့ သက္ေတာ္ေစာင့္နတ္ေလးပါးတို႔ဟာ သန္လွ်က္မ်ားကို ပစ္ခ်ၿပီး ကြယ္ေပ်ာက္သြားၾကတယ္။ ဘုရင္ရဲ႕ခံတြင္းမွ ၾကားညိဳသင္းနဲ႔ဟာေပ်ာက္ကြယ္ၿပီး အပုပ္နဲ႕ထြက္လာတယ္၊ ခႏၶာကိုယ္ကထြက္တဲ့ စႏၵကူးနံ႕လည္းကြယ္ၿပီး အိမ္သာနံ႔ႀကီး ေပၚထြက္လာတယ္။
ဒါနဲ႔ရေသ့က ဘုရင္ကို ဂရုဏာသက္ၿပီး  "မင္းျမတ္ မုသားမေျပာပါနဲ႔၊ အမွန္ကိုျပင္ေျပာရင္ အရင္အတိုင္း တန္ခိုးမ်ားျပန္ရလာပါလိမ့္မယ္" လို႔သတိေပးပါတယ္။
ရွင္ဘုရင္လည္း ေကာရလမၺအားေပးထားတဲ့ကတိအတုိင္း က်ားၿမီးဆြဲမိသူလို ၊ တစ္ခါၿခံခုန္ဖူးေတာ့ ထပ္ခုန္ဖို႔ ၀န္မေလးတဲ့သူလို မုသားစကားကို ဒုတိယအႀကိမ္ေျပာျပန္တယ္။
"အရွင္ရေသ့တို႔က ကၽြႏ္ုပ္ကို တန္ခိုးနဲ႔ လွည့္ပတ္ၾကတယ္၊ ကၽြန္ဳပ္ေနာက္ဆုတ္မွာမဟုတ္ဘူး၊ သင္ရေသ့က အငယ္၊ ေကာရလမၺကအႀကီးျဖစ္ပါတယ္" လို႔ထပ္လိမ္ေျပာျပန္တယ္။
ဒီအခါမွာေတာ့ ဘုရင္ရဲ႕ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းဟာ ေျခမ်က္စိအထိ ေျမထဲသို႔ျမႈပ္၀င္သြားတယ္။ ဘုရင္ကိုေျမစၿမိဳေနပါၿပီ။
ရေသ့က-
"မင္းျမတ္ မုသားမေျပာပါနဲ႔ မုသားေျပာရင္ မိုးေလ၀သမမွန္မကန္ျဖစ္ၿပီး သတၱ၀ါမ်ားဆင္းရဲတတ္ပါတယ္။ မွန္မွန္ေျပာပါ၊ ဘယ္သူကအႀကီးလဲ"
ရွင္ဘုရင္က "ငါ့နန္းငါထိုင္ မခိုင္က်ဳိးဟ" ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ "သင္ကအငယ္၊ ေကာရလမၺက အႀကီးပဲ" လို႔ တတိယအႀကိမ္မုသားေျပာပါတယ္။ ဒီအႀကိမ္မွာေတာ့ ဒူးဆစ္အထိ ေျမႀကီးထဲျမႈပ္သြားပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေစတိယမင္းဟာ မုသားစကားကို ခုနစ္ႀကိမ္ထိေျမာက္ေျပာၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ အ၀ိစိကမီးေတာက္ေတြတက္လာၿပိီး သူ႕ကိုဆြဲယူသြားပါေတာ့တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္တုံးက တစ္ေလာကလုံး သန္႔ရွင္းေနတဲ့အခ်ိန္သူက်ဴးလြန္တဲ့အျပစ္ဟာပထမဆုံးျဖစ္တဲ့အတြက္ မုသာ၀ါဒကံက်ဴးလြန္ရုံနဲ႔ ေျမၿမိဳၿပီး အ၀ီစိက်ရတာပါ။ အဲဒီေနာက္ လူေတြ တစ္စ တစ္စ လူေတြက်ဳိးလြန္လာၾကလို႔ သက္တမ္းေတြဆုတ္ယုတ္လာပါတယ္။ ေရာဂါေတြထူေျပာလာပါတယ္။
ခုဆိုရင္ မုသာ၀ါဒကို သာမန္လိုသေဘာထားေျပာေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းအ၀ီစိမက်တာကေတာ့ မဲညစ္ေနတဲ့ လက္ႏွီးစုတ္မွာ ထပ္စြန္းလည္း သိပ္မသိသာသလို၊ အကုသိုလ္မ်ားတဲ့သူေတြမွာ မုသာ၀ါဒတစ္ခုတိုးလို႔ ထူးျခားစြာခ်က္ခ်င္းအက်ဳိးမေပးသလိုပါ။ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းသင့္တဲ့အခ်ိန္ အက်ဳိးေပးဦးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းကို အ႒ကနိပါတ္၊ ေစတိယဇာတ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာပါ...။

Tuesday, June 28, 2011

သစ္က်ဳတ္ဥပုသ္

     တစ္ခါက သစ္က်ဳတ္အိုတစ္ေကာင္ ေတာထဲ အစာရွာရင္း လိုက္ဖမ္းရင္းနဲ႔ ဘာေကာင္မွ ဖမ္းလို႔မမိဘူးျဖစ္ေနတယ္။(သစ္က်ဳတ္ဆိုတာ က်ားသစ္ထက္ငယ္တယ္၊ ေၾကာင္ထက္လည္းႀကီးတယ္။ သစ္ပင္ေတြေပၚမွာေနတာမ်ားတယ္။) သူက အိုလည္းအိုပီဆိုေတာ့ အရင္လို လ်င္ျမန္သြက္လက္စြာ သားေကာင္ေတြ ကိုမဖမ္းႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဟိုအေကာင္လိုက္လဲမမွီ၊ ဒီအေကာင္လိုက္လဲ မမိ ျဖစ္ေနေတာ့ ေမာေမာနဲ႔ လွ်ာထြက္ၿပီး သစ္ပင္ရိပ္မွာနားေနတယ္တဲ့။ 
    အဲလိုနားေနရင္း စိတ္ကူးတစ္ခုရတယ္တဲ့။ အင္း.. ဘာေကာင္မွ မဖမ္းမိတဲ့တူတူ ဥပုသ္ေစာင့္ရင္ ေကာင္းမယ္ဆိုၿပီး သူက ဥပုသ္ ေဆာက္တည္လိုက္တယ္တဲ့။ ဒါကို အဲဒီသစ္ပင္မွာရွိတဲ့ ဘုရားအေလာင္းရုကၡစိုးက ျမင္ေတာ့ အင္း.. ဒီအေကာင္ သီလ ၿမဲ မၿမဲ စမ္းဦးမွလို႔ အေတြးေပၚၿပီး ... သစ္ပင္နဲ႔ မလွမ္းမကမ္း ျမက္ခင္းမွာ ေျခက်ဳိးေနတဲ့ သမင္ငယ္ကေလးဟန္ေဆာင္ၿပီး ေထာ့နဲ႔ ေထာ့နဲ႔ နဲ႔ျမက္စားေနတယ္တဲ့။
          အဲဒီလို သမင္ကေလး ျမက္စားေနတာကို သစ္ပင္ရိပ္မွာ ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔ေခြေနတဲ့ သစ္က်ဳတ္က သိသြားတယ္တဲ့။ သူကဗိုက္ကလည္းဆာေန၊ ေနာက္ သူေတြ႕ေနရတဲ့ သမင္ကေလးကလည္း ေျခက်ဳိးလို႔ ေထာ့နဲ႔ ေထာ့နဲ႔ ဆိုေတာ့ အင္းငါလိုက္ဖမ္းရင္ ေတာ့ ရေလာက္တယ္ ၊ ဥပုသ္က ဘယ္ေတာ့ေစာင့္ေစာင့္ရပါတယ္ေလ..။ ေလာေလာဆယ္ အစာမစားရလို႔ရွိရင္ ငါေသသြားႏိုင္တယ္။ ဒီေတာ့ ဥပုသ္ကိုေနာက္မွပဲ ေစာင့္ေတာ့မယ္ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဒီသမင္ေလးကို ဖမ္းစားလိုက္ဦးမွ လို႔ ေတြးၿပီး... သမင္ကေလးကို လိုက္ဖမ္းေရာတဲ့။ သမင္က တကယ့္သမင္မဟုတ္ေတာ့ ဖမ္းလို႔မမီဘူး၊ လိုက္ရင္းလိုက္ရင္းနဲ႔ အေတာ္ေမာၿပီး လွ်ာထြက္ၿပီး က်န္ခဲ့တယ္။ သမင္ကေတာ့ ေပ်ာက္သြားေရာ။ 
        ဒီေတာ့ သစ္က်ဳတ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားေပးတယ္တဲ့.. 
"အင္း ေတာ္ေသးတာေပါ့... သမင္မမိလို႔၊ ႏို႕မို႔ဆိုရင္ ဥပုသ္က်ဳိးေတာ့မလို႔"

ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေတြလည္း သီလေတာ့ ေစာင့္ၾကပါတယ္။ အက်ဳိးေပးေတြနည္းၾကရတာကေတာ့ သစ္က်ဳတ္ဥပုသ္လိုျဖစ္ေနလို႔ပါ။ အေျခအေနေပးမွ အားလပ္မွ အလုပ္မရွိမွ နားရက္မွ အလုပ္ပိတ္ရက္မွသာ ဥပုသ္ေစာင့္ၾကပါတယ္။ ဒါေတာင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားမဲ့ မနက္ေစာေစာ ၿမိဳးၿမိဳးျမက္ျမက္ကေလး ရမယ့္ ခြင္ကေလးေပၚလာရင္ အဲဒီအလုပ္ေနာက္ပါသြားတတ္ပါေသးတယ္။ အဲ ခြင္မတည့္ရင္ေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းျပန္သြားတာေပါ့။ ဒီေတာ့ ဒီလိုဥပုသ္အက်ဳိးမေပးတာ သီလက အစြမ္းမထက္လုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ေဆာက္တည္သူကိုယ္က ေစတနာညံ့ဖ်င္းလို႔ပါ။ ေစတနာအားႀကီးမွ အက်ဳိးေပးလည္းသန္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ေစတနာအားႀကီးရင္ ေကာင္းက်ဳိးေပးတာသန္မယ္။ မေကာင္းတဲ့ ေစတနာအားႀကီးရင္ မေကာင္းက်ဳိးေပးတာမ်ားမယ္။ ကိုယ့္ေစတနာ ေပၚမူတည္ၿပီး အက်ဳိးေပးေတြျဖစ္မွာပါ။
      "သီလက မေပးႏိုင္တာ ဘာမွမရွိ၊ သီလလုံရင္ လိုခ်င္တာအကုန္ရႏိုင္တယ္" လို႔ မုံလယ္ဆရာေတာ္ႀကီးက မိန္႔သြားခဲ့ပါတယ္။ သီလဆိုတာ အေျခခံအုတ္ျမစ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႕ကို အထူးျပဳ ေဆာက္တည္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ သီလလုံမွ သမာဓိအ၇ျမန္မယ္၊ ၿမဲမယ္၊ သမာဓိေကာင္းမွ ရုပ္နာမ္ခႏၶာငါးပါးရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္ကို ရွင္းရွင္းျမင္မယ္။ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ဆိုတာကို တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္သြားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဆင့္ေက်ာ္လို႔မရသလို တစ္ဆင့္မွာ အေျခမခိုင္ရင္ ေနာက္တစ္ဆင့္ တက္လို႔ မရပါဘူး။ 
      ဒါေၾကာင့္ အေျခခံျဖစ္တဲ့ သီလကို လုပ္ခ်င္သည္ျဖစ္ေစ၊ မလုပ္ခ်င္သည္ျဖစ္ေစ၊ အားသည္ျဖစ္ေစ၊ မအားသည္ျဖစ္ေစ လုံၿခဳံေအာင္ေဆာက္တည္ၾကပါလို႔...

Tuesday, June 21, 2011

တန္ဖိုး

ဘယ္အရာ မဆို သူ႕တန္ဖိုးနဲ႔သူ ရွိၾကပါတယ္။ ပစၥည္းတိုင္း၇ဲ႕ တန္ဖိုးကို တန္ဖိုးသိသူေတြက ေစ်းသတ္မွတ္ေပးထားၾကပါတယ္။ ပစၥည္းတစ္ခုရဲ႕ တန္ဖိုးကို အဲဒီပစၥည္းအေၾကာင္းသိတဲ့သူမွသာ ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးရွိတယ္ဆိုတာ သိပါမယ္။ တန္ဖိုးမသိတဲ့သူ ပစၥည္းအေၾကာင္းနားမလည္တဲ့သူကေတာ့ အဲဒီပစၥည္းတန္ဖိုးကိုမသိတဲ့အတြက္ တန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္း ၊ ဘယ္ေလာက္တန္မွန္ မသိပါဘူး။
တန္ဖိုးသိမွလည္း တန္ဖိုးထားၾကပါတယ္။ တန္ဖိုးမသိသူကေတာ့ တန္ဖိုးမထားပါဘူး။
နာၾကားဖူးတဲ့ ေတာင္ၿမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရုံရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ေဟာတဲ့တရားတစ္ပုဒ္မွာ ျပည္တန္ပတၱျမားကို စတြ႕တဲ့ ၾကက္မႀကီးဟာ ေတြ႕စေတာ့ ရဲရဲေလးဆိုေတာ့ အစာမွတ္လို႔ ေကာက္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ အစာမဟုတ္မွန္းသိလို႔ ျပန္ခ်ၿပီး ေတာ္ေတာ္ရႈပ္တဲ့ဟာပဲ ဆိုၿပီး ယက္ထုတ္လိုက္ပါတယ္တဲ့။ 
ေနာက္ ဒုတိယေတြ႕တဲ့ ကေလးကေတာ့ ေက်ာက္ခဲနီနီေလးဆိုၿပီး ကစားဖို႔ေကာက္ယူထားပါတယ္။  ပတၱျမားနဲ႔ ကစားေနတာကိုေတြ႕တဲ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္က ကေလးဆီက မုန္႔ဖိုးေပးၿပီး၀ယ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ ပန္းထိမ္မွာသြားေရာင္းပါတယ္။ တစ္ေထာင္ေလာက္ရတယ္ဆိုပဲ။ 
တစ္ခါ ပန္းထိမ္သည္က ရတနာကုန္သည္ကို ျပန္ေရာင္းေတာ့ တစ္သိန္းေလာက္ရတယ္ဆိုပဲ။
ရတနာကုန္သည္က ျပန္ေရာင္းေတာ့ ေရႊေငြရတနာေတြ မေရတြက္ႏိုင္ေအာင္ရတယ္ဆိုပဲ။

ဒီလိုပါပဲ...
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ေတြကို တန္းဖိုးထားၾကပုံျခင္းမတူပါဘူး။ ကိုယ့္သႏၱာန္မွာ ရွိတဲ့ ဉာဏ္အလိုက္ ကြာျခားသြားပါတယ္။
တခ်ဳိ႕ဆို တန္ဖိုးရွိမွန္း အဖုိးတန္မွန္းေတာင္ မသိၾကပါဘူး။ ၾကက္မႀကီးလိုပါပဲ...
တခ်ဳိ႕က ကစားစရာေလာက္သာ မွတ္ထင္ၾကတယ္။ ကေလးလို အေတြးရွိေနသူေတြပါပဲ...။
တခ်ဳိ႕ကေတာ့... တန္ဖိုးရွိမွန္းေတာ့ သိတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္တန္မွန္းေတာ့ မသိၾကဘူး...။
တခ်ဳိ႕ကေတာ့ .. အဖိုးမျဖတ္နိုင္ေအာင္တန္မွန္းသိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႕ကိုယ္တိုင္ဘုရားေဟာအတိုင္း က်င့္ႀကံၾကလို႔ ေလာကမွ လြတ္ေျမာက္သြားၾကတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ တန္ဖိုးအသိဆုံးသူေတြပါပဲ။

သင္ေရာ... ဘုရားေဟာတရားဓမၼေတြရဲ႕တန္ဖိုးကို ဘယ္ေလာက္သိၿပီလဲ?

Friday, June 17, 2011

ေၾကာ္ျငာ

၀ါ၀င္ခါနီး (၁၀)ရက္တရားစခန္း တာခ်ီလတ္ၿမိဳ႕က မိုးကုတ္ရိပ္သာအဖြဲ႕ခြဲ(၃၄၈)မွာက်င္းပပါမယ္။ အေၾကာင္းညီညႊတ္သူမ်ား တရားစခန္း၀င္ႏိုင္ရန္အက်ဳိးငွာ၄င္း၊ အျခားသူမ်ားအား သတင္းေပးကူညီျခင္းငွာ၄င္း သိရွိႏိုင္ေစရန္ေၾကာ္ျငာပါတယ္။



ေယာဂီက်င့္ေဆာင္ရမည့္ (၆)ပါး
အမႈမမ်ား၊ စကားသည္းဆည္း၊
ေစာင့္စည္းဣေျႏၵ၊ အိပ္ေနႏိုးၾကား၊ 
အစားမႀကီး၊ တစ္ေယာက္တည္းေန
ဤေျခာက္ေထြ က်င့္ေလေယာဂီမွာလို႔ အဂုတၳိဳရ္ ပါဠိေတာ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

Tuesday, May 31, 2011

ပ႒ာန္းဘာသာျပန္ (၂)

၁၃။    ကမၼပစၥေယာတိ    -     ကံသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳပုံ
    ကုသလာကုသလံ ကမၼံ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ ကံတို႔သည္ ၊ ၀ိပါကာနံ ခႏၶာနံ ၀ိပါက္နာမကၡႏၶာ(၄)ပါးႏွင့္၊ ကဋတၱာ စ ႐ူပါနံ ကဋတၱာ႐ုပ္တို႔ကို ၊ ကမၼပစၥေယန ပစၥေယာ။ ကမၼပစၥယ သတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ေစတနာ ေစတနာကံသည္ ၊ သမၸယုတၱကာနံ ဓမၼာနံ ၄င္းႏွင့္ယွဥ္ဖက္စိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၄င္း၊ တံသမု႒ာနာနဥၥ ႐ူပါနံ ထိုစိတ္ေစတသိက္တရားတို႔က ျဖစ္ေစေသာ စိတၱဇ႐ုပ္ကို၄င္း ၊ ကမၼပစၥေယန ပစၥေယာ။ ကမၼပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။

၁၄။    ၀ိပါကပစၥေယာတိ    - အက်ဳိးအျဖစ္ျဖင့္ေက်းဇူးျပဳပုံ
    ၀ိပါကာ စတၱာေရာ ခႏၶာ အ႐ူပိေနာ ႐ုပ္မဟုတ္ေသာ ၀ိပါက္နာမ္ခႏၶာ(၄)ပါး (၀ါ) ၀ိပါက္စိတ္ေစတသိက္တို႔သည္၊ အညမညံ  အျပန္အလွန္ တစ္ခုကိုတစ္ခု၊ ၀ိပါကပစၥေယန ပစၥေယာ။ ၀ိပါကပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳၾက၏။

၁၅။    အာဟာရပစၥေယာတိ    - အာဟာရ၏ေက်းဇူးျပဳပုံ
    ကဗဠီကာေရာ အာဟာေရာ အလုပ္အေလြးျပဳ၍ စားမ်ဳိအပ္ေသာ အာဟာရတို႔သည္၊ ဣမႆ ကာယႆ ဤခႏၶာကိုယ္အား ၊ အာဟာရပစၥေယန ပစၥေယာ။ အာဟာရပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    အ႐ူပိေနာ အာဟာရာ ႐ုပ္မဟုတ္ေသာ(ဖႆ၊ ေစတနာ၊ ၀ိညာဏ္) အာဟာရတို႔သည္ သမၸယုတၱကာနံ ဓမၼာနံ ၄င္းနွင့္ယွဥ္ဖက္ စိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၄င္း၊ တံသမု႒ာနာနဥၥ ႐ူပါနံ ထိုစိတ္ေစတသိက္တို႔ကျဖစ္ေစေသာ စိတၱဇ႐ုပ္တို႔ကို၄င္း အာဟာရပစၥေယန ပစၥေယာ။ အာဟာရပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
(အာဟာရ ေလးမ်ဳိးရွိပါသည္။ ကဗဠီကာဟာရ၊ ဖႆဟာရ၊ မေနာသေဥၥတနာဟာရ၊ ၀ိညာဏာဟာရ တို႔ျဖစ္ၿပီး ကဗဠီကာဟာသည္ ရုပ္အာဟာရျဖစ္၍ က်န္သုံးပါးမွာ နာမ္အာဟာရမ်ားျဖစ္ၾကသည္။)

၁၆။    ဣၿႏၵိယပစၥေယာတိ    - ဣေျႏၵအစိုးရအျဖစ္ျဖင့္ေက်းဇူးျပဳပုံ
    စကၡဳၿႏၵိယံ စကၡဳပသာဒသည္ ၊ စကၡဳ၀ိညာဏဓာတုယာ ျမင္သိစိတ္ႏွင့္ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ၄င္းနွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ ဣၿႏၵိယ ပစၥေယန ပစၥေယာ။ ဣၿႏၵိယပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ေသာတိၿႏၵိယံ ေသာတပသာဒသည္ ၊ေသာတ၀ိညာဏဓာတုယာ ၾကားသိစိတ္ႏွင့္ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ၄င္းနွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ ဣၿႏၵိယ ပစၥေယန ပစၥေယာ။ ဣၿႏၵိယပစၥယ သတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ဃာနိၿႏၵိယံ ဃာနပသာဒသည္ ၊ဃာန၀ိညာဏဓာတုယာ နံသိစိတ္ႏွင့္ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ၄င္းနွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ ဣၿႏၵိယ ပစၥေယန ပစၥေယာ။ ဣၿႏၵိယပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ဇိ၀ွိၿႏၵိယံ ဇိ၀ွါပသာဒသည္ ၊ဇိ၀ွါ၀ိညာဏဓာတုယာ စားသိစိတ္ႏွင့္ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ၄င္းနွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ ဣၿႏၵိယ ပစၥေယန ပစၥေယာ။ ဣၿႏၵိယပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ယာယိၿႏၵိယံ ကာယပသာဒသည္ ၊ကာယ၀ိညာဏဓာတုယာ ထိသိစိတ္ႏွင့္ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ၄င္းနွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ ဣၿႏၵိယ ပစၥေယန ပစၥေယာ။ ဣၿႏၵိယပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ႐ူပဇီ၀ိတိၿႏၵိယံ ဇီ၀ိတ႐ုပ္သည္၊ ကဋတၱာစ ႐ူပါနံ ကမၼဇ႐ုပ္ကို ဣၿႏၵိယ ပစၥေယန ပစၥေယာ။ ဣၿႏၵိယပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    အ႐ူပိေနာ ဣၿႏၵိယာ နာမ္ဣေျႏၵတရားတို႔သည္  သမၸယုတၱကာနံ ဓမၼာနံ ယွဥ္ဖက္တရားတို႔ကို၄င္း၊ တံသမု႒ာနာနဥၥ ႐ူပါနံ ထိုတရားတို႔ကျဖစ္ေစေသာ႐ုပ္ကို၄င္း၊ ဣၿႏၵိယ ပစၥေယန ပစၥေယာ။ ဣၿႏၵိယပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။

၁၇။    စ်ာနပစၥေယာတိ    - စ်ာန္အျဖစ္ျဖင့္ေက်းဇူးျပဳပုံ
    စ်ာနဂၤါနိ စ်ာန္အဂၤါတို႔သည္၊ စ်ာနသမၸယုတၱကာနံ ဓမၼာနံ စ်ာန္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ စိတ္ေစတသိက္ တရားတို႔ကို၄င္း၊ တံသမု႒ာနာနဥၥ ႐ူပါနံ ထိုစိတ္ေစတသိက္ တရားတို႔မွျဖစ္ေစေသာ စိတၱဇ႐ုပ္ကို၄င္း၊ စ်ာနပစၥေယန ပစၥေယာ။ စ်ာနပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။

၁၈။    မဂၢပစၥေယာတိ    - မဂ္တရားတို႔၏ေက်းဇူးျပဳပုံ
    မဂၢဂၤါနိ မဂ္တရား(မဂ္အဂၤါ)တို႔သည္ ဂၢသမၸယုတၱကာနံ ဓမၼာနံ  မဂ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္စိတ္ေစတသိက္ တရားတို႔ကို၄င္း၊ တံသမု႒ာနာနဥၥ ႐ူပါနံ ထိုစိတ္ေစတသိက္ တရားတို႔မွျဖစ္ေစေသာ စိတၱဇ႐ုပ္ကို၄င္း၊ မဂၢပစၥေယန ပစၥေယာ။ မဂၢပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။

၁၉။    သမၸယုတၱပစၥေယာတိ    - တစ္ေပါင္းတည္းယွဥ္ျခင္းျဖင့္ေက်းဇူးျပဳပုံ
    စတၱာေရာ ခႏၶာ အ႐ူပိေနာ ႐ုပ္မဟုတ္ေသာနာမ္ခႏၶာေလးပါးတို႔သည္ ၊ အညမညံ အျပန္အလွန္ တစ္ခုကိုတစ္ခု၊ သမၸယုတၱပစၥေယန ပစၥေယာ။ သမၸယုတၱပစၥယ သတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။

၂၀။    ၀ိပၸယုတၱပစၥေယာတိ    - တစ္ေပါင္းတည္းမယွဥ္ျခင္းျဖင့္ေက်းဇူးျပဳပုံ
    ႐ူပိေနာ ဓမၼာ ႐ုပ္တရားတို႔သည္ ၊ အ႐ူပီနံ ဓမၼာနံ  နာမ္တရားတို႔ကို၊ ၀ိပၸယုတၱပစၥေယန ပစၥေယာ။ ၀ိပၸယုတၱပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    အ႐ူပိေနာ ဓမၼာ နာမ္တရားတို႔သည္၊ ႐ူပီနံ ဓမၼာနံ ႐ုပ္တရားတို႔ကို ၊ ၀ိပၸယုတၱပစၥေယန ပစၥေယာ။ ၀ိပၸယုတၱပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။

၂၁။    အတၳိပစၥေယာတိ    - ထင္ရွားရွိ၍ေက်းဇူးျပဳပုံ
    စတၱာေရာ ခႏၶာ အ႐ူပိေနာ နာမ္ခႏၶာေလးပါးတို႔သည္ ၊ အညမညံ အျပန္အလွန္တစ္ခုကိုတစ္ခု၊ အတၳိပစၥေယန ပစၥေယာ။ အတၳိပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    စတၱာေရာ မဟာဘူတာ မဟာဘုတ္ေလးပါးတို႔သည္ ၊ အညမညံ အျပန္အလွန္တစ္ခုကိုတစ္ခု၊ အတၳိပစၥေယန ပစၥေယာ။ အတၳိပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ၾသကၠႏၲိကၡေဏ နာမ႐ူပံ ပဋိသေႏၶအခါ နာမ္ႏွင့္႐ုပ္တို႔သည္ ၊ အညမညံ အျပန္အလွန္တစ္ခုကိုတစ္ခု၊ အတၳိပစၥေယန ပစၥေယာ။ အတၳိပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    စိတၱေစတသိကာ ဓမၼာ စိတ္ေစတသိက္တို႔သည္ ၊ စိတၱသမု႒ာနာနံ ႐ူပါနံ စိတၱဇ႐ုပ္တို႔ကို အတၳိပစၥေယနပစၥေယာ။ အတၳိပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    မဟာဘူတာ မဟာဘုတ္ေလးပါးတို႔သည္၊  ဥပါဒါ႐ူပါနံ ဥပါဒါ႐ုပ္တို႔ကို ၊ အတၳိပစၥေယန ပစၥေယာ။ အတၳိပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    စကၡာယတနံ  စကၡဳပသာဒသည္၊ စကၡဳ၀ိညာဏဓာတုယာ ျမင္သိစိတ္ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုျမင္သိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ အတၳိပစၥေယနပစၥေယာ၊ အတၳိပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ေသာတာယတနံ ေသာတပသာဒသည္၊ ေသာတ၀ိညာဏဓာတုယာ ၾကားသိစိတ္ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုၾကားသိစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္ တရားတို႔ကို အတၳိပစၥေယနပစၥေယာ၊ အတၳိပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ဃာနာယတနံ ဃာနပသာဒသည္၊ ဃာန၀ိညာဏဓာတုယာ နံသိစိတ္ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုနံသိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ အတၳိပစၥေယနပစၥေယာ၊ အတၳိပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ဇိ၀ွါယတနံ ဇိ၀ွါပသာဒသည္၊ ဇိ၀ွာ၀ိညာဏဓာတုယာ စားသိစိတ္ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုစားသိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ အတၳိပစၥေယနပစၥေယာ၊ အတၳိပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ကာယာယတနံ ကာယပသာဒသည္၊ ကာယ၀ိညာဏဓာတုယာ ထိသိစိတ္ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုထိသိစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ အတၳိပစၥေယနပစၥေယာ၊ အတၳိပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ယံ ႐ူပံ နိႆာယ အၾကင္ ႐ုပ္ကို အမွီျပဳ၍ ၊ မေနာဓာတု စ မေနာဓါတ္(၃)ပါးႏွင့္၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတု စ ၀တၱႏၲိ မေနာဓါတ္(၇၆)ပါးတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ တံ ႐ူပံ ထို(ဟဒယ၀တၳဳ)႐ုပ္သည္၊ မေနာဓာတုယာ စ မေနာဓါတ္(၃)ပါး ၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတုယာ စ မေနာဓါတ္(၇၆)ပါးႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥဓမၼာနံ ၄င္းတို႔ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္စိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ အတၳိပစၥေယနပစၥေယာ၊ အတၳိပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
   
၂၂။    နတၳိပစၥေယာတိ    -     မရွိျခင္းျဖင့္ေက်းဇူးျပဳပုံ
    သမနႏၲရနိ႐ုဒၶါ အျခားမရွိပဲခ်ဳပ္သြားေသာ ၊ စိတၱေစတသိကာ ဓမၼာ စိတ္ေစတသိက္တို႔သည္၊ ပဋဳပၸႏၷာနံ အေၾကာင္းကိုစြဲ၍ျဖစ္လာေသာ၊ စိတၱေစတသိကာနံ ဓမၼာနံ စိတ္ေစတသိက္တို႔ကို ၊ နတၳိပစၥေယန ပစၥေယာ။ နတၳိပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
၂၃။    ၀ိဂတပစၥေယာတိ    -     ကင္းခ်ဳပ္၍ေက်းဇူးျပဳပုံ
    သမနႏၲရ၀ိဂတာ အျခားမရွိပဲကင္းခ်ဳပ္သြားၾကေသာ စိတၱေစတသိကာ ဓမၼာ စိတ္ေစတသိက္တို႔သည္၊ ပဋဳပၸႏၷာနံ အေၾကာင္းကိုစြဲ၍ျဖစ္လာေသာ၊ စိတၱေစတသိကာနံ ဓမၼာနံ စိတ္ေစတသိက္တို႔ကို ၊  ၀ိဂတပစၥေယန ပစၥေယာ။ ၀ိဂတပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။

၂၄။    အ၀ိဂတပစၥေယာတိ    - မကင္းခ်ဳပ္သည္ျဖစ္၍ေက်းဇူးျပဳပုံ
        စတၱာေရာ ခႏၶာ အ႐ူပိေနာ ႐ုပ္မဟုတ္ေသာ နာမ္ခႏၶာေလးပါးတို႔သည္၊ အညမညံ အျပန္အလွန္တစ္ခုကိုတစ္ခု ၊ အ၀ိဂတ ပစၥေယနပစၥေယာ။ အ၀ိဂတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    စတၱာေရာ မဟာဘူတာ မဟာဘုတ္ေလးပါး(ပထ၀ီ၊ အာေပါ၊ေတေဇာ၊၀ါေယာ) တို႔သည္ ၊ အညမညံ အျပန္အလွန္တစ္ခုကိုတစ္ခု ၊ အ၀ိဂတပစၥေယနပစၥေယာ။ အ၀ိဂတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ၾသကၠႏၲိကၡေဏ နာမ႐ူပံ ပဋိသေႏၶအခါ၌ နာမ္ႏွင့္႐ုပ္တို႔သည္၊ အညမညံ အျပန္အလွန္တစ္ခုကိုတစ္ခု ၊ အ၀ိဂတပစၥေယနပစၥေယာ။ အ၀ိဂတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    စိတၱေစတသိကာ ဓမၼာ စိတ္ေစတသိက္တရားတို႔သည္၊ စိတၱသမု႒ာနာနံ ႐ူပါနံ စိတ္ကျဖစ္ေစေသာ ႐ုပ္(စိတၱဇ႐ုပ္)တို႔ကို ၊ အ၀ိဂတပစၥေယနပစၥေယာ။ အ၀ိဂတပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    မဟာဘူတာ မဟာဘုတ္ေလးပါးတို႔သည္၊ ဥပါဒါ႐ူပါနံ ဥပါဒါ႐ုပ္ တို႔ကို ၊ အ၀ိဂတပစၥေယနပစၥေယာ။ အ၀ိဂတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    စကၡာယတနံ  စကၡဳပသာဒသည္၊ စကၡဳ၀ိညာဏဓာတုယာ ျမင္သိစိတ္ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုျမင္သိစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ အ၀ိဂတပစၥေယနပစၥေယာ။ အ၀ိဂတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ေသာတာယတနံ ေသာတပသာဒသည္၊ ေသာတ၀ိညာဏဓာတုယာ ၾကားသိစိတ္ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုၾကားသိစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္ တရားတို႔ကို အ၀ိဂတပစၥေယနပစၥေယာ။ အ၀ိဂတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ဃာနာယတနံ ဃာနပသာဒသည္၊ ဃာန၀ိညာဏဓာတုယာ နံသိစိတ္ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုနံသိစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ အ၀ိဂတပစၥေယနပစၥေယာ။ အ၀ိဂတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ဇိ၀ွါယတနံ ဇိ၀ွါပသာဒသည္၊ ဇိ၀ွာ၀ိညာဏဓာတုယာ စားသိစိတ္ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုစားသိစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ အ၀ိဂတပစၥေယနပစၥေယာ။ အ၀ိဂတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ကာယာယတနံ ကာယပသာဒသည္၊ ကာယ၀ိညာဏဓာတုယာ ထိသိစိတ္ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုထိသိစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ အ၀ိဂတပစၥေယနပစၥေယာ။ အ၀ိဂတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ႐ူပါယတနံ  အဆင္းသည္၊ စကၡဳ၀ိညာဏဓာတုယာ ျမင္သိစိတ္ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုျမင္သိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို အ၀ိဂတပစၥေယနပစၥေယာ။ အ၀ိဂတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    သဒၵါယတနံ အသံသည္၊ ေသာတ၀ိညာဏဓာတုယာ ၾကားသိစိတ္ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုၾကားသိစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို အ၀ိဂတပစၥေယနပစၥေယာ။ အ၀ိဂတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ဂႏၶာယတနံ အနံ႔သည္၊ ဃာန၀ိညာဏဓာတုယာ နံသိစိတ္ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုနံသိစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ အ၀ိဂတပစၥေယနပစၥေယာ။ အ၀ိဂတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ရသာယတနံ အရသာသည္၊ ဇိ၀ွာ၀ိညာဏဓာတုယာ စားသိစိတ္ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုစားသိစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ အ၀ိဂတပစၥေယနပစၥေယာ။ အ၀ိဂတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ေဖာ႒ဗၺာယတနံ အေတြ႕အထိသည္၊ ကာယ၀ိညာဏဓာတုယာ ထိသိစိတ္ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုထိသိစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ အ၀ိဂတပစၥေယနပစၥေယာ။ အ၀ိဂတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ႐ူပါယတနံ အဆင္း၊ သဒၵါယတနံ အသံ၊ ဂႏၶာယတနံ အနံ႔၊ ရသာယတနံ အရသာ၊ ေဖာ႒ဗၺာယတနံ အေတြ႕အထိတို႔သည္၊ မေနာဓာတုယာ မေနာဓါတ္ (၃) ပါးႏွင့္ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုမေနာဓါတ္(၃)ပါးႏွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို ၊ အ၀ိဂတပစၥေယနပစၥေယာ။ အ၀ိဂတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ယံ ႐ူပံ နိႆာယ အၾကင္ ႐ုပ္(ဟဒယ၀တၳဳ)ကို အမွီျပဳ၍ ၊ မေနာဓာတု စ မေနာဓါတ္(၃)ပါးႏွင့္၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတု စ ၀တၱႏၲိ မေနာဓါတ္(၇၆)ပါးတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ တံ ႐ူပံ ထို(ဟဒယ၀တၳဳ)႐ုပ္သည္၊ မေနာဓာတုယာ စ မေနာဓါတ္(၃)ပါး ၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတုယာ စ မေနာဓါတ္(၇၆)ပါးႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ၄င္းတို႔ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္စိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ အ၀ိဂတပစၥေယနပစၥေယာ။ အ၀ိဂတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။

ပစၥယနိေဒၵေသာ နိ႒ိေတာ။ ပ႒ာန္း(၂၄)ပစၥည္းအက်ယ္ ၿပီး၏။

Sunday, May 29, 2011

ပ႒ာန္းဘာသာျပန္ (၁)

ပ႒ာန္း(၂၄)ပစၥည္း နိေဒၵသကို ညစဥ္ပူေဇာ္ေနတာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ရွိပီ။ ပ်က္တဲ့ရက္လည္းပ်က္တာေပါ့ေလ။ ပူေဇာ္ယင္းနဲ႔ အဓိပၸါယ္ကိုသိခ်င္လာတယ္။ စာအုပ္ေတြရွာဖတ္ေတာ့လည္း ကိုယ္သိခ်င္သလိုမဟုတ္ပဲ အက်ယ္ ခ်ဲ႕ရွင္းတာေတြပဲေတြ႕ရတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနတဲ့ေဒသကို ဆရာႀကီးေဒါက္တာမင္းတင္မြန္(မဟာသဒၶမၼေဇာတိကဓဇ) ေရာက္လာၿပီး အဘိဓမၼာ(၁၄)ရက္သင္တန္းပို႔ခ်ပါတယ္။ အခန္း(၈)ပစၥည္းပိုင္းကို သင္တဲ့အခါ ပ႒ာန္းကိုသင္ရပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ကိုယ္သိခ်င္တဲ့အရာေတြကို အားလုံးနီးပါးသိခြင့္ရပါေတာ့တယ္။ သိတဲ့အတြက္ ပ႒ာန္းပူေဇာ္ရာမွာ ပိုၿပီး၀မ္းသာပီတိျဖစ္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္လိုပဲ သိခ်င္တဲ့သူမ်ား ရၾကပါေစခ်င္းငွာ ဆရာႀကီးအကူအညီနဲ႔ ပစၥယနိေဒၵသကို လိုရင္းတိုရွင္း အက်ဥ္းဘာသာျပန္ပါတယ္။ အမွားအယြင္းမ်ားရွိမွာေသခ်ာပါတယ္။ Online မွ ရဟန္းပညာရွိ၊ လူပညာရွိမ်ား အမွားမ်ားေတြ႕က Comment မွာေထာက္ျပၾကပါလို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္။ ေထာက္ျပတဲ့ အမွားေတြကို အၿမဲ Update လုပ္ေပးပါ့မယ္။

ပစၥယုေဒၵသ(၂၄ပစၥည္းအက်ဥ္း)

ေဟတုပစၥေယာ ၊ အာရမၼဏပစၥေယာ
အဓိပတိပစၥေယာ ၊ အနႏၱရပစၥေယာ
သမနႏၱရပစၥေယာ ၊ သဟဇာတပစၥေယာ
အညမညပစၥေယာ ၊ နိႆယပစၥေယာ
ဥပနိႆယပစၥေယာ ၊ ပုေရဇာတပစၥေယာ
ပစၦာဇာတပစၥေယာ ၊ အာေသ၀နပစၥေယာ
ကမၼပစၥေယာ ၊ ၀ိပါကပစၥေယာ
အာဟာရပစၥေယာ ၊ ဣၿႏၵိယပစၥေယာ
စ်ာနပစၥေယာ ၊ မဂၢပစၥေယာ
သမၸယုတၱပစၥေယာ ၊ ၀ိပယုတၱပစၥေယာ
အတၳိပစၥေယာ ၊ နတၳိပစၥေယာ
၀ိဂတပစၥေယာ ၊ အ၀ိဂတပစၥေယာတိ။
ပစၥယုေဒၵေသာနိ႒ိေတာ။


ပစၥယနိေဒၵသ(၂၄ပစၥည္းအက်ယ္)
၁။     ေဟတုပစၥေယာတိ     -      ဟိတ္(၆)ပါးအျဖစ္ျဖင့္ေက်းဇူးျပဳပုံ
(ေလာဘဟိတ္၊ေဒါသဟိတ္၊ ေမာဟဟိတ္၊ အေလာဘဟိတ္၊ အေဒါသဟိတ္၊ အေဒါသဟိတ္)
    ေဟတူ ဟိတ္(၆)ပါးသည္၊ ေဟတုသမၸယုတၱကာနံ ဓမၼာနံ ၄င္းဟိတ္တို႔ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ (စိတ္ေစတသိက္)တရားတို႔ကို၄င္း၊ တံသမု႒ာနာနဥၥ ႐ူပါနံ ထို(စိတ္ေစတသိက္)တရားတို႔ျဖစ္ေစေသာ ႐ုပ္တရား(စိတၱဇ႐ုပ္)ကို၄င္း ေဟတုပစၥေယန ပစၥေယာ။ ေဟတုပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။

၂။     အာရမၼဏပစၥေယာတိ    -      ဆြဲတြယ္ေထာက္တည္ရန္အလို႔ငွာ အာ႐ုံမ်ားေက်းဇူးျပဳပုံ
    ႐ူပါယတနံ  အဆင္းသည္၊ စကၡဳ၀ိညာဏဓာတုယာ ျမင္သိစိတ္ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုျမင္သိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို         အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ၊ အာရမၼဏပစၥယ သတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    သဒၵါယတနံ အသံသည္၊ ေသာတ၀ိညာဏဓာတုယာ ၾကားသိစိတ္ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုၾကားသိစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ၊ အာရမၼဏပစၥယ သတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ဂႏၶာယတနံ အနံ႔သည္၊ ဃာန၀ိညာဏဓာတုယာ နံသိစိတ္ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုနံသိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ၊ အာရမၼဏပစၥယ သတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ရသာယတနံ အရသာသည္၊ ဇိ၀ွာ၀ိညာဏဓာတုယာ စားသိစိတ္ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုစားသိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ၊ အာရမၼဏပစၥယ သတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ေဖာ႒ဗၺာယတနံ အေတြ႕အထိသည္၊ ကာယ၀ိညာဏဓာတုယာ ထိသိစိတ္ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုထိသိစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ၊ အာရမၼဏပစၥယ သတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ႐ူပါယတနံ အဆင္း၊ သဒၵါယတနံ အသံ၊ ဂႏၶာယတနံ အနံ႔၊ ရသာယတနံ အရသာ၊ ေဖာ႒ဗၺာယတနံ အေတြ႕အထိတို႔သည္၊ မေနာဓာတုယာ မေနာဓါတ္(၃)ပါးႏွင့္ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုမေနာဓါတ္ (၃)ပါးႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို ၊ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ၊ အာရမၼဏပစၥယ သတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    သေဗၺဓမၼာ အလုံးစုံေသာစိတ္ေစတသိက္တရားတို႔သည္ မေနာ၀ိညာဏဓာတုယာ မေနာ၀ိညာဏဓါတ္ (၇၆)ပါးႏွင့္ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုမေနာ၀ိညာဏ္(၇၆)ပါးႏွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ၊ အာရမၼဏပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
     ယံ ယံ ဓမၼံ အာရဗၻ  အၾကင္ အၾကင္ တရားတို႔ကို ဆြဲတြယ္၍၊ ေယေယ ဓမၼာ ဥပၸဇၨႏၲိ  စိတၱေစတသိကာ ဓမၼာ ထိုထိုစိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ျဖစ္ေပၚလာ၏၊ ေတ ေတ ဓမၼာ  ေရွ႕ ေရွ႕ တရားတို႔က ၊ ေတသံ ေတသံ ဓမၼာနံ ေနာက္ ေနာက္ တရားတို႔ကို အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ။ အာရမၼဏပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
မေနာဓါတ္(၃)ပါး = ပဥၥဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္ႏွင့္ သမၸဋိစၦိဳန္းေဒြ

၃။    အဓိပတိပစၥေယာတိ    -     အႀကီးအကဲအျဖစ္ျဖင့္ေက်းဇူးျပဳပုံ
    ဆႏၵာဓိပတိ ဆႏၵဟူေသာအႀကီးအကဲတရားသည္၊ ဆႏၵသမၸယုတၱကာနံ ဓမၼာနံ  ဆႏၵႏွင့္ တစ္ေပါင္းတည္း ယွဥ္ျဖစ္ၾကေသာစိ တ္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၄င္း၊ တံသမု႒ာနာနဥၥ ႐ူပါနံ  ထိုစိတ္ေစတသိက္တို႔ျဖစ္ေစသာ စိတၱဇ႐ုပ္ကို၄င္း၊ အဓိပတိပစၥေယန ပစၥေယာ။ အဓိပတိပစၥယ သတၱိျဖင့္  ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ၀ီရိယာဓိပတိ ၀ီရိယဟူေသာအႀကီးအကဲတရားသည္၊ ၀ီရိယသမၸယုတၱကာနံ ဓမၼာနံ ၀ီရိယႏွင့္ တစ္ေပါင္းတည္းယွဥ္ျဖစ္ၾကေသာစိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၄င္း၊ တံသမု႒ာနာနဥၥ ႐ူပါနံ ထိုစိတ္ေစတသိက္တို႔ကျဖစ္ေစေသာ စိတၱဇ႐ုပ္ကို၄င္း၊ အဓိပတိပစၥေယန ပစၥေယာ။ အဓိပတိပစၥယ သတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    စိတၱာဓိပတိ စိတ္ဟူေသာအႀကီးအကဲတရားသည္၊ စိတၱသမၸယုတၱကာနံ ဓမၼာနံ စိတ္ႏွင့္တစ္ေပါင္းတည္း ယွဥ္ျဖစ္ၾကေသာစိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၄င္း၊ တံသမု႒ာနာနဥၥ ႐ူပါနံ ထိုစိတ္ေစတသိက္ တို႔ျဖစ္ေစေသာ စိတၱဇ႐ုပ္ကို၄င္း၊ အဓိပတိပစၥေယန ပစၥေယာ။ အဓိပတိပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ၀ီမံသာဓိပတိ ပညာဟူေသာအႀကီးအကဲတရားသည္၊ ၀ီမံသသမၸယုတၱကာနံ ဓမၼာနံ ပညာႏွင့္ တစ္ေပါင္းတည္း ယွဥ္ျဖစ္ၾကေသာ စိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၄င္း၊ တံသမု႒ာနာနဥၥ ႐ူပါနံ ထိုစိတ္ေစတသိက္ တို႔ျဖစ္ေစေသာ စိတၱဇ႐ုပ္ကို၄င္း၊ အဓိပတိပစၥေယန ပစၥေယာ။ အဓိပတိပစၥယ သတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ယံ ယံ ဓမၼံ ဂ႐ုံ ကတြာ အၾကင္ အၾကင္ တရားတို႔ကို အေလးအျမတ္ျပဳ၍ ၊ ေယ ေယ ဓမၼာ ဥပၸဇၨႏၲိ စိတၱေစတသိကာ ဓမၼာ ထိုထိုစိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ ျဖစ္ေပၚလာ၏၊ ေတ ေတ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ တရားတို႔က ေတသံ ေတသံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ျဖစ္ေသာတရားတို႔ကို ၊ အဓိပတိပစၥေယန ပစၥေယာ။ အဓိပတိပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။

၄။    အနႏၲရပစၥေယာတိ    -     အျခားမရွိေက်းဇူးျပဳပုံ
    စကၡဳ၀ိညာဏဓာတု ျမင္သိစိတ္ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာစ ဓမၼာ ထိုျမင္သိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔သည္၊ မေနာဓာတုယာ မေနာဓါတ္(သမၸဋိစၦဳိန္း)ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုမေနာဓါတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္စိတ္ေစတသိက္တို႔ကို ၊ အနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ အနႏၲရပစၥယ သတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    မေနာဓာတု မေနာဓါတ္(သမၸဋိစၦဳိန္း)ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာစ ဓမၼာ ထိုမေနာဓါတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ စိတ္ေစတသိက္တို႔သည္၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတုယာ မေနာ၀ိညာဏဓါတ္(သႏၲီရဏ)ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထို(သႏၲီရဏ)ႏွင့္ယွဥ္ေသာစိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ကို အနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ အနႏၲရပစၥယ သတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ေသာတ၀ိညာဏဓာတု ၾကားသိစိတ္ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာစ ဓမၼာ ထိုၾကားသိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔သည္၊  မေနာဓာတုယာ မေနာဓါတ္ (သမၸဋိစၦဳိန္း)ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုမေနာဓါတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္စိတ္ေစတသိက္တို႔ကို ၊ အနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ အနႏၲရပစၥယ သတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    မေနာဓာတု မေနာဓါတ္(သံမၸဋိစၦဳိင္း)ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာစ ဓမၼာ ထိုမေနာဓါတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ စိတ္ေစတသိက္တို႔သည္၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတုယာ မေနာ၀ိညာဏဓါတ္(သႏၲီရဏ)ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထို(သႏၲီရဏ)ႏွင့္ယွဥ္ေသာစိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ကို အနႏၲရပစၥေယနပစၥေယာ။ အနႏၲရပစၥယ သတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ဃာန၀ိညာဏဓာတု နံသိစိတ္ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာစ ဓမၼာ ထိုနံသိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔သည္၊ မေနာဓာတုယာ မေနာဓာတ္(သမၸဋိစၦဳိန္း)ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုမေနာဓါတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္စိတ္ေစတသိက္တို႔ကို ၊ အနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ အနႏၲရပစၥယ သတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
မေနာဓာတု မေနာဓါတ္(သံမၸဋိစၦဳိင္း)ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာစ ဓမၼာ ထိုမေနာဓါတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ စိတ္ေစတသိက္တို႔သည္၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတုယာ မေနာ၀ိညာဏဓါတ္(သႏၲီရဏ)ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထို(သႏၲီရဏ)ႏွင့္ယွဥ္ေသာစိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ကို အနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ အနႏၲရပစၥယ သတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ဇိ၀ွါ၀ိညာဏဓာတု စားသိစိတ္ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာစ ဓမၼာ ထိုစားသိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔သည္၊ မေနာဓာတုယာ မေနာဓာတ္(သမၸဋိစၦဳိန္း)ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုမေနာဓါတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္စိတ္ေစတသိက္တို႔ကို ၊ အနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ အနႏၲရပစၥယ သတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    မေနာဓာတု မေနာဓါတ္(သံမၸဋိစၦဳိင္း)ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာစ ဓမၼာ ထိုမေနာဓါတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ စိတ္ေစတသိက္တို႔သည္၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတုယာ မေနာ၀ိညာဏဓါတ္(သႏၲီရဏ)ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထို(သႏၲီရဏ)ႏွင့္ယွဥ္ေသာစိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ကို အနႏၲရပစၥေယနပစၥေယာ။ အနႏၲရပစၥယ သတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ကာယ၀ိညာဏဓာတု ထိသိစိတ္ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာစ ဓမၼာ ထိုထိသိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔သည္၊ မေနာဓာတုယာ မေနာဓာတ္(သမၸဋိစၦဳိန္း)ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုမေနာဓါတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္စိတ္ေစတသိက္တို႔ကို၊ အနႏၲရပစၥေယနပစၥေယာ။ အနႏၲရပစၥယ သတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    မေနာဓာတု မေနာဓါတ္(သံမၸဋိစၦဳိင္း)ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာစ ဓမၼာ ထိုမေနာဓါတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ စိတ္ေစတသိက္တို႔သည္၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတုယာ မေနာ၀ိညာဏဓါတ္(သႏၲီရဏ)ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထို(သႏၲီရဏ)ႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ကို အနႏၲရပစၥေယနပစၥေယာ။ အနႏၲရပစၥယ သတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ ျဖစ္ေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ ကုသလာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေသာကုသိုလ္ တရားတို႔ကို၊ အနႏၲရပစၥေယနပစၥေယာ။ အနႏၲရပစၥယ သတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ ျဖစ္ေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ အဗ်ာကတာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေသာအဗ်ာကတ တရားတို႔ကို၊ အနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ အနႏၲရပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ ျဖစ္ေသာအကုသိုလ္တရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ အကုသလာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေသာအကုသိုလ္ တရားတို႔ကို၊ အနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ အနႏၲရပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ ျဖစ္ေသာအကုသိုလ္တရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ အဗ်ာကတာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေသာအဗ်ာကတ တရားတို႔ကို၊ အနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ အနႏၲရပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ပုရိမာ ပုရိမာ အဗ်ာကတာ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ ျဖစ္ေသာအဗ်ာကတတရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ အဗ်ာကတာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေသာအဗ်ာကတ တရားတို႔ကို၊ အနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ အနႏၲရပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ပုရိမာ ပုရိမာ အဗ်ာကတာ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ ျဖစ္ေသာအဗ်ာကတတရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ ကုသလာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေသာကုသိုလ္ တရားတို႔ကို၊ အနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ အနႏၲရပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ပုရိမာ ပုရိမာ အဗ်ာကတာ ဓမၼာ  ေရွ႕ေရွ႕ ျဖစ္ေသာအဗ်ာကတတရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ အကုသလာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေသာအကုသိုလ္ တရားတို႔ကို၊ အနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ အနႏၲရပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ေယသံ ေယသံ ဓမၼာနံ  အနႏၲရာ အၾကင္ အၾကင္ တရားတို႔ ခ်ဳပ္ၿပီးအျခားမရွိပဲ ေယ ေယ ဓမၼာ ဥပၸဇၨႏၲိ စိတၱေစတသိကာ ဓမၼာ၊ ထို ထို စိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ ျဖစ္ေပၚလာၾကသည္။ ေတ ေတ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕တရားတို႔သည္၊ ေတသံ ေတသံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ တရားတို႔ကို အနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ အနႏၲရပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။

၅။    သမနႏၲရပစၥေယာတိ    - ေကာင္းစြာအျခားမရွိေက်းဇူးျပဳပုံ
    စကၡဳ၀ိညာဏဓာတု ျမင္သိစိတ္ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာစ ဓမၼာ ထိုျမင္သိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔သည္၊ မေနာဓာတုယာ မေနာဓာတ္(သမၸဋိစၦဳိန္း)ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုမေနာဓါတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္စိတ္ေစတသိက္တို႔ကို၊ သမနႏၲရပစၥေယနပစၥေယာ။ သမနႏၲရပစၥယ သတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    မေနာဓာတု မေနာဓါတ္(သံမၸဋိစၦဳိင္း)ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာစ ဓမၼာ ထိုမေနာဓါတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ စိတ္ေစတသိက္တို႔သည္၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတုယာ မေနာ၀ိညာဏဓါတ္(သႏၲီရဏ)ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထို(သႏၲီရဏ)ႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ကို သမနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ သမနႏၲရပစၥယ သတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။   
    ေသာတ၀ိညာဏဓာတု ၾကားသိစိတ္ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာစ ဓမၼာ ထိုၾကားသိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔သည္၊  မေနာဓာတုယာ မေနာဓာတ္ (သမၸဋိစၦဳိန္း)ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုမေနာဓါတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္စိတ္ေစတသိက္တို႔ကို ၊ သမနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ သမနႏၲရပစၥယ သတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    မေနာဓာတု မေနာဓါတ္(သံမၸဋိစၦဳိင္း)ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာစ ဓမၼာ ထိုမေနာဓါတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္စိတ္ေစတသိက္တို႔သည္၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတုယာ မေနာ၀ိညာဏဓါတ္(သႏၲီရဏ)ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထို(သႏၲီရဏ)ႏွင့္ယွဥ္ေသာစိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ကို သမနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ သမနႏၲရပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။   
    ဃာန၀ိညာဏဓာတု နံသိစိတ္ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာစ ဓမၼာ ထိုနံသိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္ တရားတို႔သည္၊ မေနာဓာတုယာ မေနာဓာတ္(သမၸဋိစၦဳိန္း)ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုမေနာဓါတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္စိတ္ေစတသိက္တို႔ကို ၊ သမနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ သမနႏၲရပစၥယ သတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    မေနာဓာတု မေနာဓါတ္(သံမၸဋိစၦဳိင္း)ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာစ ဓမၼာ ထိုမေနာဓါတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ စိတ္ေစတသိက္တို႔သည္၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတုယာ မေနာ၀ိညာဏဓါတ္(သႏၲီရဏ)ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထို(သႏၲီရဏ)ႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ကို သမနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ သမနႏၲရပစၥယ သတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။   
    ဇိ၀ွါ၀ိညာဏဓာတု စားသိစိတ္ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာစ ဓမၼာ ထိုစားသိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔သည္၊ မေနာဓာတုယာ မေနာဓာတ္(သမၸဋိစၦဳိန္း)ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုမေနာဓါတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္စိတ္ေစတသိက္တို႔ကို၊ သမနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ သမနႏၲရပစၥယ သတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    မေနာဓာတု မေနာဓါတ္(သံမၸဋိစၦဳိင္း)ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာစ ဓမၼာ ထိုမေနာဓါတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္စိတ္ေစတသိက္တို႔သည္၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတုယာ မေနာ၀ိညာဏဓါတ္(သႏၲီရဏ)ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထို(သႏၲီရဏ)ႏွင့္ယွဥ္ေသာစိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ကို သမနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ သမနႏၲရပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။   
    ကာယ၀ိညာဏဓာတု ထိသိစိတ္ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာစ ဓမၼာ ထိုထိသိစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္ တရားတို႔သည္၊ မေနာဓာတုယာ မေနာဓာတ္(သမၸဋိစၦဳိန္း)ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုမေနာဓါတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ စိတ္ေစတသိက္တို႔ကို၊ သမနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ သမနႏၲရပစၥယ သတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    မေနာဓာတု မေနာဓါတ္(သံမၸဋိစၦဳိင္း)ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာစ ဓမၼာ ထိုမေနာဓါတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္စိတ္ေစတသိက္တို႔သည္၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတုယာ မေနာ၀ိညာဏဓါတ္(သႏၲီရဏ)ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထို(သႏၲီရဏ)ႏွင့္ယွဥ္ေသာစိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ကို သမနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ သမနႏၲရပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။   
    ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ ျဖစ္ေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ ကုသလာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေသာကုသိုလ္ တရားတို႔ကို၊ သမနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ သမနႏၲရပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ ျဖစ္ေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ အဗ်ာကတာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေသာအဗ်ာကတ တရားတို႔ကို၊ သမနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ သမနႏၲရပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ ျဖစ္ေသာအကုသိုလ္တရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ အကုသလာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေသာအကုသိုလ္ တရားတို႔ကို၊ သမနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ သမနႏၲရပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ ျဖစ္ေသာအကုသိုလ္တရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ အဗ်ာကတာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေသာအဗ်ာကတ တရားတို႔ကို၊ သမနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ သမနႏၲရပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။   
    ပုရိမာ ပုရိမာ အဗ်ာကတာ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ ျဖစ္ေသာအဗ်ာကတတရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ အဗ်ာကတာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေသာအဗ်ာကတ တရားတို႔ကို၊ သမနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ သမနႏၲရပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ပုရိမာ ပုရိမာ အဗ်ာကတာ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ ျဖစ္ေသာအဗ်ာကတတရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ ကုသလာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေသာကုသိုလ္ တရားတို႔ကို၊ သမနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ သမနႏၲရပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ပုရိမာ ပုရိမာ အဗ်ာကတာ ဓမၼာ  ေရွ႕ေရွ႕ ျဖစ္ေသာအဗ်ာကတတရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ အကုသလာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေသာအကုသိုလ္ တရားတို႔ကို၊ သမနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ သမနႏၲရပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ေယသံ ေယသံ ဓမၼာနံ  သမနႏၲရာ အၾကင္ အၾကင္ တရားတို႔ ခ်ဳပ္ၿပီးကောင္းစြာအျခားမရွိပဲ ေယ ေယ ဓမၼာ ဥပၸဇၨႏၲိ စိတၱေစတသိကာ ဓမၼာ၊ ထို ထို စိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ ျဖစ္ေပၚလာၾကသည္။ ေတ ေတ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕တရားတို႔သည္၊ ေတသံ ေတသံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ တရားတို႔ကို သမနႏၲရပစၥေယန ပစၥေယာ။ သမနႏၲရပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။

၆။    သဟဇာတပစၥေယာတိ    -     အတူတကြျဖစ္၍ေက်းဇူးျပဳပုံ
    စတၱာေရာ ခႏၶာ အ႐ူပိေနာ ႐ုပ္မဟုတ္ေသာ နာမ္ခႏၶာေလးပါးတို႔သည္၊ အညမညံ အျပန္အလွန္တစ္ခုကိုတစ္ခု ၊ သဟဇာတ ပစၥေယန ပစၥေယာ။ သဟဇာတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    စတၱာေရာ မဟာဘူတာ မဟာဘုတ္ေလးပါး(ပထ၀ီ၊ အာေပါ၊ေတေဇာ၊၀ါေယာ) တို႔သည္ ၊ အညမညံ အျပန္အလွန္တစ္ခုကိုတစ္ခု ၊ သဟဇာတ ပစၥေယန ပစၥေယာ။ သဟဇာတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ၾသကၠႏၲိကၡေဏ နာမ႐ူပံ ပဋိသေႏၶအခါ၌ နာမ္ႏွင့္႐ုပ္တို႔သည္၊ အညမညံ အျပန္အလွန္တစ္ခုကိုတစ္ခု ၊ သဟဇာတ ပစၥေယန ပစၥေယာ။ သဟဇာတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    စိတၱေစတသိကာ ဓမၼာ စိတ္ေစတသိက္တရားတို႔သည္၊ စိတၱသမု႒ာနာနံ ႐ူပါနံ စိတ္ကျဖစ္ေစေသာ႐ုပ္(စိတၱဇ႐ုပ္)တို႔ကို၊ သဟဇာတပစၥေယန ပစၥေယာ။ သဟဇာတပစၥယ သတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    မဟာဘူတာ မဟာဘုတ္ေလးပါးတို႔သည္၊ ဥပါဒါ႐ူပါနံ ဥပါဒါ႐ုပ္တို႔ကို ၊ သဟဇာတပစၥေယန ပစၥေယာ။ သဟဇာတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ႐ူပိေနာ ဓမၼာ ႐ုပ္တရားသည္၊ အ႐ူပီနံ ဓမၼာနံ နာမ္တရားကို၊ ကိဥၥိကာေလ အခ်ဳိ႕ေသာအခါ၌ ၊ သဟဇာတ ပစၥေယန ပစၥေယာ၊ သဟဇာတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။ ကိဥၥိကာေလ အခ်ဳိ႕ေသာအခါ၌၊ န သဟဇာတ ပစၥေယနပစၥေယာ။ သဟဇာတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳမျပဳပါ။

၇။    အညမညပစၥေယာတိ    -     အျပန္အလွန္ေက်းဇူးျပဳပုံ
    စတၱာေရာ ခႏၶာ အ႐ူပိေနာ ႐ုပ္မဟုတ္ေသာ နာမ္ခႏၶာေလးပါးတို႔သည္ တစ္ခုကိုတစ္ခု၊ အညမည ပစၥေယန ပစၥေယာ။ အညမညပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    စတၱာေရာ မဟာဘူတာ မဟာဘုတ္ေလးပါး(ပထ၀ီ၊ အာေပါ၊ေတေဇာ၊၀ါေယာ) တို႔သည္ တစ္ခုကိုတစ္ခု၊ အညမည ပစၥေယန ပစၥေယာ။ အညမညပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ၾသကၠႏၲိကၡေဏ နာမ႐ူပံ ပဋိသေႏၶအခါ၌ နာမ္ႏွင့္႐ုပ္တို႔သည္တစ္ခုကိုတစ္ခု ၊ အညမည ပစၥေယန ပစၥေယာ။ အညမညပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။ 

၈။ နိႆယပစၥေယာတိ    -     မွီရာအျဖစ္ေက်းဇူးျပဳပုံ
    စတၱာေရာ ခႏၶာ အ႐ူပိေနာ ႐ုပ္မဟုတ္ေသာ နာမ္ခႏၶာေလးပါးတို႔သည္၊ အညမညံ အျပန္အလွန္တစ္ခုကိုတစ္ခု ၊ နိႆယ ပစၥေယနပစၥေယာ။ နိႆယပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    စတၱာေရာ မဟာဘူတာ မဟာဘုတ္ေလးပါး(ပထ၀ီ၊ အာေပါ၊ေတေဇာ၊၀ါေယာ) တို႔သည္ ၊ အညမညံ အျပန္အလွန္ တစ္ခုကိုတစ္ခု ၊ နိႆယ ပစၥေယနပစၥေယာ။ နိႆယပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ၾသကၠႏၲိကၡေဏ နာမ႐ူပံ ပဋိသေႏၶအခါ၌ နာမ္ႏွင့္႐ုပ္တို႔သည္၊ အညမညံ အျပန္အလွန္တစ္ခုကိုတစ္ခု ၊ နိႆယ ပစၥေယနပစၥေယာ။ နိႆယပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    စိတၱေစတသိကာ ဓမၼာ စိတ္ေစတသိက္တရားတို႔သည္၊ စိတၱသမု႒ာနာနံ ႐ူပါနံ စိတ္ကျဖစ္ေစေသာ ႐ုပ္(စိတၱဇ႐ုပ္)တို႔ကို၊ နိႆယ ပစၥေယနပစၥေယာ။ နိႆယပစၥယ သတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    မဟာဘူတာ မဟာဘုတ္ေလးပါးတို႔သည္၊ ဥပါဒါ႐ူပါနံ ဥပါဒါ႐ုပ္ တို႔ကို ၊ နိႆယ ပစၥေယနပစၥေယာ။ နိႆယပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    စကၡာယတနံ  စကၡဳပသာဒသည္၊ စကၡဳ၀ိညာဏဓာတုယာ ျမင္သိစိတ္ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုျမင္သိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို ၊ နိႆယပစၥေယန ပစၥေယာ၊ နိႆသပစၥယ သတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ေသာတာယတနံ ေသာတပသာဒသည္၊ ေသာတ၀ိညာဏဓာတုယာ ၾကားသိစိတ္ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုၾကားသိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္ တရားတို႔ကို နိႆယ ပစၥေယနပစၥေယာ၊ နိႆသပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ဃာနာယတနံ ဃာနပသာဒသည္၊ ဃာန၀ိညာဏဓာတုယာ နံသိစိတ္ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုနံသိစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ နိႆယပစၥေယနပစၥေယာ၊ နိႆသပစၥယ သတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ဇိ၀ွါယတနံ ဇိ၀ွါပသာဒသည္၊ ဇိ၀ွာ၀ိညာဏဓာတုယာ စားသိစိတ္ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုစားသိစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ နိႆယ ပစၥေယနပစၥေယာ၊ နိႆသပစၥယ သတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ကာယာယတနံ ကာယပသာဒသည္၊ ကာယ၀ိညာဏဓာတုယာ ထိသိစိတ္ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုထိသိစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ နိႆယ ပစၥေယနပစၥေယာ၊ နိႆသပစၥယ သတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ယံ ႐ူပံ နိႆာယ အၾကင္ ႐ုပ္(ဟဒယ၀တၳဳ)ကို အမွီျပဳ၍ ၊ မေနာဓာတု စ မေနာဓါတ္(၃)ပါးႏွင့္၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတုစ ၀တၱႏၲိ မေနာဓါတ္(၇၆)ပါးတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ တံ ႐ူပံ ထို(ဟဒယ၀တၳဳ)႐ုပ္သည္၊ မေနာဓာတုယာစ မေနာဓါတ္(၃)ပါး၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတုယာစ မေနာဓါတ္(၇၆)ပါးႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ၄င္းတို႔ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္စိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ နိႆယ ပစၥေယန ပစၥေယာ။ နိႆသပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။

၉။    ဥပနိႆယပစၥေယာတိ    -     အားႀကီးေသာမွီရာအျဖစ္ျဖင့္ေက်းဇူးျပဳပုံ
    ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ ျဖစ္ေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ ကုသလာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေသာကုသိုလ္တရားတို႔ကို၊ ဥပနိႆယပစၥေယန ပစၥေယာ။ ဥပနိႆယပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ ျဖစ္ေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ အကုသလာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေသာအကုသိုလ္တရားတို႔ကို၊ ေကသဥၥိ အခ်ဳိ႕ေသာအခါ၌၊ ဥပနိႆယပစၥေယန ပစၥေယာ။ ဥပနိႆယပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ ျဖစ္ေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ အဗ်ာကတာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေသာအဗ်ာကတ တရားတို႔ကို၊ ဥပနိႆယပစၥေယန ပစၥေယာ။ ဥပနိႆယပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ ျဖစ္ေသာအကုသိုလ္တရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ အကုသလာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေသာအကုသိုလ္ တရားတို႔ကို၊ ဥပနိႆယပစၥေယန ပစၥေယာ။ ဥပနိႆယပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ ျဖစ္ေသာအကုသိုလ္တရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ ကုသလာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေသာကုသိုလ္ တရားတို႔ကို၊ ေကသဥၥိ အခ်ဳိ႕ေသာအခါ၌၊ ဥပနိႆယပစၥေယန ပစၥေယာ။ ဥပနိႆယပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ ျဖစ္ေသာအကုသိုလ္တရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ အဗ်ာကတာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေသာအဗ်ာကတ တရားတို႔ကို၊ ဥပနိႆယပစၥေယန ပစၥေယာ။ ဥပနိႆယပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ပုရိမာ ပုရိမာ အဗ်ာကတာ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ ျဖစ္ေသာအဗ်ာကတတရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ အဗ်ာကတာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေသာအဗ်ာကတ တရားတို႔ကို၊ ဥပနိႆယပစၥေယန ပစၥေယာ။ ဥပနိႆယပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ပုရိမာ ပုရိမာ အဗ်ာကတာ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ ျဖစ္ေသာအဗ်ာကတတရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ ကုသလာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေသာကုသိုလ္ တရားတို႔ကို၊ ဥပနိႆယပစၥေယန ပစၥေယာ။ ဥပနိႆယပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ပုရိမာ ပုရိမာ အဗ်ာကတာ ဓမၼာ  ေရွ႕ေရွ႕ ျဖစ္ေသာအဗ်ာကတတရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ အကုသလာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေသာအကုသိုလ္ တရားတို႔ကို၊ ဥပနိႆယပစၥေယန ပစၥေယာ။ ဥပနိႆယပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ဥတုေဘာဇနမၸိ ရာသီဥတုႏွင့္စားဖြယ္ေဘာဇဥ္တို႔သည္၊  ဥပနိႆယပစၥေယန ပစၥေယာ။ ဥပနိႆယပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ပုဂၢေလာပိ ဘုရား၊တရား၊သံဃာ၊ မိဘ၊ဆရာ ပုဂၢိဳလ္သူျမတ္တို႕သည္ ၊ ဥပနိႆယပစၥေယန ပစၥေယာ။ ဥပနိႆယပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ေသနာသနမၸိ  အေဆာက္အဦ၊ အရိပ္၊ ေနစရာ တို႔သည္ ၊ ဥပနိႆယပစၥေယန ပစၥေယာ။ ဥပနိႆယပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။

၁၀။    ပုေရဇာတပစၥေယာတိ    -     ေရွ႕ျဖစ္၍ ေနာက္ျဖစ္ေသာတရားကို ေက်းဇူးျပဳပုံ
    စကၡာယတနံ စကၡဳပသာဒ(မ်က္စိအၾကည္႐ုပ္)သည္ စကၡဳ၀ိညာဏဓာတုယာ ျမင္သိစိတ္ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုျမင္သိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္ တရားတို႔ကို ပုေရဇာတပစၥေယန ပစၥေယာ၊ ပုေရဇာတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ေသာတယတနံ ေသာတပသာဒ(နားအၾကည္႐ုပ္)သည္၊ ေသာတ၀ိညာဏဓာတုယာ ၾကားသိစိတ္ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုၾကားသိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္ တရားတို႔ကို ပုေရဇာတပစၥေယန ပစၥေယာ၊ ပုေရဇာတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ဃာနာယတနံ ဃာနပသာဒ(ႏွာေခါင္းအၾကည္႐ုပ္)သည္၊ ဃာန၀ိညာဏဓာတုယာ နံသိစိတ္ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုနံသိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ ပုေရဇာတပစၥေယန ပစၥေယာ၊ ပုေရဇာတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ဇိ၀ွါယတနံ ဇိ၀ွါပသာဒ(လွ်ာအၾကည္႐ုပ္)သည္၊ ဇိ၀ွာ၀ိညာဏဓာတုယာ စားသိစိတ္ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုစားသိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ ပုေရဇာတပစၥေယန ပစၥေယာ၊ ပုေရဇာတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ကာယာယတနံ ကာယပသာဒ(ကိုယ္အၾကည္႐ုပ္)သည္၊ ကာယ၀ိညာဏဓာတုယာ ထိသိစိတ္ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုထိသိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ ပုေရဇာတပစၥေယန ပစၥေယာ၊ ပုေရဇာတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ႐ူပါယတနံ  အဆင္းသည္၊ စကၡဳ၀ိညာဏဓာတုယာ ျမင္သိစိတ္ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုျမင္သိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို ပုေရဇာတပစၥေယန ပစၥေယာ၊ ပုေရဇာတပစၥယ သတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    သဒၵါယတနံ အသံသည္၊ ေသာတ၀ိညာဏဓာတုယာ ၾကားသိစိတ္ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုၾကားသိစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို ပုေရဇာတပစၥေယန ပစၥေယာ၊ ပုေရဇာတပစၥယ သတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ဂႏၶာယတနံ အနံ႔သည္၊ ဃာန၀ိညာဏဓာတုယာ နံသိစိတ္ႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုနံသိစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ ပုေရဇာတပစၥေယန ပစၥေယာ၊ ပုေရဇာတပစၥယ သတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ရသာယတနံ အရသာသည္၊ ဇိ၀ွာ၀ိညာဏဓာတုယာ စားသိစိတ္ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုစားသိစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ ပုေရဇာတပစၥေယန ပစၥေယာ၊ ပုေရဇာတပစၥယ သတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ေဖာ႒ဗၺာယတနံ အေတြ႕အထိသည္၊ ကာယ၀ိညာဏဓာတုယာ ထိသိစိတ္ႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုထိသိစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ ပုေရဇာတပစၥေယန ပစၥေယာ၊ ပုေရဇာတပစၥယ သတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ႐ူပါယတနံ အဆင္း၊ သဒၵါယတနံ အသံ၊ ဂႏၶာယတနံ အနံ႔၊ ရသာယတနံ အရသာ၊ ေဖာ႒ဗၺာယတနံ အေတြ႕အထိတို႔သည္၊ မေနာဓာတုယာ မေနာဓါတ္(၃)ပါးႏွင့္ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ထိုမေနာဓါတ္ (၃)ပါးႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားတို႔ကို ၊ ပုေရဇာတပစၥေယန ပစၥေယာ၊ ပုေရဇာတပစၥယ သတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ယံ ႐ူပံ နိႆာယ အၾကင္ ႐ုပ္(ဟဒယ၀တၳဳ)ကို အမွီျပဳ၍ ၊ မေနာဓာတု စ မေနာဓါတ္(၃)ပါးႏွင့္၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတု စ ၀တၱႏၲိ မေနာဓါတ္(၇၆)ပါးတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ တံ ႐ူပံ ထို(ဟဒယ၀တၳဳ)႐ုပ္သည္၊ မေနာဓာတုယာစ မေနာဓါတ္(၃)ပါး ၊ မေနာ၀ိညာဏဓာတုယာစ မေနာဓါတ္(၇၆)ပါးႏွင့္၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ၄င္းတို႔ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္စိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ကို၊ ပုေရဇာတပစၥေယန ပစၥေယာ၊ ပုေရဇာတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။ မေနာ၀ိညာဏဓာတုယာ မေနာဓါတ္(၇၆)ပါးႏွင့္ ၊ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ ၄င္းတို႔ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္စိတ္ေစတသိက္တရားတို႔ကို ၊ ကိဥၥိကာေလ အခ်ဳိ႕ေသာအခါ၌၊ ပုေရဇာတပစၥေယန ပစၥေယာ၊ ပုေရဇာတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။ ကိဥၥိကာေလ အခ်ဳိ႕ေသာအခါ၌၊ န ပုေရဇာတပစၥေယန ပစၥေယာ၊ ပုေရဇာတပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးမျပဳပါ။

၁၁။    ပစၦာဇာတပစၥေယာတိ    -    ေနာက္မွျဖစ္၍ ေရွ႕ျဖစ္ေသာတရားကိုေက်းဇူးျပဳပုံ
    ပစၦာဇာတာ ေနာက္မွျဖစ္ေသာ ၊ စိတၱေစတသိကာ ဓမၼာ စိတ္ေစတသိက္တရားတို႔သည္၊ ပုေရဇာတႆ ေရွ႕၌ျဖစ္ၾကေသာ၊ ဣမႆ ကာယႆ ဤ႐ုပ္၀တၳဳအစုကို ပစၦာဇာတ ပစၥေယန ပစၥေယာ။ ပစၦာဇာတပစၥယသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးျပဳ၏။

၁၂။    အာေသ၀နပစၥေယာတိ    - အထုံအဟုန္အျဖစ္ျဖင့္ေက်းဇူးျပဳပုံ
    ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ျဖစ္ေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ ကုသလာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ျဖစ္ေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို၊ အာေသ၀န ပစၥေယန ပစၥေယာ။ အာေသ၀နပစၥယ သတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ျဖစ္ေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ အကုသလာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ျဖစ္ေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔ကို၊ အာေသ၀န ပစၥေယန ပစၥေယာ။ အာေသ၀နပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။
    ပုရိမာ ပုရိမာ ႀကိယာဗ်ာကတာ ဓမၼာ ေရွ႕ေရွ႕ျဖစ္ေသာ ႀကိယာ အဗ်ာကတတရားတို႔သည္၊ ပစၦိမာနံ ပစၦိမာနံ ႀကိယာဗ်ာကတာနံ ဓမၼာနံ ေနာက္ေနာက္ျဖစ္ေသာ ႀကိယာ အဗ်ာကတတရားတို႔ကို၊ အာေသ၀န ပစၥေယန ပစၥေယာ။ အာေသ၀နပစၥယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳ၏။